Beste mensen,
Ik vroeg me af of iemand zich kan herkennen in mijn ‘probleem’, en wat jullie eraan zouden doen. Het zit namelijk zo: eigenlijk mag ik niet klagen. Ik haal mijn opleiding met gemak, ik heb een superlief vriendje, leuke ouders, een geweldige beste vriendin en nog een paar leuke vrienden. Toch voel ik me best wel vaak leeg, eenzaam en nutteloos. Bijvoorbeeld nu, ik moet vanmiddag nog naar college, maar ik zit daar nu gewoon echt op te wachten tot ik erheen kan. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Het is niet zo dat ik geen hobby’s heb, maar ik heb het gevoel dat ik nu te weinig tijd heb om daaraan te werken (ik zou bijvoorbeeld bezig willen met mn cosplay, maar tegen de tijd dat ik er echt mee bezig kan moet ik het alweer opruimen). Ik heb vanavond een examen, maar ik vind het zinloos om er nu nog voor te leren. Iedereen die ik ken is nu aan het werk of op college, en ik voel me zo nutteloos omdat ik dat nu niet ben. Ik heb straks een baantje in de zomervakantie -gelukkig- want anders dan voel ik me waarschijnlijk de hele zomervakantie zo nutteloos. Ik kan gewoon niet genieten van vrije tijd, omdat ik het gevoel heb dat ik iets zou moeten doen om ,e niet nutteloos te voelen, terwijl het echt niet zo is dat ik geniet van lange schooldagen of volle werkweken, maar als ik dan zoals nu voor de vakantie bijna niks te doen heb, dat vind ik dat misschien nog wel erger. Alsof ik mezelf de druk op leg om productief te zijn op één of andere manier omdat ik anders onder doe voor iemand anders. Ik voel me gewoon zo ondankbaar als ik geniet van mijn vrije tijd terwijl iedereen aan het werk is, dus dan doe ik liever iets, terwijl ik eigenlijk zou willen dat ik er gewoon van kon genieten, want over het algemeen doe ik juist best wel veel, maar er zijn nu ook niet echt klusjes om te doen in huis ofzo, meh… ;_;
Herkent iemand zich hierin? Hebben jullie een idee hoe ik dit gevoel kan verminderen?