Ik weet niet wat ik moet doen thuis!!

Lifestyle
#1

Ik ben pas een week ofzo 15 en ik heb geen idee wat ik aan moet met mijn thuissituatie :frowning_face: Het zit namelijk zo: Mijn moeder sloeg me vroeger altijd al keihard in mn gezicht als ik ‘brutaal’ was of iets fout deed. Mijn vriendin is hier ook wel eens getuige van geweest. Ik heb ook een oudere broer, momenteel 21, die er ook last mee had. Laatst heeft hij zijn meubels en spullen van zijn kamer gepakt na een enorme ruzie met onze ouders en is hij onaangekondigd uit huis gegaan. We weten niet waar hij woont, want hij wil absoluut geen contact meer met onze ouders. Hij praat ook nauwelijks tegen mij, wat mij erg droevig maakt omdat ik hem zo mis.

Ik heb ook constant ruzie met mijn ouders, om de kleinste dingetjes! Ik heb geen één onvoldoende op mijn rapport en toch zijn ze niet tevreden. Ik heb 4 zessen, 5 zevens en 4 achten afgerond gemiddeld voor dit trimester op 4 atheneum. Ze blijven maar zeggen dat ik net als me broer blijf zitten volgend jaar en ga zakken voor mijn eindexamen. Ze weten constant wel iets om me op te jutten en roepen vervolgens rond dat ik brutaal ben en dat ik moet luisteren naar ze. Vandaag had ik ook weer een ruzie met mijn moeder. Ze is vier dagen ziek geweest en riep me naar beneden. Toen zei ze: Nou Betsy* , je mag ff gaan strijken voor me, dat verdien ik wel nadat ik ziek ben geweest. Ik: Euhm, ma, ik ga niet al jou was strijken, ik ben geen klusvrouw. toen werd ze helemaal boos , omdat ze ook alles voor mij doet zei ze. En ik had al in de planning om een klasgenoot te bellen om me bijles te geven, toen zei ze dat ik overal een excuus voor zoek om het niet te doen. En ze flipte helemaal uit. Uiteindelijk schreeuwde ze naar me dat ik op kon kutten en dat ik net als mijn broer Jaap* mijn spullen mocht pakken en weggaan. :’(

Ik ben naar mijn kamer gerend en ik heb liggen huilen als een baby, want zoiets zeg je toch niet tegen je eigen dochter!! Ik haat mijn moeder al voor zolang ik weet, maar afentoe heb ik een aardige bui en kan ik wel met haar lachen. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, mijn vriend wist ook niet wat ik moest doen, maar hij steunt me wel heel goed. Mijn beste vriendin ook.

Wat moet ik nou doen? Ik ben radeloos!

*Ik heb de namen verandert.

#2

Meisje, zoek contact met je broer. Vraag wat hij ervan denkt wat JIJ moet doen. Je kan natuurlijk nog niet uit huis. En betrek er andere volwassenen bij zoals je mentor of vertrouwens persoon ding op school. Je kan niet zelf dit veranderen/winnen. Daar heb je hulp bij nodig.

#3

Wat hierboven staat. Overigens vind ik wel dat je wat in huis kan doen als je moeder dat vraagt.

#4

Mijn broer kan ik er niet in betrekken, zijn telefoon werkt niet en hij heeft zelf ook problemen met zijn gezondheid en dergelijke. Ik wil hem niet nog meer opzadelen met mijn problemen :frowning_face: en ik heb woensdag nog twee manden aan wasgoed gestreken voor haar en ik dweil áltijd de bovenverdieping!

#5

Ik vind dat je soms aan jezelf moet denken in plaats aan van anderen. Dit vind ik een situatie ervan. Als mijn kleine zusje zo’n situatie thuis had dan liet ik alles er voor vallen om haar te kunnen helpen. Ik zou het niet leuk vinden als je niet naar mij toe kwam met dat probleem. Aangezien hij er wel een oplossing voor heeft kunnen vinden blijkbaar.

En wat over dat contact zoeken met een ouder/docent van school ofzo?

Maar mag ik vragen wat je moeder zelf altijd doet in huis? en dan op dagelijks/wekelijkse kijk.

#6

Ik zou iemand op school inlichten, je doet het voor nu hartstikke goed, maar mocht het slechter gaan weten ze in ieder geval waarom.
Mocht het erger worden o.i.d. kun je nog aanspraak maken op begeleid wonen (wel wachten tot je 16 bent) via jeugdzorg (?).

Hebben je ouders problemen of zo? Ik lees nergens iets over je vader (wel ouders). Er moet wel iets zijn anders doet je moeder niet zo, maar dit kun je niet alleen verhelpen, dus licht iemand in van school of desnoods van je familie.

#7

Mijn ouders hebben onderling ook vaak ruzie, maar dat komt altijd wel goed. het is niet zo dat een van hen ineens een avond ergens anders logeert of weggaat ofzoiets. en mijn moeder doet gewoon zoals elke moeder het huishouden en koken, maar ze flipt altijd gewoon uit als ik iets niet wil/kan doen voor haar. Ik bedoel, als moeder heb je die taak nou eenmaal. Als ik later kinderen heb moet ik dat ook gewoon doen, dan schuif ik dat niet op mn dochter af hoor.

#8

Ik kan natuurlijk jouw thuissituatie niet beoordelen, maar ik ga even vanuit mijn persoonlijke ervaring spreken.

Toen ik 15 was vond ik mijn ouders ook vreselijk. Net als jij vond ik dat ze altijd wel iets konden bedenken om me gek te maken. Ik had bijna elke dag ruzie, wat eindigde in slaande deuren en gescheld - ook van hun kant. M’n moeder heeft me wel eens rotkind genoemd, en ja dat deed pijn, want inderdaad dat doet een moeder niet. Maar ouders zijn ook maar mensen, en misschien hebben zij het ook wel moeilijk met het omgaan met een puber. En je kan best wel iets in huis doen vind ik, ik snap ook wel dat je moeder daar boos van wordt. Je bent samen een gezin en je woont onder één dak dus kan je ook allemaal je steentje bijdragen.
Misschien moet je eens bij jezelf nagaan of het echt zo erg is als je denkt, of dat het erger lijkt. Puberteit is zowel voor ouders als jongeren moeilijk. Je kan er ook gewoon eens rustig met je moeder over praten. Bijvoorbeeld afspreken dat je af en toe wel een klusje wil doen maar niet altijd.

#9

Ik snap dat ik ook in huis moet meehelpen inderdaad, maar als ik al plannen heb kan dat toch moeilijk :frowning_face: En wij hebben geen slaande deuren thuis, ik kreeg gister weer een klap tegen mijn hoofd. Want als mijn moeder en ik ruzie hebben, verteld ze het direct aan mn vader en wordt die óók nog eens boos op mij. ze verergert alles namelijk ALTIJD, waardoor zij slachtoffer lijkt! Mijn moeder heeft al zoveel foute dingen tegen ons gedaan dat ik gewoon elke keer dat ik ruzie met haar heb die dingen in mijn hoofd krijg. Ik ben gewoon ook echt bang dat als ze weer ruzie gaat maken om niks dat ik knap en mijn controle verlies.

Maar los van dat klusjes gedoe is het toch niet normaal als je naar je kind schreeuwt dat ze op moet rotten. Mijn moeder heeft zelfs eens tegen mijn broer geschreeuwd dat ze wenste dat ze hem terug kon duwen. (dat hij dus nooit geboren was, voor de duidelijkheid)

#10

Ik vind dit heel rot om te lezen aangezien dit gewoon een vorm van zowel fysieke als geestelijke kindermishandeling is. Heb je er ooit met iemand naast je vrienden over gepraat?

#11

Nee :frowning_face: Ik durf het niet aan een leraar of iets te vertellen, omdat het enige wat ze dan gaan zeggen is dat ik er wat aan moet doen en dat ze het rot vinden -___- nou dat zeggen mijn vrienden al genoeg, maar ik schiet er niks mee op!

#12

gezinstherapie?
ik denk dat je ouders slim genoeg zijn om te kunnen veranderen, en dat ze dat ook graag willen maar dat ze gewoon ten einde raad zijn. en daardoor halen ze jouw broers en jouw gedrag ook door elkaar en overreageren ze soms ineens, ben ik bang. Ik zou straks proberen een rustig gesprek erover te voeren met ze, je stem niet te verheffen. En duidelijk maken wat jij wil.
-dat er niet meer zoveel ruzie meer wordt gemaakt. en vraag hoe zij denken dat jullie er ALS GEZIN (dan lijkt het niet of zij helemaal schuldig zijn, en jij ook niet) iets aan kunnen doen.
-dat jullie misschien hulp van buitenaf moeten zoeken, omdat deze situatie niemand blij maakt. (weten tantes of ooms hier eigenlijk van?)
-en vraag ten laatste wat jullie kunnen proberen om je broer weer ‘terug te krijgen’, want er is niks zo erg -voor zowel zus als ouder- om een familielid kwijt te raken door ruzie.

en nog apart over dat van je broer: ik denk dat hij wel weer terug komt hoor :wink: maar hij is oud genoeg om zo’n extreem statement te maken. maarja, dat zorgt er wel voor dat je ouders nog verwarder worden en dus gemene dingen roepen als ‘ja dan ga jij ook maar weg hea’.

Als je wil praten mag je me een vriendschapsverzoek sturen en me een note sturen, en laat je weten hoe het gesprek ging? ik had ongeveer hetzelfde, wat minder serieus. en praten helpt echt!

#13

nee zij zullen dus zorgen voor, indien nodig, hulp van buitenaf. Of ze zorgen ervoor dat een volwassene met je ouders gaat praten. of dat je ouders, jij en een volwassene zoals je mentor een gesprek aangaan.

#14

en over dat je ouders rotte dingen roepen, daar zou ik me niet te hard aan vastklampen. Mensen zeggen stomme dingen die ze niet menen als ze boos zijn. Jij vast ook wel.

#15

Je kunt op meer manieren hulp zoeken, heb even op internet gekeken:

WAT KAN IK DOEN ALS IK THUIS WORD GESLAGEN?
Het is een lastige situatie waar je in zit. Niemand heeft het recht je te slaan, ook je ouders of verzorgers niet. Het is belangrijk om erover te praten, ook als je twijfelt of het misschien normaal is. Je kunt er altijd met de politie over praten. Je kunt naar een politiebureau in de buurt gaan of je kunt bellen met 0900 8844. De politie kan je vertellen wat de mogelijkheden zijn. Je kunt ook bellen met de kindertelefoon. Daar zitten mensen die elke dag tussen 14.00 uur en 20.00 uur naar jouw verhaal kunnen luisteren. De kindertelefoon is gratis te bereiken via telefoonnummer 0800-0432. Wil je meer weten over de kindertelefoon? Kijk dan op http://www.kindertelefoon.nl

#16

Dank jullie wel voor jullie reacties, Ik heb het even aangekeken en het contact is al veel beter! Mijn broer werkte namelijk bij mijn vader in het bedrijf en werkt daar nogsteeds, dus via de zaak is langzamerhand weer wat contact opgebouwd. Hij slaapt af en toe een keer bij ons, omdat hij anders helemaal naar zijn woonplaats toe moet rijden. Wij wonen namelijk dicht bij ons bedrijf.

Hij eet ook afentoe weer bij ons, en hij komt 's middags wel eens op de koffie, en hij nam geen contact met me op omdat hij niet wilde dat mijn ouders via mij contact zouden zoeken. Jaap* en ik hebben dus vol op contact, en met mijn ouders is het ook al weer beter.

Toen ze weer dreigde met slaan heb ik haar accuut onderbroken en gevraagd of ze wel wist wat ze tegen me had gezegd, toen bood ze haar excuus aan, en het ging ongeveer weer goed, sindsdien hebben we geen ruzie meer gehad :slightly_smiling_face:

#17

Goed om te horen dat het weer beter gaat!

#18

Aah fijn!! Wel een heftige situatie zeg. Ik hoop dat alles goed komt. Je ouders zijn inderdaad ook maar mensen, die vaak alleen maar het beste voor je willen. Praten helpt altijd!