Haai,
De laatste tijd zit ik best wel na te denken over een jongen in mijn klas. Het is een hele goede vriend van mij, en we hebben het altijd heel gezellig samen. Plotseling kwam ik er een paar weken geleden via-via achter dat hij me leuk vond, dus niet gewoon als vriend zegmaar. Ik had helemaal nooit zo over hem nagedacht, en heb ook tegen hem gezegd dat ik hem meer als vriend zag, dat is allemaal heel goed gegaan, hij vatte het heel goed op, en we hebben echt een goed gesprek gehad. Daarna gingen we gewoon verder als goede vrienden, dacht ik. Maar ik had de dagen na ons gesprek een beetje het gevoel dat hij met me aan het flirten was, en ik ging me zegmaar een beetje tegen hem ‘afzetten’, even wat dingen op een rijtje zetten. Na een tijdje ging dit veel beter, alsof hij het ineens besefte, en we werden gewoon hele goede vrienden.
Maar nu komt het, want ik voel me de laatste tijd zo raar over hem. Ik kan er echt niet tegen als hij met andere meisjes praat, omdat ik bang ben dat hij op hen verliefd zal worden en niet op mij. Ik denk dat ik dat echt verschrikkelijk zou vinden. Ook zit ik soms naast hem tijdens de les, en dan is eigenlijk alles wat ik wil hem vastpakken en zeggen dat ik hem ook leuk vind. Hij is op dat moment zo lief, hij ruikt zo lekker en ik snap echt niet dat ik hem afgewezen heb.
Best wel raar, want hij is gewoon een goede vriend en ik heb al zo lang niemand leuk gevonden! Eigenlijk ben ik nog nooit echt verliefd geweest, dus ik weet niet echt wat ik met dit soort gevoelens aanmoet. Mijn vriendinnen zeggen dat ik hem gewoon als goede vriend moet houden, het is een hele aardige jongen maar het is niet het ideale vriendje zeggen ze. Dus als ik met hen gepraat heb voel ik me weer helemaal op mijn gemak met mijn beslissing om hem als vriend te houden. Maar als ik dan in mijn bed lig en alles weer ga overdenken, ben ik ineens niet meer zo zeker over alles.
Ik durf (en ga) dit ook niet aan hem vertellen, want misschien is dit wel een hele natuurlijke reactie en ik wil hem geen valse hoop geven. Het is alleen heel erg jammer omdat ik nogal met mijzelf in de knoop zit hierover (waardoor ik minder snel slaap), en onze gesprekken ook een beetje pijnlijk gaan, alsof we allebei weten dat er iets is… Maar misschien verbeeld ik me dat ook maar natuurlijk.
Sorry voor mijn ongelooflijke zeurverhaal, ik snap als je het niet helemaal gelezen hebt haha. Maar als er meisjes zijn met eenzelfde ervaring of een goed adviess hoor ik het graag!
Dankjewel in elk geval (: