Ik ben al sinds november verliefd op een jongen. Vanaf het begin wist ik al dat hij verliefd was op mijn beste vriendin, vrij kansloos dus. We werden hoe dan ook goede vrienden en ook met mijn beste vriendin kon ik goed over de ‘driehoekssituatie’ praten. Na een tijdje gaf ik mijn gevoelens toe aan die jongen maar kreeg te horen wat ik verwachtte: hij zag me als goede vriendin maar was toch echt verliefd op mijn beste vriendin. Nou ja, daar ben ik een tijdje echt kapot van geweest ondanks dat ik natuurlijk al wist dat ik geen kans maakte.
Om een lang verhaal kort te maken, nadat mijn beste vriendin een tijdje bezig was met die jongen (ze waren sowieso al goede vrienden en de gevoelens waren wederzijds) zijn ze, na een hoop gedoe de afgelopen maanden, officieel samen.
Natuurlijk zag ik dit al van mijlenver aankomen maar ik vind het nu echt weer heel moeilijk. Ik weet me op school totaal geen houding te geven, zeker niet tegenover hem. Ik ben ergens ook wel blij voor ze maar ik weet niet hoe ik dat oprecht moet uiten. Als ik nu extreem vrolijk ga doen, komt het ook niet oprecht over. En daarbij is het toch wel een soort klap in m’n gezicht.
Het frustreert me dat ik maar niet over hem heen kan komen ondanks dat ik toch al maanden afgewezen ben. Ik negeer mijn beste vriendin en hem af en toe ook een beetje en dat wil ik niet maar ik voel me de hele tijd ontzettend opgelaten als ik hem ook maar zie. Ik weet ook niet zo goed waar het aan ligt, want het feit dat ze nu officieel een relatie hebben, verandert niet zo veel aan hoe ze zich op school gedragen (ze zijn niet ineens heel klef of zo).
Maar ja, ik zit er dus wel mee. Hoe moet ik me gedragen? Moet ik nou ineens heel blij tegen hem gaan doen of zo? Ik vind het heel moeilijk om ‘normaal’ te doen gezien het feit dat ik nooit echt ‘normaal’ kan doen als hij in de buurt is: ik ga juist of heel erg aandacht trekken of hem juist totaal negeren. En hoe kom ik in godsnaam ooit over hem heen?
xx