Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen, want ik weet het gewoon even niet meer, en ik wil het graag kwijt… dus ‘prepare’ voor het laaaaaange verhaal…
Ik had een jongen leren kennen. Laten we zeggen: ‘M’.
Maargoed, ik had ‘M’ leren kennen in een discotheek, na even wat gepraat te hebben, kwam ik er al snel achter dat hij werkte bij de jumbo. Hij was dus mijn collega.
Ik vond hem op het eerste gezicht vrij knap. En was die avond ook alleen maar bij hem.
Toen ik die avond weg moest, gaf ik hem een kus op de mond. Geen gezoen of wat, gewoon een kus. Ik wist toen nog niet dat hij een vriendin had…. Later bleek hij daar ook geen problemen mee te hebben…
Maargoed, die volgende dag zocht ik hem op op Hyves, en daar kwam ik al snel achter dat hij een vriendin had… Al een jaar lang… Ik baalde wel, maar ik had zoiets van, jammer, dan heb ik maar even peg. 
ik wil hun relatie niet verpesten.
Maar die paar dagen daarna, kwam ik hem steeds vaker tegen als ik aan het werk was, en zodra we aan de praat waren, klikte het wel meteen.
Dus even later ook msn uitgewisseld. Wat ook vrijwel meteen klikte, met een 5 uur durende (non-stop!) gesprek… En zo ging dat wel een paar keer door, mét cam aan.
Er kwam af en toe wat onschuldig geflirt aan toe, ondanks dat hij een vriendin had.
Die paar dagen daarna, bleven we door praten, ook met sms, en het klikte gewoon zo goed, kon zó goed met hem praten…
Naarmate gingen we ook afspreken, gewoon als vrienden. Want hij had een vriendin jaaa, dus hij kon het ook niet maken, (en terecht hoor!)
Maargoed, toen ik dus met hem had afgesproken was het een hele gezellige avond. Af en toe wel ouwehoeren, beetje klieren met elkaar. Ik ben inmiddels al wel 3 keer bij hem geweest.
Maar op gegeven moment zaten wij tegen elkaar, arm in arm, hand in hand tv te kijken… ik voelde me zo veilig, en zo fijn bij hem. Dat had ik nooit gehad met andere jongens. Hij gaf ook eerlijk toe dat hij het anders ook nooit zo gezellig had met zijn vriendin…
Maar het idee dat hij er 1 heeft, bleef in mijn achterhoofd zitten. En ik baalde zo, maar voelde steeds meer wat voor hem…
Even later kwamen we op het onderwerp; zijn vriendin. Hij zei eerlijk dat hij mij ook wel zag zitten. Misschien zelfs meer dan voor mij dan voor zijn vriendin.
Hij had regelmatig ook ruzie met haar. Hij wou misschien de relatie beëindigen… Die woorden geloofde ik. Té snel. Waardoor ik hem helemaal leuk begon te vinden…
Even later kreeg ik een sms’je binnen van ‘M’. ‘Het is uit met mijn vriendin… :’(‘ Dat is natuurlijk niet leuk voor hem, maar voor mij was dat wel een opluchting. Dus ik was stiekem wel blij! (: (Jaa… heel gemeen… maargoed)
Totdat ik nog een sms’je kreeg: ‘Ja, ik ga even met haar praten, of we de relatie voort willen zetten…’
En wat hij naderhand over haar had verteld had, had ik zoiets van, neeeee dat gaat vast niet door, want hij had heel vaak gezeik met haar, en problemen.
Maar even later kreeg ik een sms’je dat hij toch nog wel even verder gaat met haar… omdat ze beloofde dat ze zou veranderen.
Nou wat heb ik toen een rot avond gehad. Ik heb zelfs lopen huilen, omdat ik hem écht begon leuk te vinden…
Maar ik ben daar langzamerhand wel overheen… maar kortom: Hij heeft nog steeds met haar. Ik ben niet van plan, om die relatie stuk te maken. Zo ben ik niet. Want stel voor, dat ik dat meisje was? Dat er iemand anders loopt te vozen met je vriendje, dat wil je niet.
Maar elke keer als ik weer uitga, naar een discotheek, en als ik hem tegenkom, loopt hij weer ontzettend te flirten, en te knijpen in mijn kont. Zelfs als zijn vriendin er is.
En dan zit hij even later met haar te zoenen. Ik word dan op 1 of andere manier echt ontzettend jaloers, omdat ik hem gewoon nog hartstikke leuk vind.
ook met die discotheek, liep hij ook dingen te zeggen zoals; ‘Ik vind je zo leeeeeuk, ik vind je zo knaaaap.’ Wat ik dan meestal zeg is; ‘Dat kun jij wel vinden, maar je hebt een vriendin.’ Waar hij dan weer op antwoord; ‘Ja, maar wie weet…’ Elke keer weer. Echt c’mon… serieus…
Die avond, toen hij naar huis ging, met zijn vriendin. Sms’te hij mij weer, ik reageerde er op. Bleek dat hij zat te sms’en, terwijl zijn vriendin naast hem lag, te slapen.
Hij sms’te dat hij me mistte, dat zijn vriendin zeurt, en dat ze meteen wou slapen, en hij niet, en dat hij me echt heel leuk vind… maar dan ook heel heel heel heeel leuk…
ik reageerde terug, dat ik hem ook echt gewoon leuk vind, maar dat hij helaas bezit is.
En daarop antwoordde hij dat hij serieus zit na te denken, om die relatie te beëindigen.
En even later sms’te hij dat hij zelfs wat voor me voelde, dat hij verliefd op me werd… Dat voelde zo fijn om te lezen! 
Hij zou die ochtend serieus met zijn vriendin er over praten, over hun relatie, of dat nog wel zo kan. Ik hoopte dat het dit keer anders ging dan de eerste keer.
Maar niets is minder waar, ze waren gewoon die avond ook gewoon even naar de bioscoop geweest. Ik was er weer ingetrapt… alweer…
Maar ik kan hem gewoon niet meer vergeten, en hij blijft ook maar zeggen, dat ik zo leeeuk ben, en dat soort dingen. En, ik hem ook, iets te veel zelfs… Ik weet niet wat ik moet doen?
Ik kan hem echt niet zomaar 1, 2, 3 vergeten, want elke keer weer heb ik wel zulke leuke gesprekken… dat ga ik dan zo ontzetten missen en als ik hem zie… op het werk bijvoorbeeld… ohh… ik weet het gewoon niet meer. Ben echt hopeloos! Verliefd?
Moet ik hier eens serieus over hem gaan praten? Sorry voor het lange bericht… maar ik weet het echt even niet meer.
Even een kleine update:
Inmiddels is het nog steeds niet uit met zijn vriendin. Toch is het me niet gelukt, om hem zo te vergeten, en hebben we gezoend. (sorry…) Dus ja, hij is helaas vreemd gegaan.
Maar goed, ik heb na die zoen, heb ik mijn serieuze ik tevoorschijn gehaald en hem verteld, dat hij nu echt een keuze moet maken.
En daardoor heb ik hem aan het denken gezet zei die, en hij gaat dus een keuze maken.
Ik geef hem de tijd.
Ik ben benieuwd… met een relatie van anderhalf jaar…
ik bereid me voor op het ergste…
ik baal hier zo van. ahahah. het liefst wou ik dat al van hem was. ik zal proberen om gewoon wat afstand van hem te nemen…