Hey meiden,
Ik sta ik dubio en ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen. Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen, meningen, adviezen en tips. Ik heb een hele leuke jongen ontmoet in februari en sindsdien zijn we aan het daten. Hij had het uitgemaakt met zijn ex in december afgelopen jaar. Het ging daarvoor al niet meer lekker tussen die twee. Toch vond ik het opmerkelijk dat hij na een drie jaar lange relatie na 2 maanden alweer Tinder had geïnstalleerd.
Vanaf het begin af aan hebben we al trammelant gehad. Hij reageerde niet of nauwelijks op mij, deed weinig moeite en nam geen initiatief. Ik besteedde veel tijd en aandacht aan hem, omdat ik hem leuk vond en iets met hem wilde opbouwen. Op een gegeven moment begon hij te vallen over dat hij mijn foundation niet mooi vond, evenals mijn neuspiercing en mijn tanden (waar ik normaliter complimenten over krijg). Ik wilde het beëindigen, want ik geloof niet dat het zo stroef hoort te gaan. Als iemand je leuk vindt dan gaat hij voor je en vindt hij jou helemaal te gek toch? Om de een of andere reden voelen we veel voor elkaar, maar zijn onze perspectieven, verwachtingen, normen en waarden heel anders. Ik heb er meerdere keren een punt achter gezet omdat hij me niet goed behandeld. En toch komen we weer bij elkaar. Hij is niet onmogelijk, maar moeilijk. Hij erkent zijn fouten, biedt z’n excuus aan en veranderd zijn gedrag.
Hij vertelde dat ik geen geil wijf ben om naast te lopen en dat ik me vereerd moet voelen dat hij voor mij heeft gekozen omdat hij nummers had gefixt van vrouwen op Tinder die heel mooi waren. Iedereen zegt dat ik hier niet mee akkoord moet gaan, want ik ben een mooie vrouw, maar niet zijn type. Ik ben niet blond, ik heb geen grote borsten en loop niet in G-star broeken. Hij hecht heel veel waarde aan uiterlijk, status en geld. Ik woon op mezelf in een huurhuisje, loop graag in jurkjes, heb krullend haar en kleine borsten. Totaal iets anders dus.
Ik heb tegen hem gezegd dat het me enorm pijn doet als hij dit soort dingen tegen mij zegt. Ik vind het goed dat hij eerlijk is, maar zijn woorden laten me niet los. Ik ben constant bezig met mijn uiterlijk, bang om kritiek te ontvangen. Nadat ik dit aan hem duidelijk had gemaakt, had hij heel veel spijt. Het is alsof ik hem alles moet leren hoe je een vrouw moet behandelen, of nou ja, hoe ik graag behandeld wil worden: met respect.
Hij heeft een verknipte jeugd gehad, een groot schijt gehalte, een ietwat grote ego en was verslaafd aan drugs. Voor hem ben ik de enige vertrouwenspersoon bij wie hij zijn verhalen kwijt kan. Hij is zo open en eerlijk en hij wil en wordt een beter mens. In die paar maanden tijd heeft hij al veel principes en verwachtingen los gelaten.
Op dit moment gaat het goed, maar bij mij gaan de twijfels niet weg. Dat vind ik zo vervelend. Zijn er meer meiden die dit te voortduren hebben gehad? Of dat je vriend zulke opmerkingen maakte?
Hij heeft de wereld voor mij over inmiddels en we moeten elkaar opnieuw leren kennen. Ik vertel hem de keiharde waarheid hoe ik erover denk en ondanks dat hij er niet voor wegrent, wilt hij zichzelf juist verbeteren.
Ik ben benieuwd wat jullie ervaringen zijn. Ik ben ook niet perfect. Ik heb een moeilijke jeugd gehad, nog nooit een relatie gehad en was jarenlang anorexia patiënt. Ik ben hersteld, heb mijn leven op orde en ik vind niet dat iemand mij onzeker hoeft te praten, maar als je verliefd bent en gevoelens hebt voor iemand, dan wordt het algauw een ander verhaal, toch?