[b]Rijden door de sneeuw
Ik ben een road trip aan het maken, van Saskatchewan naar Chicago. En dit doe ik met mijn beste vriend, James. Ik ben niet goed in schrijven, We zijn pas 3 uur onderweg en ik heb al een writers block. Ik heb wel honderden boeken gelezen over road trips, nou ja… honderden… Heel veel in ieder geval. En nu dat ik mijn eigen boek wil schrijven heb ik na 10 zinnen al een writers block. Ik begin wel met mezelf voor te stellen, Ik ben Ivy Akita. Ik ben 17 jaar, woon in Saskatchewan en ga verhuizen naar Chicago om te studeren, maar voordat we in chicago stoppen en onze tassen uitpakken gaan ik en James extreem omrijden om heel Amerika te zien. Tja, wat kan ik nog meer over mezelf vertellen, ik woon samen met mijn broer en moeder in een mooi huis in de bergen, mijn vader woont ergens anders. Ik zou willen dat ik wist waarom ik zon slechte band heb met mijn moeder, maar ik weet het gewoon niet. Ik heb bruine haren, heb bruine ogen, ben een beetje stevig maar heb wel mooie rondingen en voor de rest is er echt niets meer te vertellen.
Ik heb aan James gevraagd om mij te tekenen, en het resultaat zie je hier langs…. Zo zie ik er dus niet altijd uit, maar nu toevallig wel. Onze road trips was namelijk een nogal spontane beslissing. Ik was me aan het klaar maken voor een feest waar we heen zouden gaan maar toen barstte er een enorme bom bij ons thuis, en ik ben ook maar een mens en dit was het moment dat ik het helemaal gehad had. Ik heb dit al lang genoeg gepikt maar ik heb al mijn spullen gepakt en gegaan. En aangezien mijn moeder me toch niet tegen hield vond zij het blijkbaar niet zo erg dat ik weg ging. Maar nou ja, terwijl ik met al mijn tassen naar buiten stormde kwam James net aan rijden dus vroeg ik hem om mee te komen, en natuurlijk zei James ja. Ik heb altijd het idee dat James alles voor mij op zou geven, dat is een van de redenen dat wij zulke geweldige vrienden zijn. We hebben elkaar ontmoet toen ik 8 was en James 9, ik zat in mijn eentje op de trap voor de school muziek te luisteren op mijn mp3 en James besloot om in plaats van te voetballen met de andere kinderen naast mij te komen zitten. En toen we een maal waren begonnen met praten en lachen zijn we nooit meer gestopt. Natuurlijk zijn we vroeger wel eens “verliefd” op elkaar geweest, maar momenteel zijn we gewoon vrienden. En zowiezo, hij heeft een vriendin… James betekent zo enorm veel voor me, zijn familie heeft niet veel geld maar toch hebben ze me maanden achtereen in huis genomen gewoon omdat het bij mij niet meer ging. Van af mijn 14 tot nu ben ik regelmatig maanden bij hun blijven slapen zodat ik niet naar huis kon, zodat ik een veilige plek had en gewoon omdat als ik daar was ik wel lachte. Ik vroeg me op het begin heel erg af of James het niet vervelend vond dat ik zo weinig praatte over thuis, maar het leek James altijd niets te deren. Soms stond ik gewoon met mijn tas voor de deur en alles wat hij deed was de deur open doen en een extra kussen in zijn bed leggen. We hoefde er niet over te praten. Maar ik heb het gevoel dat ik er deze keer wel over moet praten.
We hebben de eerste 100 kilometer overleefd en we zitten, terwijl ik dit aan het schrijven ben, te wachten op onze Cinnamon Swirl Brioche French Toast te wachten. Als je dat nog nooit hebt gehad mis je echt iets in je leven. Het is een nieuw iets van de Ihop en sinds James en ik van het bestaan van deze hemelse vet makers afweten eten we niets anders meer. We hebben net een plan gemaakt over hoe we gaan reizen, we gaan eerst hier naar North Dakota en overnachten daar in Minot. En vanaf daar zien we het wel, ja ik weet het, dat is niet echt een plan. Maar om de buurt mogen we een nieuwe locatie kiezen om naar toe te gaan. En over iedere locatie ga ik iets schrijven. Ik ga trouwens English Literature studeren in Chicago, misschien snap je dan beter waarom dat ik nu dit verhaal aan het schrijven ben, ik wil al vast een beetje oefenen. En aangezien het schrijven me nu verschrikkelijk slecht afgaat is het misschien maar goed dat ik eerst een onofficieel oefen verhaal aan het schrijven ben. James gaat ook mee naar Chicago, maar niet om te studeren, hij zegt dat hij door de straten van Chicago zo geïnspireerd wordt dat hij binnen no time een meesterwerk tekent en dan een beroemde kunstenaar is. James heeft grote dromen maar stiekem heb ik er niet zo heel veel vertrouwen in. Gelukkig heb ik genoeg geld om ons appartement te betalen en James lekker zijn gang te laten gaan. James was degene die met het plan kwam om met zijn tweeën in Chicago te gaan wonen. Zo is het altijd al geweest, James maakt de plannen en ik financier ze.
Dat is iets waar ik wel geluk mee heb gehad, ik heb behalve James eigelijk geen vrienden, heb geen contact met mijn vader en mijn relatie met mijn moeder is ook helemaal kapot, maar geld heb ik wel. Mijn moeder werkt niet, maar iedere maand krijgt ze een dik bedrag van mijn vader om voor mij en mijn broer te zorgen, ik vraag me af wat ze doet als ik en Justin (mijn broer) allebei 18 zijn, dan krijgt ze van mijn vader geen geld meer en zal ze zelf iets moeten gaan doen. Ik zie het eten! Ik leg je snel weg voor dat ik van alles op het boek mors, ik ga morgen ochtend wel weer verder met mijn verhaal.
[/size][/b]
Yoo iedereen, dit was mijn eerste deel van mijn eerste verhaal, ik hoop dat jullie er een beetje van genoten hebben. Ik wil graag jullie meningen over het verhaal weten, waar jullie willen dat het verhaal heen gaat en wat ik anders moet doen. Ik heb dyslexie dus er zitten waarschijnlijk een aantal spel fouten in, sorry daar voor 
Bedankt voor het lezen!