Sinds een aantal maanden heb ik een enorm lieve vriend en we zijn ook helemaal gek op elkaar. We zien samen echt onze toekomst en praten daar ook regelmatig over.
Nu is het zo dat ik voor ik hem kende best wel veel alleen was, had nauwelijks vrienden om mij hen en was dus vaak weekenden (avonden dan) thuis bij mijn ouders.
Nu ben ik doordeweeks twee avonden met hem (een keer op mijn kamer, een keer bij hem) en in het weekend meestal zaterdagmiddag/avond tm maandagochtend, waardoor ik mijn ouders in het weekend nauwelijks zie (ik werk vrijdagavond en zaterdagochtend en soms middag).
Ook is zijn familie heel erg belangrijk en vindt hij het heel belangrijk dat ik mee ga naar alle verjaardagen etc, terwijl in mijn familie dat helemaal niet zo’n ding is (ik zeg zelf mijn werk niet af voor familieverjaardagen, maar hij verwacht nu wel dat ik vrij neem voor zijn familie ‘‘want hij zou dat ook voor mijn familie doen’’, terwijl ik dat helemaal niet van hem vraag ofzo.)
Nou heb ik aangegeven wat vaker thuis te willen zijn, omdat ik op kamers woon en ik in het weekend nu vaak bij hem was, maar hij zegt t niet leuk te vinden om me nóg minder te zien (we zien elkaar 3-4 avonden+nachten per week, ik vind dat redelijk veel?) en dat hij t vindt lijken alsof ik niet volledig voor hem ga.
Maar nu is het zo dat ik een hele goede band heb met mijn moeder en zusje, zij zijn echt goede vriendinnen voor mij, maar als ik dan zeg dat ik zaterdagavond wat met mn zusje ga doen is t meteen van hoezo dan. Terwijl als ik zou zeggen dat ik zaterdagavond iets met n vriendin ga doen is dat allemaal prima (dat heb ik m gevraagd, en toen ook uitgelegd dat mijn zusje voor mij ook een vriendin is, maar dat ziet hij niet zo en begrijpt hij ook niet echt.)
Ik weet niet zo goed wat ik hiermee moet.
Ik zelf zou namelijk ook tevreden zijn om hem 1-2 keer per week te zien, zodat ik ook tijd heb voor familie en studie (wat ik nu veel minder doe dan eerst), dan élke week standaard 3-4 keer en ook op ‘‘vaste’’ dagen waarvan hij ook vindt dat we die ‘afspraak’ hebben en ik dan niks anders meer mag plannen. Ik ben zelf heel erg van het elkaar vrij laten in een relatie en ook eigen dingen behouden en merk dat ik er best wel gefrustreerd van raak als ik merk dat hij me niet helemaal vrij laat in mijn keuzes.
Ik heb hier al met hem over geprobeerd te praten maar hij zegt me vrij te laten en dat ik mag doen wat ik wel enzo maar vervolgens wel commentaar als ik op onze vaste dag wat anders plan, dus helemaal vrij voelt het dan niet. En dan zegt hij meteen van hoezo wil je me niet zien, terwijl ik dat ook helemaal niet zo bedoel dan.
Sorry voor mijn lange verhaal. Heeft iemand dezelfde soort ervaring? En hoe heb je dat opgelost?
Ohja, ik ben 21 jaar en hij 24 jaar.