Hi diegenen die dit lezen,
Ik voel me niet prettig in mijn vel, dat heeft ook een reden. Ik ben geboren zonder grote kin/kaak. Mijn kielbogen zijn nooit ontwikkeld en heb ik dus een mini mini mini kinnetje. Het ziet er uit alsof de onderkant van mijn gezicht gehandicapt is. Gelukkig valt er wat aan te doen. Over 6 maanden word ik geholpen in het ziekenhuis en krijg ik een kaakvergroting. Het komt er dan allemaal wat beter uit te zien, maar over hoe ik er nu bij loop voel ik me zó onzeker. Als ik op school ben, heb ik natuurlijk wel allemaal vriendinnen om me heen, maar als mensen langslopen die mij niet kennen gaan ze gelijk naar de ander fluisteren: omg kijk dat meisje eens wat voor raar gezicht ze heeft. En dan draait iedereen om naar “dat meisje” (ik) en ik word daar zo onzeker van. Je zou denken op een gegeven moment ben je daar aan gewend. Maar ik kan hier gewoon niet aan wennen, het doet me zoveel pijn om te weten dat ik er “raar en anders” uit zie.
Ik ben vorige week voor het eerst uit geweest en ik kon daar niet normaal met mijn vriendinnen dansen. Regelmatig tikten mensen mij aan in de hoop dat ik omdraaiden en dan ze even van dichtbij mijn kaak konden zien. Ge-wel-dig. En dan zeggen ze dat ze óf het zielig voor me vinden (why? ik kan net zoveel als iedereen anders) óf ze lachen me met vrienden uit. Ook al zo super. Not.
Ohja, om het nog eventjes wat lastiger te maken. Ik ben verliefd op iemand in mijn klas (zit nu in de 4e) en die ziet mij niet staan, en dat komt sowieso door mijn afwijking, waarom zijn er zoveel mooie mensen op de wereld !?
Ik moest dit even kwijt aan iemand want als ik dit aan mijn ouders vertel krijg ik altijd zo’n reactie van: ach meid heb 6 maanden geduld en je bent al prachtig.
Makkelijk gezegd.
Liefs Madeleine (16)