voor school ben ik een stuk over abortus aan het schrijven, en ik ben benieuwd hoe jullie, jongeren, begeleid zouden willen worden als nu zwanger zou zijn en de mogelijkheid tot abortus overweegt. Hoe wil je dat de hulpverleners met je omgaan? Hoe zouden ze je psychisch kunnen begeleiden in deze keuze of als je de keuze nog moet maken?
(ps, ik zou het fijn vinden als jullie er bij vermelden hoe oud jullie zijn, want misschien verschilt het enorm tussen een 14 jarige en een 18 jarige)
Ik ben 19 jaar,
Ik zou het fijn vinden als men me goed begeleidt, al heb ik waarschijnlijk allang een keuze voor mezelf gemaakt, en daar kom ik dan niet zo snel meer vanaf. Maar ja, ik zou wel willen dat ze echt alles met me doornemen, voor- en nadelen etc. zodat ik zeker weet dat ik de juiste beslissing neem.
Daarnaast zou ik het denk ik wel fijn vinden om bij een psychologe te lopen.
Ik vind het trouwens wel lastig om dit zo te zeggen. Heb er natuurlijk vaak over nagedacht wat ik zou doen als ik zwanger zou raken, maar ik denk dat als het eenmaal gebeurt, je toch niet zo zeker van je zaak meer bent, en het op dat moment heel anders is. Alle emotie die er dan bij komt kijken, dat kan je je van tevoren niet voorstellen.
Dit en ik ben 14 jaar. Ik heb er ook vaak over nagedacht. En ik zeg nu dat ik niet voor een abortus kies aangezien er in mijn familie 2 stellen voorkomen die geen kinderen kunnen krijgen. En dan zou ik me heel schuldig voelen als ik een baby in feite dood, ja zo zie ik het. Terwijl ik iemand anders helemaal gelukkig kan maken met het kindje.
Ik ben 13,
en ik zou altijd voor abortus kiezen als ik onder de 20 was.
Ik weet dat sommige mensen hier erg op tegen zijn, maar als je nog maar net zwanger bent dan is het ‘wezen’ in je buik nog niet eens levensvatbaar en dan is het dus nog niet echt een mens. Natuurlijk zou ik er wel iets aan over houden want ja abortus is toch een heftig iets vind ik.
Qua begeleiding zou ik gewoon veel en goeie informatie willen krijgen, en iemand waarmee ik zou kunnen praten. En ze zouden alle voor en nadelen van abortus/het kind houden kunnen vertellen, en ze kunnen zeggen wat zij denken wat het best voor je is. Maar toch, de keuze ligt echt bij jezelf en het is iets wat je heel je leven met je mee draagt.
Thanks voor je reactie Kaashaas. Ja ik kan het me voorstellen dat je het moeilijk vindt, je kan je moeilijk verplaatsen in zo’n situatie. Dat heb ik zelf ook… Met mijn toekomstige beroep, als verloskundige, zal ik ongetwijfeld een keer voor de situatie komen te staan dat ik een zwangere tiener tegenkom, die denkt over abortus en dan is het fijn om te weten hoe tieners begeleid zouden willen worden.
ik ben 15 jaar,
ik zou graag eerst zelf na willen denken voordat men met opties en mogelijkheden komt.
als ik dan eenmaal hulp wil dan wil ik wel contact zoeken maar ik wil ook dat ze me ruimte geven om er over na te denken en niet meteen er boven op zitten.
Ik heb zelf willen uitzoeken hoe alles werkt, voor en nadelen van abortus.
En heel veel gepraat met mijn ouders, me vriend en zijn ouders, maar ik had liever gehad dat ze meer tijd hadden ze geven, nu heb ik er best wel spijt van.
Tzou een jongen worden en zou gister 8 maanden zijn geworden (hebben ze voor me onderzocht)
Toen ik zwanger was hebben ze goed met gepraat of dit mijn eigen keuze was en hoe ik erover dacht, ik zit nu al bijna een jaar bij jutters om het te verwerken.
Ik ben nu 15 (was 14 toen het gebeurde)
weet niet of je er iets aan hebt? 
x
De rest natuurlijk ook bedankt voor jullie reacties.
Dus als ik het goed begrijp zou Fascinating lichte sturing willen in je keuze en aviation juist helemaal niet.
En @fascinating je zou iemand willen om mee te praten, zou je dan de voorkeur hebben voor een psycholoog, die niks van zwangerschappen af weet, of juist voor iemand die in de verloskunde/seksuele geneeskunde werkt en minder psychologiekennis heeft?
@Kayleiighx ja thanks voor je reactie en openheid! Dat is dus nog niet zo lang geleden gebeurd. Hoe lang was je zwanger toen het gebeurde en op welke manier is het gebeurd? (medicijnen of zuigen?) Dat zijn natuurlijk wel persoonlijke vragen, dus als je ze niet wil beantwoorden, begrijp ik dat. Want hoe lang heb je de tijd gekregen om je keuze te maken?
Ik ben 22
Ja ik ben al wat ouder maar ik zou toch kiezen voor abortus want ik ben niet echt in staat om het kind op te voeden. Ik wil gewoon eerst zelf een goed leven hebben gehad en ook hem/haar en goed leven kunnen geven.
Mocht ik het toch (willen) houden dan overleg ik eerst met de familie en ook begeleiding hoe we dat gaan doen , want ja ik woon wel begeleid
ik was nog niet lang zwanger dus zag het nog niet als mensen, ik was rond de 10 weken. Ze hebben het moeten weg zuigen omdat het voor de medicijnen telaat was en ik had 5 dagen officele bedenktijd maar ik voelde al dat het er zat en ben dus ook naar duitsland geweest met me vriend, in totaal was het 10 dagen (toen wist ik het)
Ik ben 16 en ik zou er alles aan doen om het kindje te kunnen houden.
Al vind ik het wel heel belangrijk dat een kind een opgroeit in een stabiele
en veilige thuissituatie. Ik zou het eerst heel goed overleggen met de vader
en dan kijken welke oplossing het beste bij de situatie past.
Als ik nu zwanger zou zijn, zou ik met mijn vriend de opties bespreken en
dan toch proberen het kindje samen proberen op te voeden.
Ik snap dat veel jonge meiden abortus zouden plegen maar ik zou het nooit
over mijn hart kunnen verkrijgen.
ik ben 18 .
al zou ik nu zwanger zijn, zou ik het houden. Immers als je oud genoeg bent om seks te hebben, vind ik dat je ook de gevolgen ervan moet zien als het een keertje fout gaat. Ik vind abortus fout, behalve als je verkracht/ongedwongen seks hebt gehad . Verder zou ik wel dan wel professionele hulp willen hebben, als ik zwanger zou zijn.
inderdaad! Ik zou liever met iemand praten die er veel verstand van heeft, zodat die me kan informeren. En het is een grote en belangrijke keuze dus zou ik ook wel willen weten waar ik mee bezig ben, en waar ik aan toe ben. Een beetje sturing is wel fijn ja!
Thanks iedereen voor de antwoorden 
Een aantal van jullie snappen mijn vraag niet denk ik. Ik ben benieuwd naar watvoor begeleiding bij de keuze jullie zouden willen, niet zo zeer welke keuze jullie zouden maken. Dus welke begeleiding willen jullie bij de keuze kindje houden of abortus, en stel dat je voor abortus kiest, zou je dan nog begeleiding willen hebben? Als in napraten in een groep, of met de arts/verloskundige of een psycholoog? Hoe wil je in de tijd van keuze tot aan de werkelijke abortus begeleidt worden? Wil je zelf met je familie die keus maken of juist met behulp van een professional?
Ik zou graag veel informatie willen, maar misschien niet zo zeer over de abortus zelf. Wel kort over hoe het werkt maar eigenlijk wil ik dat niet weten. Meer over welke opties er zouden zijn als ik het niet zou doen, want ik zou een kind misschien toch eerder houden. Ik heb altijd gezegd dat ik het zou houden als ik maar mijn middelbare schooldiploma had, maar ik ben net aan een studie begonnen en die bevalt heel goed maar kost zoveel tijd. Dat zou ik op moeten geven, en vorig jaar ben ik erachter gekomen dat je zonder diploma bijna geen (leuk/redelijk betaald) werk kan vinden, zeker niet met nog een kind thuis…
Nouja ik zou dus vooral informatie willen over kosten, over de mogelijkheid om een opleiding te blijven volgen en ook over hoeveel financiering je van de overheid zou krijgen etc.
Oh en als ik de keuze tot abortus zou maken zou ik dus wel kort willen weten hoe het werkt en welke verzorging ik lichamelijk krijg (en welke klachten ik lichamelijk kan verwachten). Maar om nou meteen elke week bij een psycholoog aan te kloppen? Ik zou het fijn vinden om daar een kort gesprek mee te houden zodat ik weet waar ik kan aankloppen als het psychisch mis gaat, maar ik wil van te voren en erna geen hele uren erover praten. Die keuze heb ik dan al met mijn vriend (en eventueel familie) gemaakt.
Ik ben overigens bijna 20 en mijn vriend ook. (mocht hij klaar zijn over 2 jaar met zijn studie en we hebben een normaal inkomen zou ik wel mijn studie op een laag pitje zetten mocht ik zwanger worden, ik weet niet of je hier nog wat aan hebt 
).
Ik ben 18 jaar.
Ik weet sowieso dat ik voor abortus kies maar ik zou wel graag willen weten van hulpverleners wat er dan precies gebeurd en van me verwacht wordt.
Ik hoef daarna denk geen hulp van een psycholoog, ongewenst is ongewenst mijn besluit staat vast.
Ik denk ook niet dat ik er spijt van ga krijgen, als ik daarna geen kinderen meer zou kunnen krijgen dan maar geen kind…
ik ben 16, bijna 17.
als ik zwanger zou worden zou ik sowieso niet voor abortus kiezen, dus ik hoef daar al geen begeleiding bij.
alleen als mijn vriend erop aan zou dringen en als hij het kind echt niet wil, maar dat denk ik niet, zou ik abortus overwegen en dan zou ik er wel met iemand over willen praten. maar ik denk eerder met iemand die dit ook heeft meegemaakt dan een psycholoog ofzo…
ik hoef geen hulp of begeleiding verder, ik kan mn eigen keuzes maken.
de rest ook weer bedankt voor jullie reacties het helpt me enorm om inzicht te krijgen in jullie verschillende behoeftes!
dat en ik ben bijna 21. Ik zou steun van de vader, mijn familie en vrienden wel op prijs stellen, haha, maar verder niet.