Hallo iedereen
Er zijn al veel topics over liefde en jongens. Ik heb er een aantal doorgelezen, maar die hebben helaas geen antwoord gegegeven op het probleem waarmee ik zit. Ik zit met een vrij specifiek probleem 
.
Ik zal beginnen om mijn verhaal effe op te schrijven.
Begin dit jaar ben ik aan een nieuwe opleiding begonnen, en ga dus elke dag met de trein op en neer. Tot ik op een dag het station op kwam en opeens lang aangestaard werd door een jongen die ook op mijn faculteit zit.
Ik zat te bellen met mijn vriendin maar zag wel dat die jongen wel erg lang naar me zat te kijken.
Dat staren duurde ongeveer 1 minuut lang en toen kwam de trein.
Alleen hij stapte niet in waar ik in stapte dus contact was er niet meer.
Een paar dagen later kwam ik hem weer tegen op het station.
Ik stond beneden te wachten bij een bankje en toen kwam hij de trap af lopen en kwam direct tegenover mij staan. Hij staarde me weer voor 1 minuut lang aan in mijn ogen. Echt dat diep lang in de ogen kijken en ik keek ook terug . Hij zij verder niks en ik zakte zowat van de spanning door mijn benen, ik begon echt te shaken. Er zat maar 1 meter tussen ons tweeen.
Er werden geen woorden uitgewisseld. En hij stapte weer in via een andere deur in de trein. Dit is 2 keer gebeurd.
Alleen als hij met vrienden is durft hij niet recht in mijn ogen te staren. Maar wel steikem te kijken van een afstand.
OP een dag stapte ik een trein in en ging toevallig achter hem zitten.
Mijn teklefoon ging af en ging bellen. Hij keek op een gegeven moment om en ik dwong mezelf om hallo te zeggen. Ik zei dus HALLO. En toen kwam er een hele stille binnenmondse hallo terug. Ik zag echt dat hij helemaal verstijfde en niet wist wat hij moest doen
Dus ik weer verder lullen met mijn vriendin. Tot hij op een geven moment zijn tas pakt en schuin tegenover mij komt zitten. Met flinke zuchten erbij. Ik was uiteindlijk klaar met bellen en legde de telefoon neer. Ik keek een beetje uit het raam en om mij heen, maar hij zei niks. Hij was zijn boek aan het lezen maar zat verschrikkelijk te bewegen en te snuiven met zijn neus en te zuchten . Mijn handen begonnen echt te trillen enzo want wist echt niet wat ik moest zeggen. Dus zei toen : Is het een leuk boek?
Hij keek meteen op en reageerde meteen. We hadden voor de rest een gezellig gesprek in de trein, met soms stiltes. Maar bij elke zin keken we elkaar verschrikkelijk diep in de ogen.
Toen we uiteindelijk aangekomen waren op het station, moest hij met de bus en ik ging met de fiets
Hij mompelde iets van doei, ik spreek je nog.
De dagen daarna dat ik hem tegen kwam op het station zei die niks en keek hij alleen maar weer. Maar stond altijd bij zijn vrienden en daar durf ik nooit bij te gaan staan. Dus praten doen we niet. Aleen kijken en staren.
We hebben ondertussen zoveel lopen staren dat Ik zowat scheel zie!
Nu heb ik zijn hyves gevonden. Ik dacht mischien is hij wel verschrikkelijk verlegen. Ik heb hem toegevoegd op hyves alleen hij accepteerd mij niet terwijl mijn gezicht duidelijk op de foto te herkennen is.
Ik heb hem al twee keer toegevoegd en heeft mij elke keer niet geaccepteerd
Ik weet echt niet meer wat ik moet doen, maar ik ga zowat dood van de verliefdheid. Normaal ben ik altijd heel spontaan en praat ik met iedereen maar nu lijkt het alsof ik dichtklap en niks meer durf.
De vraag van mij is dus ook. Denken jullie dat hij ook verliefd is ? alleen dat hij mischien verschrikkelijk onzeker is.
maar op Mijn faculteit zitten in mijn klas maar 4 meisjes van de 150 mensen. Doe namelijk een techniesche studie.
Nou nee hoor. Ik heb dat alleen geschreven omdat er amper keuze is tussen de meiden bij ons omdat er maar 4 zijn. En die zijn niet echt leuk.
. Vandaar dat ik bij mijn vriendinnen ( en niet bij hun) en op dit forum effe mijn hart wil luchten en zo de meningen van wat andere mensen kan horen, die beter zijn in dit soort dingen.