Hai meiden,
Ik wil graag even mijn verhaal doen aangezien ik een beetje met mezelf in de knoop lig, ik denk namelijk dat ik bindingsangst heb maar weet dit niet zeker.
Ik zal jullie wel even een korte achtergrond informatie geven over mijzelf. Een aantal jaar geleden werd ik heel erg gepest, dit is heel erg uit de hand gelopen. Ik ben mijn hele vriendengroep kwijtgeraakt omdat ze bang waren dat zij de volgende konden zijn. In deze vriendengroep zat ook mijn beste vriendin van toen der tijd die ik op dat moment al zo’n 11 jaar kende.
In deze tijd ontwikkelde ik ook een eetstoornis.
Al deze gebeurtenissen kon ik niet verwerken en uiteindelijk stuurden m’n ouders me naar een therapeut. Daar heb ik maanden lang behandelingen gevolgd, ook heeft zij EMDR hypnose op mij uitgeoefend om mij te helpen met mijn psychotrauma’s.
Dit is nu ongeveer zo’n 1,5 tot 2 jaar geleden. Sinds een poosje merk ik dat ik zelf wel behoefte heb aan een relatie. De afgelopen maanden heb ik dan ook een aantal keer gedatet met verschillende jongens maar elke keer bleek het toch weer nergens op uit te lopen. Op een gegeven moment gooide ik het er dan ook maar op dat ik gewoon kieskeurig ben.
Alleen de gebeurtenissen van afgelopen weekend hebben me wel aan het denken gezet. Even kort samengevat: een paar maanden geleden heb ik met een jongen gezoend waarmee ik het nu ontzettend goed kan vinden maar hij is echt nog helemaal weg van me. Via de app flirten we best wel vaak met elkaar maar wanneer het serieus lijkt te worden duw ik hem weer weg.
Afgelopen weekend kwam ik dus een jongen tegen tijdens het stappen waarvan ik dacht van oeeeh dat is wel een leuke jongen. Ik probeerde contact met hem te zoeken en het bleek dat ie mij ook wel zag zitten en vanaf daar ging het mis. Ik was gewoon in mezelf iets aan het opzoeken in hem waardoor ik dan zou “afknappen”. Ookal is het maar iets heel kleins. Ik zocht gewoon een reden om niks met deze jongen verder te doen terwijl hij duidelijk aangaf dat hij me wel wilde zoenen en even daarvoor voordat ik wist dat hij interesse had wilde ik dat ook.
Dit heeft me aan het denken gezet en ik kwam erachter dat dit vaak het geval is. Ik vind alles leuk, als ze op emotioneel gebied maar niet te dichtbij komen. Als dat wel het geval is wijs ik ze namelijk altijd af.
Ik denk dat ik bang ben om nog meer gekwetst te worden na alles wat ik heb mee gemaakt en het op deze manier gewoon makkelijker is, niet te hecht worden met iemand want misschien raak je ze toch weer kwijt.
Herkent iemand dit, heeft iemand hier ervaring mee? Zou dit bindingsangst kunnen zijn?
Bedankt voor het lezen!
Het is laat en ik type dit op mijn telefoon dus de kans is groot dat er type fouten tussen zitten.