Ik wil dichter bij mijn emoties komen

Lifestyle
#1

Hoi allemaal,

Ik heb de laatste tijd vaak ruzie met mijn moeder, ze zegt dat vaak dat ik niet empatisch ben en dat ik geen gevoelens toon. Meestal doet het me niets, negeer ik haar of ik loop weg omdat ik dat altijd onzin vond. Gisteren dacht ik er voor de verandering eens over na en ik denk wel dat er een kern van waarheid in mijn moeders woorden zit. Ik denk dat ik mijn gevoel uitgeschakeld heb in een tijd dat ik mijn vader niet heb gezien (enkele jaren geleden, nu is alles weer goed) uit een soort zelfbescherming. Om niets te hoeven voelen, zette ik mijn emoties ‘uit’. Ik heb nooit echt last gehad van opgekropte emoties, maar de laatste tijd heeft me veel stof tot nadenken gegeven en ik krijg nu letterlijk hoofdpijn van alle gedachten. Ik ben echter niet verdrietig of boos, ik voel gewoon nauwelijks emotie.

Ik hoop dat jullie snappen wat ik bedoel en dat ik niet heel raar over kom. Het is gewoon iets waar ik wel een beetje mee zit, ik huil bijvoorbeeld ook nooit bij een film. Ik snap niet dat mensen daar emotioneel van kunnen worden, ik heb dat nooit. Die paar keer dat ik emotioneel ben om iets, ben ik altijd alleen. Ik vind het dus ook moeilijk om mijn gevoelens bloot te leggen aan anderen, ook al zijn het mijn beste vrienden.

Herkennen jullie dit en/of hebben jullie misschien tips om dichter bij mijn emoties te komen?

#2

-

#3

Ja, dat zal ik eens wat meer proberen! Ik heb het wel eens geprobeerd maar dan denk ik na een paar minuten geklaag altijd dat er ergere dingen bestaan op de wereld dan mijn miezerige probleempjes en dat ik me niet zo aan moet stellen. Maar ik wil juist iets meer zelfbewustzijn, niemand heeft er last van als ik iets meer aandacht besteed aan mijn miezerige probleempjes. Ik denk dat het voortkomt uit bescheidenheid, maar daar wil ik eigenlijk een beetje vanaf. Ik wil niet arrogant worden en ik ben ook niet onzeker, maar ik wil mijn eigen mening, gedachten en gevoelens meer uitspreken.

Dankjewel dat je dat wil doen, stuur me maar een note als je iets weet!

#4

Ik snap je moeder wel :grinning_face_with_smiling_eyes:

Nee maar ff serieus. Ik heb dit ook een beetje ja… Ik kan wel eerst knallende ruzie hebben met iemand, maar als dat dan klaar is en ik zit op mn kamer daarna, dan voel ik me gewoon alsof er niets is gebeurd. Ik hoef er niet eens moeite voor te doen, dat gaat vanzelf, ik ga gewoon weer in de neutrale stond ofzo haha!

Misschien helpt het om een dagboek bij te houden en je daarin te focussen op je emoties? Dus niet per se opschrijven wat er die dag is gebeurd, maar meer:
“ahh vandaag was een een rotdag, want ik heb een slecht cijfer gehaald en mn fietsband ging lek en alles ging mis en nu voel ik me echt helemaal verrot!”
of: “vandaag was echt helemaal geweldig, ik heb het heel gezellig gehad met vriendinnen en heb die schoenen gekocht die ik al zo lang wilde, dus ik ben echt helemaal happy nu!”
Dat soort dingen en dan ervoor zorgen dat je echt goed opschrijft hoe je je voelde die dga bij die dingen die er gebeurden.

Is misschien wat persoonlijker/veiliger/minder out in the open dan er gelijk over te praten

#5

Haha ja ik snap mijn moeder natuurlijk ook wel, maar zelf denk ik dat het niet aan mij ligt dat ik alléén tegen haar anders doe dan tegen de rest van de wereld. Maar goed, iedereen denkt natuurlijk altijd dat het aan de ander ligt en bovendien is dat niet het onderwerp van dit topic.

Dankjewel voor de tip, ik ga het vanavond eens proberen!