Issues met elkaar

Liefde & Boys
#1

Hi lieve GS’ers!

Ik moet echt even alles van mij afschrijven. Ik probeer het al een paar keer tegen vriendinnen te vertellen maar ik druk mezelf beter uit in geschreven taal en daarom heb ik besloten dat ik er een topic voor aan maak.
Mijn vriend en ik horen gewoon bij elkaar. Er is niemand die zo lief voor mij is als hij en ik weet dat hij uit het diepst van mijn hart van mij houdt. Toch is niet alles rozengeur en maneschijn, anders had dit topic niet nodig geweest.

Ik ben heel erg ziek. Al gaat het momenteel goed hoor, het is al wel eens slechter geweest.
Dit zet wel veel spanning op onze relaties. Ik kan me heel erg goed voelen maar ook echt heel erg, ondraaglijk slecht. Dit is voor ons beide moeilijk.
Een tijd terug was ik op onze laptop aan het werk en zocht even een pagina terug die ik nodig had. Toen ben ik er achter gekomen dat mijn vriend op een site zat waar je met allemaal meiden kon chatten die foto’s van hun blote borsten/billen etc als profielfoto gebruikte. Gesprekken over seksuele handelingen. Dit heeft me heel erg kapot gemaakt. We wonen samen en willen, als ik helemaal beter ben, ook trouwen. Dit voorval heeft me heel erg kapot gemaakt maar ik kon niet zomaar bij hem weggaan. Hij heeft zijn account op deze site verwijderd en beloofd dat hij alles weer goed zal maken. Alsnog is het echt moeilijk voor me.

Dit opzij gezet, bots ik heel erg met mijn schoonfamilie en vooral met mijn vriends schoonzus.
Ivm mijn medische omstandigheden hebben mijn vriend en ik nog maar heel weinig tijd om een kindje te krijgen. Hier zijn we al heel lang mee bezig maar hebben het sinds kort ook aan zijn familie bekend gemaakt.
Sindsdien lijkt het alsof ze me haten. Zijn schoonzus (noem haar even Anna) vernedert me met de dingen die ze zegt, ze zegt het niet rechtstreeks tegen mij maar in het luchtledige. Al weet wel iedereen dat ze op mij doelt. Het zit haar dwars dat wij waarschijnlijk eerder een kind zullen krijgen als zij en mijn vriend zijn broer (mij vriend is de jongste van de twee) ik weet niet meer hoe ik er mee om moet gaan en voel me ongemakkelijk in hun buurt. De spanning is om te snijden en met kerst klapte de hele familie bijna uit elkaar, omdat we zo op elkaar zitten.
Anna wilt met haar ouders, mijn vriends ouders en ons gaan praten over dit gedoe, ik zie hier erg tegenop en heb er eigenlijk helemaal geen zin in.
Het is niet hun probleem. Toch?

mijn schoonmoeder doet ook erg gemeen tegen me. Mijn vriend sport (geen prof of topsporter ofzo hoor, maar hij doet wel wedstrijden mee) en toen we laatst met zijn moeder erbij naar een wedstrijd gingen had ik een heel slechte gezondheidstoestand. Zoals ik al zei, die komen en gaan. Ik kan tijdens zo’n moment amper nog lopen. Toen we een uur gereden hadden, waren we er. Mijn vriend en zijn moeder rende praktisch naar binnen omdat ze bang waren te laat te zijn. Ze lieten mij in de auto achter want ik kon er in geen mogelijkheid uit. Mijn vriend kwam terug om me te halen en toen hij de deur had opengedaan stormde zijn moeder er aan en schreeuwde ze dat hij zich niet met mij moest bemoeien maar met de wedstrijd. Ze deed de deur weer terug en ze gingen naar binnen. Ik heb 2.5 uur gewacht tot ze terug kwamen…

Ik heb hier jog altijd last van en weet niet hoe ik dit met mijn vriend en mijn schoonmoeder op kan pakken. Heeft er iemand misschien tips?

Veel liefs,

#2

Wow. Wat super lullig dit allemaal. Vooral dat laatste met dat je in de auto moest blijven. Dat je vriend het dan niet voor je opneemt vind ik wel een beetje vreemd.

En wat hebben die ouders van Anna ermee te maken eigenlijk? Waren zij er ook bij met kerst?
Ik denk toch dat het handig is om het gesprek toch aan te gaan, dan kan jij ook je verhaal doen hoe vervelend je vindt wat zij doen.

Ik zou er ook met je vriend over praten, of weet hij al hoe jij er over denkt en weet hij precies dit verhaal vanuit jouw oogpunt?

#3

Oh wauw, ik vind dit echt erg voor je.

De reacties van Anna, je schoonmoeder en je vriend zijn echt niet normaal. Je schoonzus heeft absoluut geen zaken met jullie plannen als koppel. Als zij eerder moeder had willen worden, had ze daar ook voor kunnen zorgen.

Je vriend verdient wel een schop onder zijn hol als je het mij vraagt. Je laat je ZIEKE vriendin niet achter in de auto. Gewoon niet. Fuck die wedstrijd dan.

Ik zou me, als ik jou was, écht niet laten doen en duidelijk maken dat anderen niets te zeggen hebben over je relatie en dat ze die opmerkingen dan ook voor zichzelf mogen houden. En je vriend mag ook wel weten dat hij zo niet met je mag omgaan!

#4

Die Anna heeft niks te zeggen over wanneer jullie een kindje krijgen, en al helemaal niet als er voor jullie niet veel tijd meer is wegens medische redenen. Wat een ongelooflijk kreng zeg. Ga dat gesprek vooral aan met de hele club erbij, en maak haar maar goed duidelijk dat wat er in jouw baarmoeder gebeurt, totaal haar zaken niet zijn. Ik hoop dat jouw vriend het hier ook mee eens is en het voor jou opneemt?!

Dat zij jou hebben laten zitten in de auto vind ik echt afschuwelijk grof, wat een rot actie. Als je vriendin medische problemen heeft en een slecht moment heeft, help je haar en laat je haar niet uren in een auto zitten. Het lef! Maak hem dit ook maar wel even duidelijk. Als meneer een griepje heeft verlangen mannen ook altijd permanente zorg.

Ik zou het er eens goed over hebben met je vriend, hoe hij over deze situaties denkt. Ik hoop echt dat hij jou begrijpt en steunt, want zoals jij nu behandeld word vind ik echt niet kunnen.

#5

Inderdaad gaan praten! Dat jullie een kindje willen is aan jullie en niet aan hun, hun hoeven en kunnen dat niet gaan bepalen voor jou. En met die actie in de auto kan je gewoon niet accepteren, je vriend zou je dankbaar moeten zijn dat je in een slechte conditie naar zijn wedstrijd wil komen kijken! Daar moet je het niet alleen met hem over hebben maar ook met je schoonmoeder, vragen waarom ze zo op jou reageert want je hebt niks verkeerd gedaan. Je schoonfamilie moet je accepteren en blij zijn voor hem dat hij een vriendin heeft waar hij een toekomst mee wil opbouwen. :wink:

#6

Dank jullie wel voor de reacties, meiden! Dit soort reacties had ik gewoon even nodig…

Mijn schoonfamilie hebben wel al met mijn vriend gepraat (zonder mij) en hierin hebben ze hem uitgelegd dat ze vonden dat hij had weg moeten gaan bij mij toen mijn ziekte werd vastgesteld. Omdat mijn vriend zijn leven en hun leven dan alleen om mij zou draaien. Mijn vriend is toen hee erg boos geworden maar dat is nog steeds hoe zijn familie denkt.

-mijn vriend neemt vrij op zijn werk of ruilt met een collega van dienst als ik ziekenhuisafspraken heb.
-we wonen in het zuiden van het land en daar is het nu carnaval, in hun familie een heel belangrijk onderdeel van het jaar en ik ging ook altijd met hem mee maar mijn lichaam laat het niet toe om van 20:00 tot MINSTENS 02:00 in de stad rond te dwalen. Mijn vriend blijft daarom zaterdagavond ook thuis, hij gaat zondagmiddag wel een uurtje of 2/3 maar wilt mij niet te lang alleen laten
-hij heeft zich niet ingeschreven voor wedstrijden ver weg (Brussel, Frankrijk of west Duitsland) omdat hij weet dat dat te zwaar is voor mij.

Allemaal daden uit liefde en zorg, maar met zijn familie krijgt hij er de grootste ruzies mee. Ze vinden dat het allemaal om mij draait en hij te veel voor mij laat. Omdat ik ziek ben. Dit vinden ze een groot probleem blijkbaar en hij niet maar hij hoort dus elke keer de ongezouten mening van zijn familie en wordt hierdoor beïnvloed.

--------------
Ik ben bang voor dat gesprek met iedereen omdat ik niet weer gekwetst wil worden, maar vooral ook niemand anders wil kwetsen… Misschien ben ik daar iets te lief voor.

Anna wilt haar ouders er bij betrekken omdat ze dat zelf fijn vind en ze vind dat haar ouders het recht hebben om alles te weten van mij en mijn vriend onze kinderwens(waar dat op slaat weet ik zelf ook niet)

#7

Euh, jij moet je echt geen zorgen maken dat je iemand kwetst. Wat een geschifte familie is dat zeg. Even iemand laten vallen omdat diegene ziek wordt. Die ouders moeten ook een leuk koppel zijn, als zij er zo over denken.

Ik zou me echt niet laten doen hoor. Je moet natuurlijk niet beginnen schelden, maar zeker die Anna mag haar neus wel uit jullie zaken houden. What the fuck heeft zij met jullie kinderwens te maken?! Ik zou dat mens al een slag in haar gezicht gegeven hebben eerlijk gezegd. :’) Ik zit me hier echt op te jagen.

#8

Ik ben het eens met de reacties hierboven, niks meer aan toe te voegen. Waar ik wel mee zit, is dat jullie zeggen dat jullie bezig zijn om een kindje te krijgen. Ik krijg hier een naar onderbuikgevoel van omdat veel mensen niet goed weten wat het inhoudt om een kind op te voeden en hoe zwaar dit is, helemaal als de baby net geboren is. (Ik werk zelf met kinderen van 0 tot 4 als invalkracht op een KDV, en werk 3 dagen als gastouder bij iemand thuis met twee kleintjes van 8 maanden en 2,5). Ik kom af en toe helemaal gebroken thuis van een dag werken met kinderen, en dan kan ik nog naar huis waar het rustig is en ik tot mezelf kan komen. Naast je kind verzorgen, komt ook het huishouden. Je bent de hele dag in de weer en als ik lees dat je soms niet kan lopen van vermoeidheid…

Ik vind het daarom niet verstandig dat jullie op dit moment in jullie leven een kindje willen, als ik zie hoe zwaar je het hebt met je medische achtergrond en dan ook nog dat gedoe met je schoonouders. Dat wil je je kindje toch niet bieden? En de zorg in Nederland is tegenwoordig ook niet goed dus hulp zal je niet krijgen, omdat de overheid vind dat je bewust voor een kind kiest. Daarom is ook de kraamzorg uit de basisverzekering geschrapt. Belachelijk. Maar goed, ik zou het dus best wel egoïstisch vinden als je nu zwanger zou raken en je het kind geen veilige basis kan bieden, en dat bedoel ik helemaal niet lullig hoor! Maar je zal misschien wel 10 keer per nacht uit bed moeten en ook nog dingen moeten ondernemen met je kind wil het zich ontwikkelen, en ik denk dat je dat gewoon niet aankunt als ik het zo lees… en dan zou je zeggen, de baby een paar dagen naar de kinderopvang… maar ook dat kost klauwen met geld, ook als je arbeidsongeschikt bent.

Nu ik dit zo typ voel ik me best lullig, maar ik heb veel ouders meegemaakt die al onwijs veel moeite hadden met alles terwijl hun gewoon gezond zijn dus denk er alsjeblieft goed over na! En beslis niet vanuit je eigenbelang maar beslis uit het belang van wat het beste is voor je baby.

beetje off topic, maar het moest even van mn hart…

#9

No need om je lullig te voelen.
Wij willen ook niet nu een kindje. Ik wil niet een kindje ter wereld zetten om vervolgens weer ziek te worden. Als ik dan minder geluk heb als twee jaar geleden zal ik het misschien niet overleven en mijn vriend met een baby achterlaten, dat wil ik niet.
Maar ik ben nu de goede kant op aan het gaan en het eind is echt al in zicht. Ik weet niet of het zo is over gekomen maar we willen nu nog geen kind, daar is de situatie nu nog niet stabiel genoeg voor.
Het punt is, ik ben nu nog jong. Mijn ziekte heeft als bijwerking dat ik niet tot mijn 30ste de tijd heb om kinderen te krijgen. Als ik genezen ben heb ik wek nog de kans op een kindje. Als ik een paar jar later ziek was geworden, had ik die kans niet meer.
Mijn vriend en ik weten ook 100% zeker dat we dat willen. We zijn geen 17/18 meer en ik laat mijn ziekte niet mijn kans op een kindje ontnemen. Mijn leven hierna gaat gewoon door. We hebben alle twee gewoon een baan en qua financiën zit het allemaal goed. We zien geen enkele reden om niet op korte termijn een kindje te nemen.
Ik zal ietsje jonger zijn als de gemiddelde Nederlandse vrouw, maar ach, waarom niet? Ik kan niet wachten tot mijn 30ste
Ik weet dat kinderen niet altijd makkelijk zijn maar dat zijn ze ook niet als je dertiger bent.

#10

Dat van die auto was wel heel raar en lullig. Al ben ik nu wel benieuwd wat jij hebt omdat je niet uit de auto kon komen. Over dat eerste verhaal met die sexsites had ik geen probleem van gemaakt omdat het toch 90% nepprofielen zijn en ik zie zoiets net als porno en niet als vreemdgaan. Maar dat is persoonlijk. Ik zou met he vriend praten, niet met je schoonfamilie want die hebben er niks mee te maken.

#11

Ik treed liever niet in details maar het is kanker. Ik heb soms te weinig kracht om dus bijvoorbeeld mijn handen op te tillen en iets als een portier open te doen.ik ben ook heel duizelig af en toeren kan dan niet lopen
Ik heb het er verder liever niet over.

Ik heb over die site niet veel problemen gemaakt, maar het heeft me wel veel pijn gedaan.
Ik snap ook wel dat hij behoeftes heeft en zo en mijn lichaam is ook niet meer wat het ooit was maar toch, het kwam wel hard aan. En ik was toch van me af aan het schrijven

#12

Sluit me aan bij de rest van de reacties, ik vind dit echt niet oké. Die mensen horen je juist te steunen en niet af te kraken. Heeft je vriend er wel eens iets over gezegd tegen z’n ouders dat hij zijn keuzes en zijn leven is? Ik heb een beetje het idee alsof zijn ouders wel heel veel voor hem willen beslissen en aangezien je zegt dat jullie geen 17/18 meer zijn, is hij neem ik aan ook volwassen genoeg om z’n eigen boontjes te doppen. Nu wil ik niet zeggen dat je vriend het probleem is, maar als hij op deze manier door zijn ouders overlopen wordt, sta jij er ook maar een beetje in je eentje voor. Ik snap dat je opziet tegen dat gesprek, maar ik zou er gebruik van maken. Ik zou laten weten dat je die bemoeienis zat bent en dat je je vriend niet dwingt om bij jou te blijven, dat zijn zijn keuzes en het is logisch dat je daar maar wat blij mee bent. Die steun heb je nodig, zeker als je zo ziek bent. Misschien kan zijn vriend ook zijn ouders eens duidelijk maken dat het zijn leven is, en dat hij zelf wel kan beslissen wat het beste voor hem is.
Ik vind zijn ouders overigens echt rare mensen. Wat weinig inlevingsvermogen, hallelujah. In plaats je te helpen maken ze het je alleen maar lastiger. Ik vind het ook enorm knap hoe je erin staat, petje af voor jou en ik hoop dat je gauw weer beter wordt! :slightly_smiling_face:

#13

Bedankt voor de lieve reacties meiden! Het heeft me al erg opgelucht.
Ik weet nog niet wat ik er mee aan moet en ben vooral aan het hopen dat zijn stomme familie en mijn ziekte onze relatie niet kapot maakt.
Ik ga vanmiddag met mijn vriend over dit alles praten, ben benieuwd wat er uit kom

#14

Heel erg veel succes meid! Ik hoop dat je vriend achter te staat, en dat hij (indien jullie gaan praten met familie) het ook voor jou opneemt. Ik hoop in ieder geval dat je straks je hart bij hem kunt luchten!

#15

Update: mijn vriend en ik hebben er een tijdje over gesproken en dit is al heel wat omdat mijn vriend nogal moeite heeft met communicatie. Hij heeft altijd al problemen gehad met opkomen voor zichzelf tegen zijn familie maar heeft me verteld dat hij gigantisch geschrokken is van de manier hoe zijn familie reageert en doet. Zelf is hij er van overtuigd dat ze worden meegesleurd door Anna.

We hebben besloten toch het gesprek maar aan te gaan met de hele familie en hij heeft me beloofd met zijn hand op zijn hart dat hij me door niemand laat kwetsen en dat als zijn familie het voor wat dan ook oneens is met onze beslissingen, hij ze er gewoon buiten laat.Het zijn onze keuzes en ons Leven.

Ik ben heel erg zenuwachtig voor het gesprek maar wetende dat mijn vriend er zo in staat heeft al heel erg geholpen.

#16

Ik vind het ronduit schandalig hoe jouw vriend en zijn familie zich tegenover jou gedraagt. Je bent verdorie ziek man… Hoe durven ze zich zo arrogant en asociaal naar jou te gedragen? Ik vind het belachelijk…

Jouw vriend mag wel eens wat van zijn ballen laten zien en tegen zijn familie opkomen. Hij is geen 5 meer…

Nee echt, zulke mensen vind ik extreem storend en denken alleen maar aan zichzelf.

Jij bent veel te lief voor hen en je mag ook wel eens voor jezelf opkomen. En dan voornamelijk tegen die Anna. Waar haalt zij het lef vandaan…

#17

Wat een laffe actie van je schoonmoeder en die Anna! probeer meer voor jezelf op te komen!!

#18

Ik vind die seks chats ook niet kunnen hoor, maar dat is al opgelost tussen jullie. Ik denk dat het vooral belangrijk is dat jouw vriend en jij op een lijn zitten. Succes met het gesprek en sterkte!

#19

Heel veel succes met het gesprek!

#20

Wow. Als ik jou was zou ik met je vriend hierover gaan praten. En dan moet hij maar met z’n ma gaan praten over haar gedrag naar jou. Over die schoonzus ofzoiets gesproken, lekker dat gesprek doen. Lekker zeggen wat je wilt zeggen, gooi alles er maar uit. Jij zit op geen enkele manier fout. Hou je kin omhoog, borst vooruit, en laat niemand jou rot voelen.

Over je vriend gesproken, ik vind het heel dapper van je om hem nog een kans te geven nadat je daar achter bent gekomen. Ik heb daar respect voor, want ik zou het zelf absoluut niet kunnen. We kennen elkaar niet, maar als ik je ooit ergens mee kan helpen dan laat je het maar weten!

Misschien een stomme opmerking maar… Is het verstandig voor jullie om nu aan een kindje te beginnen? Of heb ik dit verkeerd begrepen?