Hi girls!
Ik heb heel wat meegemaakt op gebied van jongens. Ik had een enorme haat voor jongens opgebouwd en daardoor had ik me strikt voorgenomen, om nooit meer een relatie aan te gaan. Ik vond mezelf en mijn school/toekomst belangrijker.
Maar je raad het al, ik werd perongeluk toch verliefd… Hij was anders dan de jongens die ik tot nu toe gezien had. Hij heeft nog nooit eerder een vriendin gehad, hij zegt zelfs dat hij nog nooit eerder echt verliefd is geweest.
Ik ben nu ongeveer twee maandjes met hem samen en het is geweldig. Ik bedoel, hij is geweldig. Maar toch twijfel ik heel erg. Op 1 of andere manier kan ik me niet echt aan hem hechten en heb ik het gevoel dat hij meer voelt voor mij dan ik voor hem.
Ik heb niet meer echt het gevoel van verliefd zijn. Ik wil hem niet kwijt en ik zou alles voor hem over hebben. Maar dat zweverige gevoel als hij mijn hand pakt, dat is er bijna niet meer. Soms wil ik niets liever dan bij hem zijn, en ik denk ook wel continu aan hem, maar “de vlinders” die zijn er niet. Ik ben doodsbang dat dit allemaal daardoor aan een einde komt… Hoe zorg ik dat ik over mijn vervelende herrineringen af kom uit het verleden (ik moest al een keer huilen waar hij bij was), en dat ik weer oprecht durf te genieten van hem en wat we samen hebben…?
xxxx