Ik schrijf al een tijd korte verhalen. Nu heb ik besloten dat ik van één van mijn korte verhalen een lang verhaal wil gaan maken.
Het boek gaat over een jongen die verder moet met zijn leven nadat hij zijn vriendin heeft verloren aan kanker. Lees het eerste deel en zeg wat je ervan vind!
Xx Nikki
Joshua – Being free
‘Cause the sun just reassured me that it’s gonna be allright.’
Anaï, ik denk niet dat iemand je ooit zo heeft genoemd. Je was zo mooi, met je blonde krullen, het vlekje boven je lip. Voor iedereen was je Lo, gewoon Lo. Niemand weet hoe je aan die bijnaam bent gekomen. Toen je voor het eerst het lokaal binnen kwam zei je tegen de leraar: ‘Hallo! Ik ben de nieuwe leerling, Anaï. Maar eigenlijk heet ik Lo, dus noem me maar zo.’ Zo was je. Toen de leraar zei dat je een plaatsje mocht uitzoeken, deed je ienemienemutte en koos een plek uit. De plek naast mij. Hahaha, ik durfde niet naar je te kijken. Het leek alsof je licht uitstraalde. Ik bleef maar hopen dat je niet met me ging praten. Keek uit het raam, zodat ik je niet zag. Alsof dat helpt. Je draaide je om en begon een heel verhaal. Ik hoorde je niet, werd gehypnotiseerd door je gezicht. De krullen die om je gezicht danste, de volle lippen die elk woord vormde, het vlekje boven je lip, dat op een klein hartje leek, de lachrimpeltje rond je ogen en mond. Pas op het laatst zag ik je ogen. Onbegrijpelijk, want je ogen zijn het mooist.
Xx
