Kinderen moeten beter beschermd worden tegen een vechtscheiding.
Eens of oneens? Ik vond het wel een interessante stelling, ik hoorde het van een vriendin.
Ik vind zelf van wel, de ouders betrekken de kinderen er meestal bij. Maar het is toch echt iets tussen hun 2, een kind hoeft daar niet bij betrokken te zijn. (vage uitleg maarja)
Ik ben het volledig eens!
Een scheiding is op zich al een zware gebeurtenis voor een kind. Als dan de ouders er dan nog alles aan doen om het elkaars leven zuur te maken (en regelmatig het kind nog eens als wapen inzetten van ‘Jij ziet je dochter/zoon nooit meer!’ dan vraag ik mij af waar hun ratio te vinden is…
Maar hoe kun je een kind hiervoor beschermen? Ik vrees dat dat niet haalbaar is. De ouders doen uiteindelijk toch wat ze willen.
-
Ja lijkt me goed. Alleen hoe wil je dit realiseren?
Ik vind van wel, maar of het te realiseren is weet ik niet. Het heeft te maken met de normen en waarden van de ouders denk ik. Of in ieder geval van één van hen.
Ja, want een vechtscheiding gun je niemand, maar ik heb alleen niet echt een idee hoe we dat kunnen gaan aanpakken.
Hoe moeten ze beschermd worden dan?
(ik bedoel, ik vind zeker dat sommige ouders daar wel wat meer hun best voor kunnen doen, maar daar kun je als buitenstaander toch niet echt wat aan veranderen?)
Sorry maar ik vind dat een ouder zelf eens moet nadenken wat ze hun kinderen aandoen met zo’n ‘vechtscheiding’. Ze veroorzaken het zelf dus gaan ze het ook maar zelf oplossen. Ik vind eigenlijk niet dat de maatschappij zich daarmee zou moeten bemoeien.
Neemt natuurlijk niet weg dat ik zo’n situatie totaal vreselijk vind voor kinderen! Maar dat bewustzijn van ouders zou aangepakt moeten worden.
JA!
Maar beter houd ik me afzijdig van deze discussie.
Ja, maar dat zeg ik toch ook, dat je als buitenstaander daar niks mee kan?
Persoonlijk vind ik dat kinderen wel degelijk “beschermd” Moeten worden. Hoe je dat kan realiseren is inderdaad wel een lastige.
Persoonlijk denk ik dat mensen die willen scheiden een consulent moeten krijgen die met beide ouders en kinderen gaat praten en zo de situatie kan proberen in te schatten en de scheiding begeleid. En ook helpt om de kinderen te begeleiden.
Ik weet niet of dat realistisch is maar het wat een ideetje wat in me op kwam. 
Eens. Ik heb zelf als kind een vechtscheiding meegemaakt. Toen de advocaten uit beeld waren, was ik de via-via. En beschermen klinkt misschien wel heel dramatisch, maar begeleiden sowieso. Het is echt niet leuk om tussen je ouders in te staan, mensen waarvan je allebei heel erg veel houdt en die je niet teleur wilt stellen.
oh ik ken het wel, was er al op mn 6e duidelijk van.
maar ik denk ook dat je er eerder volwassener van na gaat denken.
en ik denk ook dat je het nooooit kan realiseren.
Natuurlijk moeten kinderen beter worden beschermd tegen een vechtscheiding.
Sorry maar ik vind dit niet echt een goede stelling, kan me namelijk niet voorstellen dat er mensen zijn die zeggen ‘‘nee joh waarom zou je kinderen daartegen beschermen? Is toch juist goed voor ze’’. Nee.
En inderdaad, hoe triest zo’n scheiding ook is, er is niet veel tegen te doen (het is zeker niet te voorkomen door buitenstaanders, en als het al eenmaal bezig is kan er misschien wel iets worden bedacht om de pijn te verzachten maar dat kind krijgt heus wel wat mee van wat er gebeurt).
Ik denk ook dat “je” de kinderen niet kan beschermen in zo’n geval. Ik vraag me af wat voor soort wetgeving het zo zou kunnen regelen dat het voor alle kinderen in alle mogelijke gevallen een verbetering is. Want elke scheiding is anders. Mijn ouders zijn ook gescheiden en hebben 15 jaar gevochten bij alle mogelijke rechtbanken. En ik denk dat ze er nog niet volledig klaar mee zijn, maar dat boeit mij niet echt meer.
Oh sorry het was niet als ‘tegen’ jou gericht haha, maar meer doorgaand op jouw argument (:
ik vind ook dat kinderen ertegen beschermd moeten worden, in de vorm van niet gebruikt worden als argument of er niet bij zijn als de ouders ruzie maken (lees hevige ruzie)
Maar ze moeten er ook niet voor afgesloten worden, ze moeten blijven weten wat er aan de hand is.
Alleen hoe bescherm je een kind daartegen?
Mijn ouders zijn al een hele tijd gescheiden en ik heb met geen van beide nog contact. Maar ik weet wel dat mijn naam tijdens alle procedures vaak gevallen is. Het boeit me allemaal niet meer zo, ze kijken toch niet naar me om. Kinderen moeten inderdaad soms tegen hun ouders beschermd worden, maar hoe ga je dat doen?