Ik voel me achteruit geduwd...

Liefde & Boys
#1

Ik wist echt effe niet waar ik dit kwijt moest…
De situatie is zo: Ik heb eigenlijk niet veel mensen in mijn leven waarvan ik kan zeggen “dat is een echte vriend(in)” wat ik heel jammer vind. Tot enkele weken geleden ben ik meer en meer beginnen optrekken met K, ik ken hem eigenlijk al bijna een jaar, maar tot enkele weken geleden zijn we echt heel hechte vrienden geworden. We zijn 2x per week ongeveer bij elkaar en t is echt superleuk met ons tweetjes. Als ik een probleem heb, helpt hij mij er doorheen. Als ik down ben, kan hij me weer opbeuren. En ik zou hem eigenlijk “mijn beste vriend” kunnen noemen.

Nu toen ik pas met hem omging stelde ik mezelf de vraag: is dit boyfriend-material of niet? Ik kwam tot de conclusie van niet. Waarom niet? Omdat ik weet dat ik hem sowieso zou kwetsen, moesten we ooit samenzijn, en dat onze vriendschap dan ook kapot zou gaan. Maar hij is zooo lief. Maar ik heb besloten om het gewoon voorlopig bij vriendschap te houden, en misschien dat er ooit wel iets van zou komen, wie weet. Dus ik genoot gewoon van de fijne momenten die we samen hadden, puur vriendschappelijk (al geef ik toe dat er soms wel een beetje iets begon te kriebelen vanbinnen, maar ik onderdrukte het altijd om problemen te voorkomen).

Ik merkte ook langs zijn kant niet meer dan vriendschappelijke interesse. I mean, we lagen soms uren samen in mijn bed, filmpjes te kijken, zonder dat er ooit iets (kussen ofzo) is gebeurd, echt helemaal niets. Ik vond het echt helemaal geweldig dat ik zo close kon zijn met een jongen, zonder dat er liefde in het spel zat.

Tot vorige week… Hij vertelde mij dat hij een meisje had leren kennen. Ik dacht: Oh leuk voor hem… Maar al gauw werd het duidelijk dat hij dat meisje interessanter en leuker vind dan mij…
Hoe merk ik dit? Wel, vroeger praatten we uren op msn, nu ook nog, behalve als zij online is, dan zegt hij op een hele avond maar 5 zinnetjes tegen mij, terwijl ik in dat gesprek dingen zei dat ik heel de dag ziek was. Hij toonde helemaal niets van interesse in het feit dat ik ziek was, hij reageerde kort “neem dan een pilletje en rust veel”. Leuk hoor…
Nu was hij gisteren bij mij, was ik een uitleg over mijn familie aan het doen, zat hij heel de tijd maar met een half oor mee te luisteren, terwijl hij aan het smsen was met haar. Ik zette een film op, en ook toen was hij heel de tijd aan het smsen met haar.
Lees ik daarnet op zijn facebook dat hij lekker eventjes 1 uur en 30 minuten heeft zitten bellen met haar, terwijl hij tegen mij altijd klaagt van zijn hoge telefoonrekeningen…
Hij is gewoon zo belangrijk voor mij en ik wil niet dat iemand anders dat van mij afpakt

Ik voel me jaloers, en achteruit geduwd… Maar weet echt niet hoe ik hem dat moet duidelijk maken zonder “stom en jaloers” over te komen…

effe ter info over onze leeftijden: ik ben 20, hij 23 …

(sorry voor de lange uitleg, moest het ergens kwijt)

#2

Ergens is dit ook wel begrijpelijk toch? Ik bedoel, wat zou jij omgedraaid doen, als jij verliefd was? Dan besteed je ook wat minder aandacht aan hem en wat meer aan je vriendje toch?

Laat hem gewoon even een tijdje met rust, alles is nu nog nieuw en spannend voor hem, hij is nog helemaal verliefd.

Op een gegeven moment kan je hem eens laten merken dat je hem mist en wat meer tijd met hem wilt doorbrengen.

#3

Ik denk dat dit meer dan logisch is en dat je er niet veel aan kan doen. Reken er maar op dat wanneer hij echt een relatie heeft met dat meisje, het nog minder word. Dan heb je kans dat zij liever niet heeft dat hij je vaak ziet en dergelijke.

#4

Als je verliefd bent heb je vaak alleen maar ogen voor diegene, dat is toch niet meer dan normaal.

#5

ik zou mijn vrienden nooit laten vallen voor een crush…

of ben ik nu abnormaal in mijn redenering?

#6

Ik ben het met je eens hoor.

Echt wtf, lekkere loyale vrienden zijn jullie dan. Ik vind het dus ook niet kunnen, dan moet je je aandacht maar kunnen verdelen denk ik zo.

Although, ik kan je niet echt helpen, je kan met hem praten maar dat is dan het enige dat je zelf kunt doen

#7

Ik snap hoe je je voelt, heel rot. Je kunt het bespreekbaar maken maar ga hem niet te erg claimen, dan gaat hij waarschijnlijk afstand nemen van je…

#8
#9

Ik ben het eens met jouw redenering. Ik zou mijn vrienden ook nooit laten vallen voor een crush. Ik zou dit echter wel overwegen, wanneer zij mij gaan dwingen te kiezen. Ik zou hem maar een tijdje met rust laten, totdat die vlindertjes van hem wat minder driftig fladderen.

#10

Ik denk dat je er te zwaar aan tilt! Logisch toch… hij is verliefd… en dat wordt echt wel weer minder? Of vind je het eigenlijk stiekem toch erg jammer dat hij verliefd is op een ander en niet op jou?

En je kunt eerst eens een opmerking maken tegen hem op een grappige manier van: Gezellig ben je hoor, zie ik je eindelijk weer zit je haast aan je telefoon vastgeplakt! Helpt deze hint niets zeg dan gewoon eerlijk wat je dwars zit!

Zeg dat je hem al het geluk met zijn nieuwe liefde gunt maar dat je hoopt dat er tussen jullie niets veranderd, dat jullie vriendschap net zo hecht mag blijven en dat je het leuk zou vinden dat wanneer jullie dan tijd samen doorbrengen hij ook minder met zijn telefoon bezig is!

Begrijpt hij vast, zolang je maar benadrukt dat je erg blij voor hem bent zal je ook niet direct jaloers overkomen!

#11

Vriendschappen komen en ze gaan.
Jullie zijn beide meerderjarig, dus je moet je niet vastklampen aan één iemand. Dat kan niet meer op deze leeftijd.
Orienteren, mensen leren kennen en onafhankelijk zijn.
Tuurlijk is 't niet leuk dat hij nu meer optrekt met dat meisje, maar come on, het is zijn vriendinnetje, dus beetje begrip vind ik wel op z’n plaats
Misschien moet je ook op date gaan en gaan stappen.
Want zo blijf je alleen. Want je hebt meer mensen om je heen dan je denkt, je moet je namelijk niet vastklampen.