Ik wil een nieuwe kat.

Lifestyle
#1

Ik wil dus een nieuwe kat. Ik heb namelijk twee katten thuis en twee honden. De honden spelen de hele dag door, een kat is al 12 en is altijd chagrijnig, hij is echt de baas in huis. Mijn andere kat is pas 1,5 jaar. Hij had nog een broertje, maar die is een paar weken terug overleden… Nu is mijn jongste kat zooo veranderd, hij is nog steeds heel speels, maar hij heeft niemand meer. Hij probeert ook altijd tussen de honden in te komen, maar die negeren hem. Hij probeert zelfs achter mijn oudste kat aan te gaan, terwijl hij daar vroeger altijd zo bang was, gewoon uit wanhoop.

Ik wil dus graag een jonge kat erbij nemen, maar mijn moeder had meteen gezegd dat ze geen nieuwe kat wilt omdat ze bang is dat er weer iets mee gebeurd. Ik was er namelijk bij toen mijn kat werd aangereden, al mijn diertjes waren erbij, dus dat was echt een vreselijke avond. Maar ik kan het niet meer aanzien hoe hij elke avond word afgewezen door de honden, of een lel krijgt van de kat, of in zijn eentje zit te spelen met een knuffel en ondertussen zit te kijken of iemand hem wel ziet. Ik probeer ook zo veel mogelijk met hem te spelen, maar ik merk dat hij daar niet genoeg aan heeft, dan zoekt hij daarna meteen weer aandacht.

Heeft iemand een idee hoe ik mijn moeder zover kan krijgen? Ik denk dat het namelijk met elk diertje wel kan gebeuren, een ongeluk… Ik zat er zelf aan te denken om ze dan gewoon binnen te houden, maar dan zijn ze in ieder geval samen.

#2

Awh wat zielig. En inderdaad, voed ze dan op als binnenkatten? Die ene kat is 1,5 jaar, volgens mij kan dat dan nog prima veranderen. Maar weet je zeker dat je kat het wel leuk zal vinden? want zijn broertje kon ie wel mee opschieten, maar een totaal vreemde kat?

#3

Ahw, vind het echt zielig voor je kat. Ik zou gewoon elke keer als jouw kat weer wordt afgewezen, je moeder het laten zien hoe zielig dat is.

#4

Laat haar dit verhaal lezen?:slightly_smiling_face:

#5

ahw, ik zie jou katje al helemaal voor me, zo helemaal eenzaam en verdrietig =(

#6

Spijtig dat dat gebeurt is met je kat. :frowning_face:

Mijn vader heeft altijd geroepen geen katten meer te willen na het overlijden van een kat van 15. Het heeft ook een hele tijd voor ik er weer eentje mocht. Zo’n 2 jaar. Ik ben gewoon door blijven roepen dat ik een maatje zo mis. (Voor jou is het dan voor jou en je poes natuurlijk, probeer je moeder te vertellen dat de kat heel erg verandert is, en eenzaam en dat er daarom juist wel wat met hem kan gebeuren door de eenzaamheid).

Inmiddels hebben we 3 katten. :'D

#7

Wat zielig! Ik had een kat en twee honden toen was m’n kat doodgebeten door mijn hond dat was ook echt vreselijk!

#8

Wow dat is inderdaad echt heftig.

OT: hoelang is het geleden dat je kat is overleden? Misschien moet je je moeder ook wat tijd gunnen. Vaak willen mensen niet meteen een nieuw dier omdat ze dan het gevoel hebben dat ze iets ‘vervangen’.

#9

Bedankt voor de reacties! Ja ik had het al bij mijn vader geprobeerd, die is daar meestal wel heel makkelijk in, hij wordt namelijk ook heel erg vrolijk van diertjes. Maar hij begon meteen lullige opmerkingen te maken. Het is nu bijna een maand geleden (22 november) dat mijn kat is overleden. Ik snap dat het misschien nog wat te snel is voor iedereen, want ik dacht er eerst ook zo over, niemand kan hem vervangen, en dat is natuurlijk nog steeds zo. Maar mijn ouders zien hem niet hoe hij overdag is. Zij werken dan (ik zit nu tijdelijk thuis omdat ik een puppy heb), dus ik zie hoe eenzaam hij dan is.

#10

Wow, dat lijkt me ook echt verschrikkelijk!

#11

Ik merkte precies hetzelfde bij mijn kat. Ik had twee broertjes, sam en moos, en hoewel ze niet altijd samen waren (de een vaak buiten en de ander binnen) speelden ze samen, wasten elkaar enzo. De een is overreden in februari, en de ander is nu in een keer een oud opaatje geworden. Hij slaapt bijna alleen nog maar, eet minder, is soms ontzettend afhankelijk en aandachtsgeil. Maar een nieuwe kat erbij nemen betekent ook dat je nooit weet wat je krijgt. Moos is eigenlijk heel erg op zichzelf, zoekt ook geen contact met andere poezen buiten, vecht er alleen maar mee. Hij is nu 3 en wie weet heeft hij heel geen zin in een jong speels ding erbij, een soort van inbreker in zijn terrein. Wie weet gaat het fout, dan zit ik met twee ongelukkige katten en dan ga ik die tweede echt niet opeens weer weg doen. Je krijgt gewoon nooit meer zo’n mooi koppel als we eerst hadden.

#12

En binnen houden vind ik echt geen optie. Het is een kat, ze horen te klimmen, achter de vogels aan te gaan, te vissen in de vijver. Mensen hebben mij dat ook aangeraden maar ik ga mijn ene kat niet opsluiten en zo zijn levensplezier beduidend laten afnemen om hem voor heel lang bij me te hebben. Katten horen buiten. Net zoals dat je ook geen nagels van katten moet knippen, bah.

#13

Dat is ook maar net wat je hem van jongs af aan leert he. Vriendinnen van mij hebben katten die van jongs af aan al gewoon binnen blijven en die beesten missen niks.
Ik heb juist een hekel aan al die katten buiten die in onze tuin komen om te schijten. Of tussen de geparkeerde auto’s zo de weg opschieten voor mijn fiets.

#14

Besteed zelf meer aandacht aan 'm? Dan heeft ie jou tenminste nog om mee te spelen. Het is jammer dat hij dat dan niet met zijn soort/leeftijdsgenootjes kan doen.
En als je een middag niet thuis bent, ist hij alleen maar blijer wanneer je thuiskomt en even met 'm kunt spelen.
Ik snap je moeder ook wel. Maar er zijn ook zoveel mensen met één kitten/kat. Lijkt me wel te doen.
En als jullie dan een kat nemen, dan moet je ook eerst maar zien of ze het met elkaar kunnen vinden.

#15

Je hebt ook kattenrassen waar het juist beter is dat ze binnen blijven :slightly_smiling_face:

#16

Ja dat is ook zo iets, van die kattenrassen die binnen moeten blijven. Een klasgenootje had een naaktkat, en die was zo lief dat ie binnen moest blijven, anders zouden andere mensen hem meenemen… Maar noem eens een kattenras wat het beste binnen kan blijven dan?

#17

onze Blauwe Rus! Dat is echt een gevaar buiten haha. Hij is zo onwijs onhandig (lees: vast zitten in bomen, in vijvers rollen, onderste boven van de schutting af klimmen, van een schutting af laten glijden), tot zijn 5e levensjaar durfde hij niet eens naar buiten.

Al hoewel, hij gaat wel naar buiten maar blijft in onze tuin ook al kan hij er makkelijk uit :slight_smile:

#18

Ja tuurlijk, zoiets kan altijd gebeuren. Maar ik ben er vrij zeker van dat dat niet van mijn kat komt. Hij speelt namelijk met alles en iedereen die hij tegenkomt. Hij vindt het heerlijk als mensen hem alle aandacht geven, maar wanneer hij met mij meeloopt om de honden uit te laten, en hij komt ondertussen een kat tegen, dan gaat hij er mee spelen en wanneer ik terug kom staat hij daar op dezelfde plek netjes op mij te wachten.

#19

In mijn beginpost staat al dat ik hem alle aandacht geef en zoveel mogelijk met hem probeer te spelen. Maar het is gewoon niet hetzelfde als met een soortgenoot. Door het huis heen racen, elkaar vastgrijpen en vervolgens schoonlikken. Dat kan ik hem allemaal helaas niet bieden.

#20

Ik had 2 kittens die broertjes van elkaar waren. Overal waren ze samen, deden alles samen, aten samen etc. Na een half jaar werd er eentje doodgereden en de andere ontspoorde toen half en had ook geen maatje meer. Dat was allemaal heel sneu (hij heeft wekenlang overal gezocht naar de ander, bij elk geluidje kijken of het de andere kat was die dus al dood was). Maar na een maand of 3-4 begon hij weer helemaal op te leven alsof hij het vergeten was.
Bij jou is het nog maar een maandje geleden, en kan ik me goed voorstellen dat je kat nog een beetje van slag is. Maar als er geen kat bij kan, dan komt het ook goed, het duurt alleen even voor je katje voordat hij er aan gewend is.
Wat ook zo is, en dat is volgens mij al genoemd, is dat het goed mogelijk is dat een nieuwe kat een bedreiging gaat vormen voor je huidige kat, hoe lief die ook is.
Mijn tante heeft een keer een kitten er bij genomen terwijl de andere kat een jaar of 3 was, die was altijd lief etc, maar hij heeft die kitten zo vaak aangevallen, echt zielig.