Ja ik weet dat het een best lastig onderwerp is, maar alle verhalen gaan hier over liefde of annorexia en ik wilde is iets anders proberen. Het is voor het eerst dat ik een verhaal schrijf, het zal dus ook niet meteen goed zijn enzo. Maar ik hoop op opbouwende kritiek zodat ik er wat van kan leren.
“Sanne kom je naar beneden? Karen is er al!” “Jahaaa, ik kom eraan”. Snel pak ik mijn mobiel van de oplader en ren ik met mijn schooltas naar beneden. Ik kan er niet tegen als Karen veel vroeger komt dan is afgesproken. Ik heb ’s morgens zo mijn ritme en als daar verandering in komt raak ik een beetje in de stress. “Sorry dat het zo lang duurde Kaat” “Ach, maakt niets uit hoor, papa was weer eens aan het zeuren en ik wilde gewoon weg”. Ook al vind ik het irritant dat ze vroeger is, ik weet hoe moeilijk ze het thuis heeft. Ze heeft het gevoel dat haar vader verslaafd is aan alcohol en hij is de laatste tijd niet meer te genieten. “We moeten nog wel even wachten hoor, mama die wilde uitslapen dus ik moet Sjors uit bed halen vandaag”. Snel loop ik naar boven en zie ik dat Sjors al wakker ligt. “Plassen, plassen”, zegt die huilend. Snel neem ik hem uit bed en til ik hem naar de badkamer. Sjors schiet nou op, ik moet om 8uur naar school Eindelijk is hij klaar en ik til hem snel naar beneden. Sjors is een laat komertje, zoals mama hem altijd noemt. Sjors is nu 7 jaar en heel afhankelijk van ons. Hij zit in een rolstoel en is verstandelijk gehandicapt. Ik kan er niet goed mee omgaan, ik vind hem maar lastig en hij vraagt te veel aandacht. Snel zet ik Sjors op de bank, ik zet de film van kabouter plop op en ren ik naar Karen toe. “Sorry, sorry, sorry, ik moest dit nog even doen hoor”. “Maak je nou toch niet steeds zo druk om alles, we hebben nog genoeg tijd “.
Als we naar school fietsen begint Karen weer honderduit te vertellen over haar nieuwe vriend Jochem. Ze zijn afgelopen zaterdag wezen zwemmen en hebben de hele middag lopen zoenen. Ik vind het geweldig voor haar, maar ik zou zelf ook graag een keer een vriendje willen, ik heb zelfs nog nooit gezoend. “Sanne, luister je wel?” “Oh sorry, ik zat een beetje in gedachten”. “Ja, dat dacht ik dus al, maar wat ik je aan het vertellen was, Jochem vroeg of ik dit weekend mee ga naar de Soos, wil je ook mee? Jochem gaat met Tim en Joey, misschien zit er nog wel wat leuks voor jou bij?” Karen begint te giechelen en ik heb er denk ik best zin in. Ik ben nu al een tijdje 16, maar ben nog nooit uitgeweest. Ik moet bijna elke vrijdagavond op Sjors passen. “Ik weet niet of ik wel kan hoor, ik moet vrijdag denk ik weer op Sjors passen.” “Aah Sanne, je moeder kan toch wel voor een keer iemand anders regelen?”, zegt Karen met een smekende stem. “Ik zal het vanmiddag meteen vragen, oké?” “Ik wist wel dat ik je over kon halen, ik weet zeker dat je mag”, zegt Karen blij. We zijn ondertussen op school aangekomen en Karen rent meteen naar Jochem toe. Ik loop alvast de school in, want ik heb nog maar vijf minuten voordat de les begint.
