Wat hierboven gezegd is. Je kunt dat niet voor een ander beslissen of diegene zich aanstelt of niet, het is een gevoelskwestie en dat is het verraderlijke. Gevoel is iets moeilijks maar het is bewezen dat in deze huidige maatschappij mensen sneller depressief worden of een burnout krijgen omdat ze voor hun gevoel niet kunnen voldoen aan het verwachtingspatroon (wat steeds hoger wordt)
Het is te verklaren, in de meeste gevallen. Ik snap de beredenering wel… tegenwoordig wordt er overal wel iets voor gezocht en wordt er (te) snel gelabeld. Dit gaat vínd ik, tenkoste van de mensen die er dagelijks problemen mee hebben omdat zij minder serieus worden genomen.
Ik vecht er al een hele tijd tegen en merk dat mensen vaak geen begrip hebben, waar ik weer begrip voor heb omdat je simpelweg niet weet wat het is als je het zelf niet hebt ervaren maar dat wil niet zeggen dat mensen het niet kúnnen snappen… je kan je wel verplaatsen in personen en je bedenken dat gevoel een gevaarlijk en gevoelig (goh) ding is.
Mensen zien dingen gewoon heel zwart wit en tegenwoordig wordt overal wel een reden achter gezocht, waardoor er steeds meer diagnoses komen en gesteld worden waardoor iedereen wel íets heeft.
Ik heb ADHD en merk dagelijks dat mensen zo’n verdraaid beeld hebben of dat ze vinden dat het gewoon niet bestaat terwijl ik er dagelijks gewoon heel erg veel last van heb, wat zij niet kunnen zien omdat zij niet in mijn hoofd kunnen kijken. ‘ADHD is onzin, je bent gewoon druk’ hoor ik zó vaak en dat is iets waar ik me zo over kan opwinden. Ik ben nieteens druk, het is zoveel meer dan dat… ik vind ook dat er te snel gelabeld wordt en over wordt gegaan op medicatie maar dat wil niet zeggen dat het geen serieus probleem kán zijn.
Hetzelfde met angsten, angst zit in je hoofd… maar als je angsten hebt kom je daar niet zomaar vanaf, het beheerst je hele leven. Mensen zeggen vaak ‘ja angst praat je jezelf aan, je moet je niet aanstellen en je er maar overheen zetten’ in principe is dat zo ja. Wanneer je een angststoornis hebt gaat dat niet zo makkelijk… het neemt je hele leven over en kort door de bocht wordt je gehersenspoeld door je eigen brein.
zogauw het zichtbaar is begrijpen mensen het… een gebroken been moet in het gips, een wond moet helen en als je van binnen iets hebt lost de dokter het op in de meeste gevallen door in je lichaam te ‘kijken’. Als het in je hoofd zit begrijpen mensen het niet omdat het niet zichtbaar is, omdat hun manier van denken anders is… Daarom is het vaak moeilijk om met mensen met bijvoorbeeld Autisme en Alzheimer om te gaan… zij denken anders en dat is voor veel mensen niet te begrijpen.
Mensen zijn vaak zwart wit: zie je het niet dan bestaat het niet, komt het niet in mijn directe kring voor dan ken ik het niet en kunnen ze zich het niet inbeelden
