Oké dit is m’n anonieme account en ik moet m’n verhaal even kwijt en heb jullie advies nodig.
Ik heb dus nogal erge probleem net mensen vertrouwen en gewoon met mezelf in het algemeen, zit eigenlijk altijd wel met mezelf in de knoop. Ik stelde me dus ook op geen enkele manier open voor liefde (bang om gekwetst te worden) en had er geen zin in, tot ik mijn huidige vriend ontmoette. Ik vond hem toch wel heel leuk maar ik durfde me er nog steeds niet voor open te stellen. Van het één kwam het ander en na vele discussies, gesprekken en gehuil bij/met hem, heb ik er toch voor gekozen om een relatie met hem aan te gaan, hoe moeilijk ik dat ook vond. We zijn inmiddels een tijd verder en ik vind hem ontzettend leuk, echt, maar dat gevoel van 100% verliefd heb ik nooit gehad maar ik stel me er (onbewust?) gewoon niet voor open. Te bang om gekwetst te worden.
Nu gaat het de laatste tijd iets minder tussen ons. Veel discussies, veel ruzies en het leidt eigenlijk tot niets. Ik ben dus nogal in de war omdat ik niet weet ik met m’n gevoelens moet en m’n vriend heeft precies hetzelfde. Als ik bij hem ben, voelt het allemaal heel goed en fijn maar ik merk aan mezelf dat ik onbewust ook zijn negatieve kanten probeer te benadrukken. Ik ben gewoon zo ontzettend bang dat ik hem te leuk ga vinden (wat ik eigenlijk al doe) en uiteindelijk gekwetst ga worden. Een tijdje geleden leek het erop dat het bijna uit zou gaan tussen ons en ik heb de hele nacht liggen huilen in m’n bed. Het raakte me zo veel meer dan ik zou denken en zo veel meer dan ik had gehoopt. Ik weet gewoon niet hoe ik verder moet. Ik krijg eigenlijk te weinig aandacht van m’n vriend, hij heeft te weinig tijd voor mij en dat vindt hij zelf ook. Ik weet eigenlijk wel dat ik beter verdien en dat ik misschien wel voor mezelf moet kiezen, maar dat wil en kan ik niet. Ik merk aan hem dat hij zich begint te “irriteren” (als je het zo kan noemen) aan mijn twijfels en onzekerheid, maar ik kan er zelf ook gewoon niets mee. Het zit in m’n hoofd en ik krijg het er gewoon niet uit.
Ik weet niet zo goed wat ik hiermee wil maar ik hoop gewoon dat iemand tips/advies/herkenbaarheid heeft bij dit verhaal.
Het zorgt inderdaad voor nogal veel spanning en gedoe in onze relatie… Het probleem is dat we er al ontzettend veel over gepraat hebben maar qua relaties enzo is hij ook enorm onzeker, dus hij blijft het zichzelf nogal aantrekken. Bij alles op dit gebied, trekt hij het zich persoonlijk aan terwijl ik eigenlijk het hele probleem ben op dit gebied. Ik heb al wel iets meer vertrouwen gekregen, maar iemand 100% vertrouwen gaat het bij mij gewoon echt niet worden (ook niet bij familie/vriendinnen/vrienden etc die ik al heel lang ken) en dat ziet hij als een belediging…