Lieve meiden,
Ik heb sinds een maand ongeveer een groot probleem. Ik zit namelijk erg in de knoop met mezelf. Ik heb nu ongeveer een jaar verkering met mijn lieve vriend.
Een maand geleden ongeveer dacht ik op een dag: “Vind ik mijn vriend nog wel leuk?”
Ik begon hieraan te twijfelen en schrok hier erg van. Ik vind hem namelijk lief, schattig en hou ontzettend veel van hem. Maar ik begon echt erg te twijfelen. Hij heeft ook dingen die ik minder leuk vind. Ik besefte dat ik deze dingen nog nooit echt tegen hem gezegd had. Ik heb hem alles eerlijk verteld wat er in mijn hoofd spookte. Hij schrok hier erg van en dat vond ik verschrikkelijk om te zien. Ik heb al mijn irritaties verteld en hij begreep me gelukkig en stelde zich erg open. En toch blijf ik met dit gevoel lopen. Ik heb echt een week hard lopen janken en wist niet wat er met me gebeurde.
Hij is mijn eerste “echte” vriend en kwam er ook achter dat ik eigenschappen heb waarvan ik niet wist dat ik ze had. Mijn slechtste eigenschap is wel dat als wij samen ergens heen gaan en hij mij niet de aandacht geeft die ik vraag dat ik dan erg boos kan worden.
Ik geef een voorbeeld: met kerst gingen we naar de kroeg waar veel mensen zijn die we kennen (zijn vrienden en mijn vriendinnen o.a.). Hij liep rechtstreeks naar zijn vrienden. Ik dacht hij zal over een 10 min wel een keer hierheen komen of een keer mijn kant op komen, maar hij was erg druk met kletsen. Ik ga hem dan testen. Wanneer gaat hij me missen? Ik ben express een uur uit zijn gezichtsveld verdwenen en daarna kwam hij naar me toe. Hij zei vrolijk he hoe is het? En ik was echt boos. Ik had veel gedronken en we zijn uiteindelijk met een enorme huilende ruzie naar huis gegaan. De volgende dag wordt ik wakker en kom ik om in het schuldgevoel.
Ik heb dan echt het gevoel dat hij liever bij hun is en mij niet belangrijk vind. Hij heeft me zo vaak verteld dat dit niet zo is en hoeveel hij wel niet om mij geeft.
Dit is zo meerdere keren gebeurd. Ik weet niet waarom ik het denk en weet niet hoe ik het kan voorkomen.
Er zijn ook veel andere dingen die een rol spelen en ik denk dat ik daardoor ook niet lekker in mijn vel zit. Ik heb een verschrikkelijke baas die nooit iets goed vind. Ik ben na een 2 jaar op mezelf gewoond te hebben gedwongen terug naar huis gegaan. Ik heb een erg slechte band met mijn ouders. Mijn vader zegt altijd dat ik niets doe omdat ik nog studeer en mijn moeder is erg onredelijk is alles wat ze doet en zegt. Ik ben hierdoor veel bij mijn vriend. Zijn zus is verschrikkelijk achterbaks waar ik niets van kan zeggen en zijn moeder kan ook nogal mopperen. Begrijp me niet verkeerd, zijn ouders zijn schatten, maar het zal voor mij nooit “thuis” worden.
Daarnaast zijn mijn vriendinnen ook niet “Je van het”. Je kunt er niet lekker mee praten en je ei kwijt. Ik heb wel 1 goede vriendin, maar die heeft een erg druk leven en is veel weg.
De belangrijkste persoon in mijn leven is wel mijn vriend en het doet erg pijn dat ik daar nu over begin te twijfelen. Ik ga zoeken naar dingen die ik wel leuk vind aan hem, maar vind ook dingen die ik minder leuk vind. Ik ben hem constant aan het testen en wordt letterlijk gek van mezelf.
Hebben jullie misschien goede tips?
Groetjes liefs!