Ik zie het niet meer zitten. Gewoon, alles. Ouders, school, vrienden. Ik heb er gewoon geen zin meer in om de hele tijd te doen alsof ik vrolijk ben. Iedere keer zeggen dat het goed met me gaat, terwijl het helemaal niet goed met me gaat. Ik wordt helemaal gek van mijn ouders i.v.m het eten. Ik eet bijna niets, en ik vind ook niets lekker. We hebben daarom elke avond ruzie aan tafel, en dan voel ik me weer schuldig omdat mijn ouders ruzie hebben. Mijn moeder vind dat mijn vader niet zo streng moet doen, en mijn vader vind dat ik alles moet opeten tot de laatste kruimel. Als het avond wordt, zie ik er héél erg tegen op om de volgende dag naar school te gaan, want daar heb ik het ook niet naar mijn zin. Daar is een meisje die alle meiden bij mij vandaan haalt, dat ik er alleen voor sta. Ik heb inmiddels al een paar vriendinnen, maar daar gaat ze nu ook bijstaan. Al laat ik dat nu niet gebeuren, toch kan ik er niet meeleven en hoop iedere keer dat het stopt. Alleen dat doet het niet. Ik zeg er niks over tegen mijn vriendinnen, want die vinden dat meisje namelijk érg aardig. Heb btw ook nog een verhaal gehoord dat ze een vriendin wilde over halen om iets te stelen, maar weet niet of dat waar is. Op dit moment leef ik echt naar de weekenden toe, dat zijn de enige twee dagen waar ik me rustig voel. Nouja eigenlijk maar 1 dag, want zondag zit ik in de stress dat ik maandag weer naar school moet. Ik heb er helemaal geen zin meer in. In het leven. Ik wil er misschien helemaal niet meer zijn. Ik zie het nut er niet van in om te blijven. Ik zie de meeste girlsceners hier al zeggen dat ik me niet zo moet aanstellen enzo, maar ik probeer me ook niet aan te stellen. Ik voel me gewoon kut. Ik wil niet meer. Dankje voor het lezen, wat moet ik er tegen doen? Dat ik meer leuke dingen doe en zie?
&& ik heb het gevoel dat het enige wat ik goed doe in mijn vaders ogen is school. @leren.