Hee allemaal!
Ik zit al een tijdje in de knoei omdat het niet zo goed meer gaat tussen mij en mn vriendje. 14 December hadden we een jaar, maar ik weet niet hoe ik het allemaal op moet lossen… Ik zal maar eens beginnen met het probleem uit te leggen.
Het eerste wat de laatste tijd nogal speelt is dat hij er gewoon nooit meer is. Hij was er eigenlijk elke dag wel, thuis verveelde hij zich toch maar, dus vond hij het leuker om hier te zijn. Hij kan ook heel goed met mn ouders over weg, ging heel vaak met mn vader aan zijn brommer, of aan fietsen prutsen. Het was gewoon heel fijn zo, dat er altijd iemand was waar ik mee kon praten en die er voor me was, en natuurlijk lekker veel aandacht! En altijd als hij even niet kon komen, wilden mijn ouders me wel daarheen brengen. Nu lijkt het net alsof we geen tijd voor anderen hadden, maar ik ging nog steeds veel met vriendinnen om, en hij met vrienden, dus dat is op zich wel normaal.
De laatste paar maanden is hij er steeds niet, zelfs mn opa en oma merken het op dat hij er bijna nooit meer is. Hij is er niet in fysieke zin, maar ook niet als ik hem nodig heb. Ik ben een hele tijd nogal down geweest, en sinds ik hem heb ging het gewoon steeds beter, al ben ik nog steeds heel vaak overstuur. En dan belde ik hem dus, zodat hij me er een beetje overheen kon praten, en troosten enzo. De laatste tijd krijg ik steeds vaker te horen dat ik dan maar naar mn ouders moet gaan, dat hij wil slapen.
Ook is hij nooit meer op msn, en als ik hem dan sms of ie wil komen dan is het altijd de vraag; waarom dan… Terwijl hij eerder altijd er was als ik hem nodig heb.
Ik kan er gewoon heel slecht tegen, en ik heb hem ook weleens gevraagd waarom dit zo de laatste tijd gaat. Daarop is het antwoord altijd een beetje vaag, maar hij houd wel echt van me. Als we wel samen zijn dan is het gewoon echt super…
Vorige week kwam het zo ver dat we ontzettende ruzie hadden. Ik was namelijk ziek, en hij beloofde me elke dag dat hij zou komen. Ik zat me daar dan de hele dag op te verheugen, en savonds als hij er nog niet was, dan smste ik hem waar ie nou bleef. En toen zij hij, ja nou ik kom niet meer. 1 keer kan ik nog hebben, 2 keer ook, maar de 4e dag achter elkaar had ik het gewoon niet meer. Toen was ik het zo zat, dat ik het uitgemaakt had.
De dag erna kwam hij ineens naar mijn werk, omdat hij me niet kwijt wou, die avond ging ik naar hem en die paar dagen was ik bij hem en was het weer zo goed als het altijd al was, gewoon perfect.
Een week geleden hadden we afgesproken dat ik vandaag rond de middag naar hem toe zou gaan, voor kerst enzo. Maar nu zegt ie ineens dat hij vuurwerk moet kijken en dat het dus niet kan.
Ik zit er echt zo doorheen, maar ik weet niet wat ik moet doen.
Het tegen hem zeggen helpt niet, uitmaken is eigenlijk ook niet wat ik wil, ik wil gewoon niet zonder hem…
Iemand, help?