Ik doe momenteel de lerarenopleiding Nederlands, eerste jaar. Ik heb deze studie stiekem een beetje halsoverkop gekozen omdat ik goed was in Nederlands, ik een geweldige docente Nederlands had en ik het onderwijs altijd al een interessante sector vond.
Mijn tentamens zijn tot dit toe goed gegaan, ik heb er maar eentje niet gehaald. De vakken zijn wel interessant, maar sommige dingen vind ik echt overbodig/ niet interessant/ etc.
Ik heb af en toe heel erg het idee alsof ik niet op mijn plaats zit. Het is gewoon een onderbuik gevoel dat zegt van ‘dit wil je niet doen de rest van je leven’. Verder denk ik dat ik mezelf echt aanpraat dat ik het helemaal geweldig vind, deels omdat ik mijn familie niet wil teleurstellen door te stoppen met mijn studie.
Ik weet gewoon echt niet meer wat ik wil. Ik zou ook niet weten wat ik anders voor een studie zou moeten doen. Het liefst zou ik gewoon een halfjaar gaan werken, me nog eens rustig oriënteren en dan ergens op kamers gaan studeren. Ik woon nu in een dorpje waar ik geen baan kan vinden en niet echt uit de sleur van mijn leven kan komen. Ik ga niet uit, omdat ik er deels geen behoefte aan heb (dat is ook iets wat ik mezelf denk ik aanpraat). Ik heb gewoon niet echt een sociaal leven. Het zou goed zijn voor mij om op kamers te gaan, zodat ik voor mezelf leer zorgen, een bijbaan kan zoeken en een beetje uit mijn sleur kan komen.
Heeft iemand hier ervaring mee, hoe is dat bij jullie gegaan?