Ik heb nou 2 maanden een vriend, en deze relatie (voor zover je dat na 2 maanden een relatie kan noemen) voelde van het begin af aan al veel beter dan al mijn vorige vriendjes bij elkaar. (Niet dat dat er 40 waren, maar je snapt wel wat ik bedoel?)
Hij geeft me het gevoel dat ik de hele wereld aan kan en vind me zelfs leuk als ik een stomme kop trek, we hebben superveel interesse in dezelfde dingen en vinden ook dezelfde dingen leuk. Iedereen in mijn omgeving zegt dat hij supergoed voor me is en ik echt veranderd ben sinds ik hem ken. Een stuk positiever in het leven sta enz.
Nou kan ik soms nogal koppig zijn waardoor we een meningsverschil krijgen, wat soms uitloopt op ruzie.
En dan zit ik met de zin in mijn hoofd ‘het is uit.’ Ik weet niet waarom, want ik wil hem echt niet kwijt en geef echt wel super veel om hem.
Is dit normaal dat ik dat soms denk?
