Hoi!
Nu weet ik nu al dat het een lang verhaal gaat worden, dus als je geen zin hebt om te lezen, weet je bij deze dat je nu misschien al beter kunt stoppen!
Waar ik moet beginnen weet ik niet zo goed, maar ik ga een poging doen om mijn “probleem” hier te gaan vertellen.
Oktober 2011 ben ik gestopt met mijn studie (ben een meisje van 18) Het plan is dat ik na de zomervakantie weer terug ga naar school. En ik ben nu dus een jaartje aan het werk. Nou zul je wel denken, wat heeft dat met de liefde te maken, nou hier komt het.
Al ongeveer sinds 1,5 jaar werk in in een Restaurant. Meestal 4 á 5 avonden in de week. Op 1 van die avonden, vrijdag avond (ongeveer 1x in de 3 weken) kwamen er altijd 2 jongens gezellig een biertje drinken. 2 super aardige jongens. Waar ik op een avond al snel een beetje mee ging “ouwehoeren”. Zo raakten we natuurlijk een beetje aan de praat. En kwam ik erachter dat 1 van de 2 dat ik die al wel een beetje kende van vroeger. En toen een week later kwam ik 1 van hun (degene die ik niet kende) een keer tegen toen ik aan het winkelen was met een vriendinnetje. Het grappige was toen, dat mijn vriendinnetje die jonge wel kende, en we alle 3 van elkaar niet wisten dat we elkaar kenden. Het bleek dus, dat die jonge een van de leidinggevenden was, van de supermarkt, Albert Heijn, waar mijn vriendin werkte. En daarna ben ik ze nog een keer of 2 tegen gekomen met uitgaan. Maar goed, een week later kwamen ze weer wat drinken, en ondertussen had (laten we hem voor de grap Niels noemen) Niels mij toegevoegd op facebook. In die tijd had ik mijn relatie status op verloofd met een goede vriend van me, wat we ooit een keer voor de grap hadden gedaan op een feestje. Toen heeft Niels aan mijn vriendin gevraagd of ik wel echt verloofd was, wat natuurlijk allemaal best grappig was aangezien dat natuurlijk helemaal niet zo was. Wat ik natuurlijk laten ook tegen hem heb gezegd, dus jij dacht dat ik echt verloofd was, waar hun natuurlijk om hebben moeten lachen. Mijn vriendin heeft toen ook nog wel eens voor de grap tegen hem gezegd dat we maar moesten gaan daten. Maar in die tijd ging ik ontkennen dat ik hem leuk vond, tegen mijn vriendin, en ook tegen mijn baas die zei dat ze Niels wel wat voor me vond, of tenminste dacht dat ik hem wel leuk vond.
Maar goed, in diezelfde tijd, was ik altijd nog hard opzoek naar nog een bijbaantje aangezien ik dus gestopt was met school. Toen heb ik op een avond toen Niels en die andere jonge weer wat aan het drinken waren, gevraagd of ze niet toevallig nog mensen nodig hadden in de supermarkt waar hij werkte. Hij heeft toen tegen mij gezegd, kom morgen maar even langs. Dat heb ik toen dus gedaan, en 3 dagen later was ik aangenomen! (met mijn sollicitatie gesprek had Niels verder niks mee te maken). Nu werk ik dus sinds begin januari bij de supermarkt, en ik ben hopeloos verliefd geworden op Niels. Was het niet dat ik hem eigenlijk vanaf het begin dat ik hem leerde kennen al gelijk leuk vond. Het probleem is nu dus alleen dat hij mijn leidinggevende is. (hij is assistent bedrijfsleider in het filiaal waar ik werk, en is nog maar 20) Ik weet niet meer wat ik er mee aan moet. De verliefdheid gaat niet weg, hoe graag ik dat ook zou willen. Ik weet namelijk zeker dat hij mij niet leuk vind. Misschien dat hij dat wel even heeft gevonden, met bijvoorbeeld dat verloofd zijn, en toevoegen op facebook. Maar ik weet bijna zeker van niet. Ookal heeft hij in het begin wel eens dingen gedaan op het werk, waarvan ik dacht doe je dat bij alle meisjes.
Ik weet dat ik er een lang verhaal van aan het maken ben, maar ik weet het gewoon niet meer. Ik ben verliefd, voor het eerst in mijn leven, ben ik een jongen tegengekomen die ik echt super super leuk vind. Hoe hij doet, hoe hij is etc. Ik verglijk elke andere jongen die ik tegenkomen met hem, en kon dan altijd tot de conclusie dat die niet zo leuk zijn als Niels. Hij is, ook al is dit misschien een beetje overdreven, de eerst aan wie sochtends denk, de laatste aan wie ik savonds denk. Haha nooit gedacht ik zoiets een keer over iemand zou zeggen. Nu weet ik ook dat verliefd zijn iets is dat zomaar gebeurd, wat je overkomt. Dat je het zelf niet kunt sturen zeg maar. En ik heb gewoon het gevoel dat het nooit meer overgaat. Terwijl het super kansloos is, want je kunt, ook al is hij 20, en ken ik hem niet van de supermarkt, hij is en blijft mijn leidinggevende. Aan de ene kant, zou ik het hem wel willen vertellen, dat ik hem leuk vind, maar ik denk gewoon, dat het dat allemaal zo raar gaat worden. Ik stop nu maar met mijn verhaal, maar als iemand een idee heeft wat ik moet doen, vertel het me dan haha. Bedankt voor het lezen!
Liefs.
).