Hoi meiden,
In mijn hele leven heb ik nog nooit eens zelf de eerste stap gezet om een jongen aan te spreken. Ik durf gewoon niet, bang dat ze me afwijzen. Eigenlijk denk ik steeds vaker, waarom doe ik het niet gewoon?! Ik wacht altijd tot de jongen de eerste stap zet, maar ik denk stiekem dat ook heel veel jongens dit niet durven. Het lijkt me gewoon heel stoer om niet de bange chick te zijn die op niemand af durft te stappen, wat meer ballen haha! 
Nu heb ik dit weekend achter de bar gestaan op een feestje. Daar heeft ook de hele avond een jongen gewerkt die mijn zusjes wel kennen. We hebben eigenlijk niks tegen elkaar gezegd (ik durfde al helemaal niet) maar wel veel oogcontact gehad. Ik ben naar huis gegaan en verder niet meer aangesproken ofzo. Maar al de hele week heb ik het gevoel dat ik hem graag eens zou willen spreken. Morgen is er een feestje als bedankje voor het werken, ik hoop dat hij er is. Zou het raar zijn om hem daarna eens op Facebook toe te voegen? Wat zou ik kunnen doen om nou eens vanuit mijn kant te laten merken dat ik hem graag eens zou spreken?
Liefs.