Hoi meiden,
Ik zal jullie alvast waarschuwen: ik probeer het zo kort en duidelijk mogelijk te houden maar het word wss en lang verhaal, wat moeilijk te begrijpen is.
Sommige van jullie zullen het misschien niet geloven omdat het ook bijna niet te geloven is maar het is helaas echt gebeurd.
P.S.: dit is misschien een verhaal voor de wat oudere girlsceners hier.
Daar gaan we dan:
Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik niet thuis hoor in nederland en toen mijn moeders beste vriendin overkwam uit australie en prachtige verhalen vertelde over hoe ze daar leefde was ik om: ik wilde dit ook!
Ze vertelde me dat ze een prachtig huis had, goede baan met enorm goed salaris en ze snapte niks meer van nederland met al die regeltjes. (ze is zelf nederlands maar is toen ze jong was vertrokken naar aussie)
Toen ik vertelde dat ik het in nederland niet zag zitten en altijd heb gezegd dat ik ooit ergens anders wilde wonen reageerde ze enorm entousiast en nodigde me uit.
Als ik een working holiday visa aan zou vragen en naar australie zou komen zou ze samen met haar man mij in huis nemen.
Ze wilde wel huur maar pas als ik een baan had.
ze kende zoveel mensen in australie die een baantje voor me hadden en ik kon daar een auto kopen omdat die hartstikke goedkoop waren daar, ik hoefde geen spaargeld mee te nemen want je verdiende daar wel 1500 dollar per maand en je kon super veel sparen als je daar was.
Uiteindelijk heeft het nog een jaar geduurd voordat ik ben gegaan omdat ik in nederland nog wat dingen wilde doen en uiteindelijk ben ik met 3000 euro vertrokken naar australie.
De eerste week dat ik er was moest ze werken dus zat ik alleen met haar man en haar neef (die neef kende ik overigens al, hij had 2 jaar terug schulden en toen heeft zijn tante (mijn moeders vriendin dus) een vliegticket voor heb betaald en is hij hier 2 jaar met een working holiday visum geweest. ze hebben een auto voor hem gekocht en een enorm goed betaalde baan voor hem gevonden (lees: 10.000 dollar per maand verdienen)
Toen hij in Nederland op bezoek was heb ik hem een paar keer ontmoet om te praten over hoe ik een visum moest regelen en hoe het daar was enzo. Al na de 2e keer afspreken zei hij dat ik de ware was en had hij onze hele toekomst al uitgestippelt in australie met kids erbij en al.
Super creapy en heb na die ontmoeting niks meer van me laten horen.
het was dus nogal akward toen ik daar kwam en hij bleek er ook te zitten maargoed dat terzijde.
De 2e week was die vriendin van mn moeder vrij en gingen we lunchen in het winkelcentrum toen ze opeens een sms kreeg: of ze een baby wilde adopteren?
Een familielid van haar man was tienermoeder en zochten voor hun nog ongeboren kind nieuwe ouders.
Ik kon het niet geloven maar zo simpel gaat dat dus hier.
Ik vond het zowieso al vreemd, ze is 51 en haar man in de 60 en dan ga je nog een baby adopteren???
Heel sneu voor de baby maar in NZ gelden er geen regels dus mag dat gewoon.
Ik wist dat ze geen kinderen kon krijgen maar over adoptie heeft ze het nooit gehad.
Ze smste terug dat ze het wilde hebben en de week erna zijn zei en haar man naar nieuw zeeland gereist om de bevalling mee te mogen maken. (moeder woont in nieuw zeeland)
Ze lieten mij dus alleen achter met die neef en zouden 3 weken weg blijven.
In die week heb ik een enorme pech gehad.
Ze rijden hier links op de weg en ik moest daar heel erg aan wennen dus zijn we elke dag stukjes gaan rijden in die neef zn auto.
In die week heb ik een ongeluk veroorzaakt.
Ik stond op de verkeerde baan voor n stoplicht en dacht even snel achteruit te rijden en dan in de goede baan te gaan maar ik heb de auto achter me echt niet gezien en ben er tegenaan gereden.
Toen we de man van die vriendin belde (auto was van die neef maar t papierwerk stond op die man zn naam) bleek dat de auto niet verzekerd was!!!
Die neef zou naar NZ vertrekken omdat ze daar n baan voor m hadden en wilde de auto niet voor die 2 weken nog verzekeren.
ik heb een brief thuis gehad dat ik 4500 dollar moest betalen, toen ik dit aan die vriendin vertelde zei ze dat het mijn schuld was en dat ik had moeten vragen of de auto verzekerd was voor ik erin ging rijden.
En de auto was van haar neef dus regel het geld maar met hem.
Tuurlijk snap ik dat ik t veroorzaakt heb maar ik heb t geld niet en die neef die al 2 jaar op hun kosten teert heeft ook geen rode cent dus daar hoef ik ook niks van te verwachten.
(hij zat daar zonder baan omdat zn visum voor australie was afgelopen en binnekort naar NZ zou gaan, en kreeg de creditcard van zn tante mee)
Toen ik dat vertelde zei ze ja had je maar moeten sparen, je vraagt je ouders maar die hebben geld zat. (Mn ouders hebben inderdaad geld)
Ik heb toen het bedrag moeten lenen van mn ouders anders mocht ik t land niet uit en kon ik zelf de gevangenis in wordne gezet mocht ik t niet kunnen betalen, ik had immers nog geen baan of inkomen.
Terug naar het verhaal dat ze in NZ zaten voor de baby:
De 2e week dat die vriendin weg was kreeg die neef een sms dat ze besloten hadden in NZ te blijven wonen en dat hij dat maar even moest vertellen aan mij.
Ze gaven me nog wel de keuze om mee te gaan naar NZ met ze maar ik ben voor aussie gekomen en niet voor NZ, bovendien was mn verzekering en visa niet geldig voor NZ.
Kortom ik werd achtergelaten terwijl ik pas 4 weken in australie was, geen spaargeld, geen auto en totaal geen kennis van het land enz.
Dit omdat hun me altijd voorgehouden hebben dat ze zo een baan voor me hadden en dat ik een jaar bij hun in huis mocht dus ik geen spaargeld mee hoefde te nemen.
Ze hebben me toen bij een vriend van hun gedumpt (alleenstaande, gescheiden man van 46 jaar!)
Ik heb daar echt een rottijd gehad, maar omdat ik geen auto had kon ik nergens anders heen en ik wist dat ik de hulp van een ‘‘local’’ nodig had om uiteindelijk op mn eigen benen te staan.
Na 2 maanden daar te hebben gezeten heb ik een autootje kunnen kopen en heb ik na lang zoeken werk als aupair gevonden en daar zit ik nu sinds 3 weken.
Ondanks dat het een super leuk een aardig gezin is, is dit niet echt wat ik wil.
Mede omdat me altijd is verteld dat ik hier dik kon verdienen en ik hier heen kwam om te sparen en wat van het land te zien, maar ook omdat ik de australian way of life wil ervaren (farmwerk of hospetality), thuis kan ik ook op mn neefje passen en ik verdien hier 200 dollar per week dus veel kan ik niet sparen.
Ik voel me enorm depressief hier en weet niet meer wat te doen.
Ik heb een schuld van bijna 5000 euro bij mn ouders, verdien hier helemaal niks (omgerekend 100 euro per week), en ik heb nu nog 1300 dollar.
Als ik terug naar nederland ga kan ik misschien mn oude baantje terug krijgen en verdien ik 1600 euro per maand maar aan de andere kant: dit visum krijg je maar 1x in je leven en ik kwam hierheen omdat ik niet wist wat ik wilde met mn leven.
Ik zag dit als een nieuwe kans om wat geld te sparen, nieuwe vriende te maken en ervaringen op te doen.
Nu voel ik me vast en opgesloten omdat ik nergens heen kan.
Als ik terug naar huis ga nu heb ik niks van australie gezien, een kuttijd gehad en 5000 euro schuld (en dan reken ik nog niet eens die 5000 euro mee die ik uit heb gegeven aan mn auto, vliegticket, visa enz.
Maar ik ben hier ook niet gelukkig.
Reizen kan ik niet omdat ik nog maar 1500 dollar over heb, als ik bij het gezin blijf ben ik verzekerd van onderdak, voedsel en 200 dollar per week.
Ik heb een agency gezien die je 70 dollar moet betalen en die helpen je dan met je cv en natuurlijk een goedbetaalde baan (lees 20 dollar of meer per uur) maar dat betekend wel dat ik dan ergens moet verblijven (hostel?) en mn eigen eten moet betalen.
Ik vind dit eng om te doen omdat ik eerst 2 weken moet werken voor mn salaris en dus in die 2 weken onderdak enz zelf moet regelen en mochten ze na die 2 weken zeggen we willen je niet dat raakt mn geld op en kan ik alsnog naar huis.
Ik heb iig wel mn eigen auto dus dat scheelt.
Ik weet gewoon echt niet meer wat ik moet doen, hier blijven of naar huis gaan en ik twijfel enorm.
Mn ouders willen eind july hier voor vakantie komen en dan gaan we een roadtrip maken maar wil ik hier nog zolang blijven?
Mn zusje wil mee dus ze zijn gebonden aan de zomervakantie en je gaat niet even naar australie toe.
Ik weet het echt niet meer en ik hoop dat ik wat wijze raad krijg die me er weer bovenop helpt want nu zit ik er echt helemaal doorheen.
Pas belde die vriendin en neef nog, dat t allemaal goed gekomen was met me en dat ik dit ook veel eerder had kunnen doen die aupair job.
Ben zo ontzettend boos, dit had ik niet voor ogen toen ik naar australie kwam en ik heb het alleen gedaan omdat het dit was of terug naar nederland.
En die neef kan makkelijk praten, die heeft 2 jaar bij zn tante in huis gezeten, alles werd voor m geregeld en betaald en zelf nu hij al zn geld weer verspilt heeft wat hij in die 2 jaar heeft verdient helpen ze hem met een permintente visa voor NZ.
In die weken dat we samen waren liet hij me de drank betalen omdat hij geen geld had en hij gebruikte de creditcard van zn tante om sigaretten a 35 dollar per pakje te kopen.
en nu zegt hij dat ik blij mag zijn dat ik iig wat heb.
Hij verdiende 2500 dollar per week en ik moet het doen met een 10e procent van wat hij kreeg.
Ik ben er helemaal klaar mee en neem geen contact meer met ze op, ze hebben me nergens mee geholpen, terwijl die vriendin tegen mn moeder beloofde als een dochter voor me te zullen zorgen liet ze me in de 2e week al alleen achter in een vreemd land.
Ze heeft het alleen nog maar over haar baby en hoe goed god wel niet is. (ze gelooft in god en bij alles wat er gebeurd zegt ze ja god wil het zo Lyfa!, ik kn er niks aan doen het is gods wil dat het zo (slecht) met je gaat.
bijv. met die baby zet ze dat god het op haar pad heeft gebracht maar ik geloof er niet zoveel van want in de 2e week zat ze over een aupairjob te praten en dat ik dat maar moest doen wat dan had ik iig onderdak, eten en wat geld.
Volgens mij wist ze toen al dat ze die baby ging adopteren en naar NZ ging maar wilde ze het mij niet vertellen en het doen lijken alsof het zomaar op hun pad was gekomen…
Ja ik ben boos en weet niet meer wat te doen, mn emoties lopen alle kanten op en ik kan maar geen beslissing maken wat t beste is.
Ben zo bang dat ik de verkeerde keuze maak.
T voelt alsof ik heb gefaalt welke keus ik ook maak en daar word ik heel erg depresief van.
Wie kan me hiermee helpen?