Ik weet niet meer wat ik met mijn relatie aan moet ?

Liefde & Boys
#1

Hoi meiden. Ik weet dat niemand mij kan helpen met het maken van een beslissing, maar ik wil toch graag mijn hart luchten en advies.

Ik heb nu anderhalf jaar een relatie. Dit is mijn eerste relatie. Sinds een maand of 3/4 heb ik echter meerdere malen huilbuien en voel ik me soms heel down omdat ik niet weet wat ik met mijn relatie aan moet. Het probleem is dat ik me de ene keer gelukkig voel bij mijn vriend en de andere keer beangstigend het mij en wil ik eigenlijk direct weer naar huis als ik bij hem ben. Ik erger mij vaak aan mijn vriend (ik kan bijvoorbeeld direct chagrijnig worden als ik zie dat als ik langs kom, mijn vriend in zijn joggingsbroek loopt en geen moeite heeft gedaan zich te scheren/haar te doen of als hij om 14.00 uur uit zijn bed komt). Mijn vriend is ontzettend lief voor mij en hij heeft werkelijk alles voor mij over. Ik hou heel veel van hem, maar ik weet niet meer op welke manier ik van hem houd.

Mijn vriend en ik zijn totaal verschillend. We komen allebei uit een heel ander soort gezin, wat opzich geen probleem is (ik wil ook geen oordeel geven over wat goed of fout is). Ik merk wel dat wij allebei een redelijk ander toekomstbeeld hebben. Mijn vriend is een allemansvriend, wilt graag later “huisje, boompje, beestje” en heeft daarnaast weinig ambities. Ik ben daarentegen heel erg gedreven voor school. Ik wil graag een goede baan en heel veel van de wereld zien later. Ik ben verder vrij op mezelf. Ik heb een paar goede vriendinnen, maar ben niet zo’n “party-ganger”, terwijl mijn vriend dat wel is en het liefste ook nog heel aanwezig is op feestjes. Ook vind ik de familie van mijn vriend soms erg vervelend. Als mijn vriend met zijn familie is, hebben zij humor met elkaar die ik totaal niet begrijp en zit ik er meestal stilletjes bij… En de gesprekken die bij ons thuis worden gevoerd zijn van een heel ander niveau als bij hem thuis; hierdoor vaak ook onze gesprekken. Ik ben een stuk serieuzer als mijn vriend en hij is nog veel meer in het stadium van “in het weekend lekker bier drinken met vrienden” en hij is geïnteresseerd in roddels van anderen, terwijl ik mij totaal niet bezig houd met anderen en wat er over ze verteld wordt. (terwijl mijn vriend toch al 21 is, bijna 22)

Ik denk dat verschillen niet een heel groot probleem zijn en dat ik niet moet kijken naar zijn familie, maar de laatste tijd twijfel ik ook aan mijn gevoelens voor hem. Ik mis hem eigenlijk niet echt als hij bijvoorbeeld een week weg is, omdat ik in mijn hoofd met zo veel meer dingen bezig ben. Terwijl, als ik bij hem ben, dan kunnen we vaak onwijs lachen en heel goed met elkaar praten. Wij zijn anderhalve week terug een week samen op vakantie geweest en dat was ontzettend leuk. We hebben veel leuke dingen gedaan samen en het heel gezellig gehad. Maar ik heb geen moment gehad dat ik weer echt “kriebels” had en dolgelukkig was. Dat hoort als je verliefd bent toch?

Ik ga in mei voor mijn stage waarschijnlijk 4 maanden naar Australië, dus ik denk dat alles dan wel op zijn plek zal vallen als we elkaar zo lang niet zien. Ik weet echter niet of ik nog zo lang moet wachten met mijn beslissing… Ik voel me op deze manier niet gelukkig. Daarnaast willen mijn ouders in de kerstvakantie op vakantie en mijn vriend mag dan mee. Ik heb het gevoel alsof ik voor die tijd een beslissing moet maken omdat ik niet mijn ouders met extra kosten op wil zadelen als ik vermoed dat de relatie niet standhoud en ergens wil ik ook niet dat hij meegaat. Ik ben ook totaal nog niet bezig met het feit dat ik mijn vriend zo lang moet gaan missen als ik op stage ben… Ik ben er juist alleen maar enthousiast over om te gaan. Ik betrap me zelf er soms ook op dat ik naar andere jongens kijk. (ik zal nooit vreemd gaan of iets verkeerd doen daarentegen, nooit)

Ik weet dat het zo klinkt alsof ik er gewoon een punt achter moet zetten, maar als het er op aan komt, lijkt het me vreselijk om hem te moeten missen. Ik weet alleen gewoon niet of ik hem ga missen als mijn vriend (vriendje) of als als mijn beste vriend. En ik weet ook niet of ik HEM ga missen, of het ga missen om iemand te hebben die altijd naar je luistert en er voor je is wanneer je het nodig hebt. Ik ben gewoon ontzettend bang dat ik veel te kritisch ben en dat ik niet meer iemand zal vinden zoals hij… (het is m’n eerste relatie dus ik weet niet of dit is “hoe het moet zijn”)

Dankjewel als je het helemaal gelezen hebt…

#2

Het is weer eens een veel te lang verhaal geworden haha :flushed:

#3

Hmm… praat je hier ook over met je vriend? En ben je ook nog écht ‘‘verliefd’’ op hem ofniet? Zou je met hem verder willen? Je moet er zeker met je vriend over praten anders gaat het ook niet langer zo…

#4

Het zal misschien aan mij liggen & dat ik verkeerd gelezen heb maar je komt op mij best ondankbaar over. Ik weet niet of ondankbaar helemaal het goede woord is… Anders meer richting arrogant. Het is misschien niet heel aardig van mij om te zeggen maar ik vind het echt heel rot overkomen dat je zijn familie ‘heel erg vervelend’ vindt terwijl zij alleen een andere humor en ‘ander niveau’ qua gesprekken hebben. Ik vind het niet netjes dat je zoiets zegt omdat ik het heel erg uit de hoogte vind klinken, alsof zij minder waard zijn dan jij bent.

Ik vind het ook vreemd dat je chagrijnig kan worden als je vriend in zijn joggingsbroek rondloopt. Ik vind het juist een goed teken, hij durft zichzelf te zijn bij je en voelt niet de plicht om er altijd piekfijn uit te zien.

Mijn advies is om er eerst over te praten met je vriend. Vertel je gevoelens, waar je mee zit. Maar ik denk toch dat je het het beste kunt uitmaken omdat je hem niet mist, je aan hem irriteert en je bent niet gelukkig zo.

Sorry als je mijn reactie hard vond, maar dit is hoe ik het zie.

#5

Bedankt voor jullie reacties! :slightly_smiling_face:

asdfghjkl, het probleem is dat ik niet weet of ik nog echt verliefd op hem ben, mijn gevoelens voor hem veranderen continu…

SimpleGirl, ik wil graag even op je reageren. Ik kan me voorstellen dat het verkeerd op je over komt. Maar zoals ik al zei, ik wil geen oordeel geven over wat goed of fout is en dat ik zijn familie vervelend vind, staat niet direct in verbinding met het feit dat zij andere gesprekken voeren. Ik wilde mijn verhaal niet nog langer maken maar zal het nog eventjes uitleggen. De ouders van mijn vriend zijn gescheiden, waardoor zijn moeder heel erg bezitterig is over haar zoon, mijn vriend. Zij wilt bijvoorbeeld niet dat ik met mijn vriend ga winkelen, want dan moet zij ook mee om te beslissen over wat voor kleding hij koopt. Ze toont ook weinig interesse in mij, maar praat voornamelijk over zichzelf en waarom ze zo’n goede moeder is en waarom zijn vader zo’n slechte vader is. De vader van mijn vriend is een vriendelijke man, maar hij drinkt heel veel alcohol waardoor ik eigenlijk nog nooit echt een goed gesprek met hem heb gevoerd en waardoor hij vaak scheld tegen mijn vriend en zijn zusjes.

Ik maak er geen probleem van als mijn vriend in zijn joggingsbroek loopt, maar wel als hij dat altijd doet, wat hij de laatste tijd deed. Ik vind het belangrijk dat je je bij elkaar op je gemak voelt, maar ik vind het ook belangrijk dat je je nog “mooi” maakt voor elkaar en dat je je best doet voor elkaar.

Maar nogmaals, ik wil ook niet aanvallend reageren en ik denk dat het met deze uitleg wel een stukje duidelijker is.

#6

Graag niet mijn berichten citeren omdat ik mijn verhaal weer wil kunnen verwijderen. :slightly_smiling_face:

#7

Bedenk even bij jezelf wat je gelukkiger maakt, met hem of zonder hem? Vind je het leuk om bij hem te zijn? Waarom zou je dat willen opgeven, voor je twijfels. Echter heb jij geen relatie met zijn schoonfamilie maar met hem. Erger jij je aan je schoonfamilie, vermijd ze zoveel mogelijk.

#8

Ik begrijp je nu veel beter, bedankt voor je uitleg!
Het is heel vervelend dat zijn moeder zo bezitterig is, dat herken ik wel een beetje omdat mijn vriend zijn moeder ook zo is. Kan me dus best voorstellen dat je dat vervelend vindt. En dat geldt ook voor zijn vader, jammer dat je daar geen goed gesprek mee hebt kunnen voeren.
Ik denk dat je dit het beste aan de kant kunt schuiven als het gaat over je relatie, aangezien je met je vriend verder moet en niet met hun.

Het joggingsbroek ‘probleem’ begrijp ik nu ook beter hoe je het bedoelt, en daar ben ik het met je eens. Non stop in je joggingsbroek lopen is ook weer niet de bedoeling.

Mijn advies blijft wel hetzelfde, praat hier goed met hem over. Misschien helpt je dat. Ook kan je tegen je ouders zeggen dat je liever niet wilt dat je vriend mee gaat op vakantie in de kerstvakantie. Dan heb je dan al de tijd om even rustig na te denken over jullie relatie & te kijken of je hem mist of niet. Dan hoef je niet per se de druk te voelen om het daarvoor al uit te maken.

#9

Dit lijkt precies op mijn verhaal, ik zou het zo kunnen schrijven…

#10

heey, om te beginnen kijk ajb niet naar hoe zijn familie is, maar hoe hij is. dat hij zig niet "mooi maakt"om het even zo te zeggen lijkt mij alleen maar positief. het betekend in mijn ogen dat hij zig op z’n gemak bij je voelt en zig niet voor je schaamt. en dat hij alles voor je over heeft moet je erg waarderen. ik heb een ex gehad die niet eens naar het ziekenhuis wou komen toen ik daar lag tijdens alle feest dagen van december omdat 20 minuten rijde te duur is voor benzine… nu wil ik niet gaan klagen over mijn ex, maar meer ff zeggen dat jij een jongen hebt die erg zeld zaam is. en meestal weet je pas wat je mist als je het niet meer hebt. het klinkt alsof je gewoon met een levens genieter hebt. hij geniet van stroment bloed in z’n aderen. misschien moet jij dat ook eens doen, want naar mijn ervaring zit de dood erg dicht bij. niet dat je binnekort dood gaat, maar alles is mogelijk. en voor dat ik besloten had dat ik moslim wil woorden (ongeveer een maand geleden) opende ik ook nog wel eens een flesje met mijn vriend. het is heel normaal om op je 22e je wel is lam te zuipen. (niet gezond) maar zeker niet vreemd. ik wil niet zielig/arrogant doen. maar ik had een ex die mij meerdere malen dwong om dingen te doen op sexueel gebied. wat heeft opgeleverd dat ik aangifte moest doen en in theraphie zit. wat ik daar mee wil zeggen is dat je vriend als een leuke vriend en liefe vriend klint. waardeer dat alsjeblieft zodat je geen spijt krijgt van je keuze. en dat je hem niet mist… wersschijnlijk neem je hem van zelf sprekend, dat weet ik natuurlijk niet zeker. maar zo klinkt het. leef alsjeblieft je leven voor het te laat is
xx

#11

Ik herken je verhaal volkomen, ik zit zelf met hetzelfde probleem. Ik kan je dus helaas geen advies geven haha. Kan je laten weten als je een beslissing hebt gemaakt, en op basis van wat? Veel sterkte! X

#12

Misschien kun je eens met je vriend gaan praten, hoe hij erover denkt. Ik lees dat het erg lastig voor je is, dus ik vind het ook lastig om je ‘advies’ te geven.
Hier heb je dus ook niet veel aan sorry! Succes

#13

Zoals al meer is gezegd, ik zou hier eerlijk met je vriend over praten. Jullie zijn 1,5 jaar samen en op een gegeven moment worden de dingen ‘gewoon’ en zijn ze niet meer nieuw en spannend. Die hevige verliefdheid in het begin wordt bij veel meiden minder… Maar je houd wel onwijs veel van hem, toch?
Praat erover en wie weet wat het je oplevert, beslissen of je er toch een punt achter moet zetten kan dan altijd nog.

#14

Ik móét hierop reageren.
Het verhaal komt grotendeels overeen met hetgeen wat ik heb meegemaakt. Het enige verschil: mijn vriend gaat niet graag uit, en drinkt niet. Ik daarentegen wél.

Mijn ex en ik hadden een lange relatie, een leuke relatie. Totdat de irritatie toesloeg. Ik hou van een verzorgd uiterlijk… iemand die er toch goed uit wilt zien, voor zijn vriendin. Een fris gezicht, geschoren, een kapsel waar wat aandacht aan is besteed én een spijkerbroek met een leuk shirt erop.
Steeds vaker was hier bij hem geen sprake van. Hij schoor zich steeds minder vaak, aan zijn haar werd geen aandacht besteed én thuis liep hij rond in zijn joggingbroek.
Op tijd uit bed? Nee. Op een vrije dag was 1 uur vroeg genoeg. En ik vond het ongelooflijk dat zijn ouders hem hier niet op aanspraken. Ook ik was niet erg tevreden met hen. Ik leerde zelfstandig te zijn, ik werd gepusht om het beste uit mezelf te halen. Hij legde de schuld liever bij een ander, bij een docent bijvoorbeeld.

Op een gegeven moment zag ik mijn tijd zónder hem als een rustmoment. Tijd voor mezelf. Mij volledig richten op mijn baan, mijn eigen toekomst. Hij was er vooral voor de gesprekken, voor de vriendschap. Vanaf het moment dat ik me dit realiseerde, heb ik afstand genomen. En ik ben erachter gekomen dat ik hem niet langer zag als mijn vriendje. Hij was een goede vriend geworden, en niet meer dan dat.

Ik denk dat je er met hem over moet praten. Dit heb ik ook gedaan. Mijn vriend heeft toen zijn best gedaan om zichzelf aan te passen, maar dit heeft niet geholpen. Ik heb er definitief een punt achter gezet, toen hij een familiediner had. Er was een foto genomen, en daar zat hij… geheel verzorgd. Blijkbaar was ik al die moeite niet waard.

#15

Ik denk dat je moet gaan na denken of je hem nog wel als je vriendje ziet en niet als een goede vriend.
en je moet weten dat verliefdheid uit eindelijk steeds meer overgaat in houden van.

ik heb de reacties niet doorgelezen verder dus sorry als dit een onnodige reactie is haha.

#16
#17

als je zegt dat je naar huis wilt als je bij hem bent, dat is geen goed teken. Ik heb zelf ook al een lange tijd een vriend en tuurlijk heb je je irritatietjes, maar ik ben wel nog verliefd op hem. Dat durf ik zonder twijfel te zeggen na drie jaar samen te zijn. Ook wil ik niks liever dan bij hem zijn, hoe vervelend of irritant hij soms ook kan zijn.

Ik snap het ook vanuit jou punt; wanneer je je vriend kwijt zou raken raak je ook vertrouwen kwijt, en een van je beste vrienden. Toch denk ik dat je goed moet overwegen of je niet beter vrienden met hem kan zijn. Tuurlijk, in het begin voel je je heel kut, maar wie niet na een langere relatie? Een relatie moet je gelukkig maken, en anders moet je geen relatie hebben, zo makkelijk is het.

#18

Hmmm, dat had ik dus heel erg met mijn ex.
Cultuurverschillen, interesseverschillen.
Hij had zijn middelbare school niet eens afgemaakt (terwijl ie 20 was) en ik ging naar het HBO.
Op een gegeven moment gaan die dingen botsen en dan is het aan jou de keuze hoe je ermee omgaat. Ik heb het afgekapt omdat ik ook niet meer verliefd was, ik miste hem nooit, was nooit jaloers en het kon me niet zoveel schelen wat hij eigenlijk deed. Na de tijd heb je natuurlijk even een baalperiode omdat je toch veel hebt meegemaakt, maar ik ben blij dat ik het gedaan heb. Ik heb nu iemand gevonden die mijn soulmate weleens kon zijn & heb nooit gedacht dat liefde zo fijn kan zijn!

Kortom: denk er nog eens goed overna of je echt goed in deze relatie zit. In mijn geval was dat dus niet zo en ik ben er beter uitgekomen.

#19

Ik reageer erg laat, maar alsnog erg bedankt voor jullie reacties! Jullie reacties hebben mij aan het denken gezet. Helaas kan ik nog steeds geen beslissing maken. Het voelt raar, ik ben altijd vrij zeker van mijzelf en van wat ik wil. Maar het lijkt wel of ik hier geen beslissing over kan maken. Ik zou willen dat iemand eventjes in mijn leven kon kijken en kon zeggen: “Je moet dit doen!” Maar dat kan helaas niet haha. De reactie van DPure-Vision was fijn, maar tegelijkertijd schrok ik er ook wel van, omdat ik mij erg herken in haar reactie.

Vorige week vroeg mijn vriend aan mij of ik met zijn beste vrienden en hun vriendinnen uit eten wilde. De vriendinnen van mijn vriend zijn vrienden zijn niet helemaal mijn types, maar ik wilde ze het voordeel van de twijfel geven dus ik ben mee gegaan. Ik voelde me heel de avond erg ongemakkelijk. Ik merkte dat mijn vriend en de rest het onwijs naar hun zin hadden, maar ik niet. Als mijn vriend met zijn vrienden is, is hij heel luidruchtig, maakt hij heel veel grappen en praat hij met zijn vrienden vooral over hoeveel alcohol zij drinken wanneer zij uitgaan of op vakantie zijn of over “dronken momenten” die ze samen gehad hebben. Die andere vriendinnen vonden het allemaal erg grappig. Ik niet, ik begrijp niet waarom zij met elkaar geen leuke gesprekken wilden voeren over wat hun bezighield; hobby’s, school e.d. Misschien ben ik wel onwijs saai. Mijn vriend zei ook na afloop dat ik heel stil was. Ik merkte wel dat hij het heel erg naar zijn zin had en dat hij zichzelf was. Bij mij is hij veel rustiger. Ik vraag me wel eens af of hij echt zichzelf is bij mij. Ik heb hem dat al eens eerder gevraagd en hij zegt van wel.

Vanavond gaan wij uit eten en naar de bioscoop. Waarschijnlijk zal het erg leuk worden. Wij houden samen heel erg van dezelfde soort films. Het is fijn om iets te hebben wat wij beiden erg leuk vinden. Ik zou willen dat er meer dingen waren die wij samen leuk vinden.

#20

dg