Ja. Want we hebben wel geteld wel anderhalve maand gehad na drie jaar met elkaar rotzooien en door heel veel gedoe (hij stopte met zijn studie, woont ver weg, is het liefst alleen et cetera maar het had niks met mij persoonlijk te maken, behalve dat ik doodongelukkig werd van zijn passiefheid) hebben we eind oktober besloten dat we het beter weer “onofficieel” konden maken (als in, toen het dan eindelijk aan was, noemden we dat “officieel aan”, omdat het eigenlijk al een jaar aan was. Maar goed.) en ik was depressief en werd gek omdat ik hem zo gigantisch miste blablabla om een lang verhaal kort te maken; sinds een tijdje hebben we weer intens contact als in tot half drie 's nachts praten, smsen op gekke tijdstippen over niets in het bijzonder en van zijn kant soms ietwat wonderlijke opmerkingen als “mijn kamer rook altijd naar jou”, die totaal uit de context geplaatst zijn. Ik snap er niks van. HIJ is degene die zo nodig met zijn studie moest stoppen, degene die zich als een kluizenaar gedraagt maar tegelijkertijd wel weer dit. We waren altijd goede vrienden en dan soms iets meer, maar ik kan dat nu niet meer. Ik weet dat ik dit moet zeggen, maar aan de andere kant wil ik hem ook niet kwijt want ik weet inmiddels dat ik dan echt op het randje van de afgrond balanceer… Meiden met ervaring?
Ik denk dat je eens een heel goed gesprek aan moet gaan met je vriend/ex. Zeg hem wat je op je hart hebt.
Wat wil je nou zelf eigenlijk van hem? Wil je alleen vrienden zijn of meer dan dat? Dat komt niet echt naar voren in jouw verhaal (of ik heb eroverheen gelezen).
Misschien is het juist goed om weer wat afstand te nemen zodat je zelf eerst alles op orde zet voor jezelf. Daarna kun je als je daar behoefte aan hebt weer vrienden worden.
ik had dat ook.
ik kon niet zonder hem, en hij was alles voor mij. als hij weg was, dan was ik echt depressief en wist ik niet meer wat ik moest doen.
we rommelden ook een jaar, totdat het op een gegeven moment ook serieus werd.
maar toen zei hij dat we maar beter vrienden konden zijn. okee.
toen begon hij me te gebruiken. we deden allemaal dingen maar hadden niks.
op een gegeven moment leerde ik een meisje kennen, ook een vriendin van hem. met haar kan ik goed praten. Ze vertelde me dat vlak nadat het uit was tussen ons, heeft hij nog iets met haar gehad. terwijl hij in die periode ook nog met mij allemaal dingen deed. en hij heeft nog iemand gehad in die periode, en nog iemand. (ja , heel leuk )
in totaal heeft hij dus 4 meisjes tegelijk gehad, en daar was ik er 1 van!
ik vertelde haar ook wat hij dus met mij deed, en zij schrok zich ook lam.
ik was zo lamgeslagen toen ik dat hoorde. hij heeft mij ook nooit iets verteld, zei altijd dat ik de enigste was blablabla.
ik wou hem eerst al niet zien, omdat hij mij opzadelde met hele erge geheimen die waarschijnlijk niet eens waar waren (?!)
maar nu ik dit hoor ben ik er echt helemaal uit.
ik dacht eerst; die geheimen, okee dat is een deel van hem, maar voor de rest is hij echt wel een lieve jongen.
toen hoorde ik dit nieuws, en toen dacht ik echt: wat is dit.
hij kan echt naar de hel lopen voor mij, waar hij thuishoort.
Blijf dicht bij jezelf. (:
Denk er over na wat het beste is voor jezelf.
Hij maakte je voorheen al ongelukkig. Je hebt hem niet nodig om gelukkig te zijn, maar dat zegt niet dat jullie vrienden kunnen zijn.
Probeer jezelf gelukkig te krijgen, ipv het aan hem af te hangen; hij heeft je al eerder teleurgesteld.