Hoi dames,
Ik zit al lang met een situatie tot ik me bedacht dat ik die hier ook kan posten. Het vraagt de nodige uitleg anders klopt het verhaal niet, dus ik hoop dat sommige de moeite nemen het te lezen haha.
In de 1e klas heb ik mijn vriendinnen leren kennen. Ik was toen niet populair, onzeker en erg mutserig. Soort zoekt soort dus ik had ook zulke vriendinnen. Door de jaren heen zijn we erg veranderd. Minder dozerig geworden…alleen blijven ze toch een beetje het zelfde. Zonder al teveel ego…(ik hoop dat jullie me dan ook niet verkeerd begrijpen)…wil ik opmerken dat ik het meeste veranderd ben. Mensen herkennen me niet meer terug en ik hou enorm van feesten en gezelligheid.
Het punt is alleen dat mijn vriendinnen zo niet zijn. Ze willen nooit eens spontaan een avondje weg, alles moet ruim van te voren geregeld zijn en feesten doen ze altijd met mate. Begrijp me niet verkeerd, ik geef veel om mijn vriendinnen en ik kan ook altijd bij ze terecht. Maar ik voel me wel op steeds meer momenten ongemakkelijk bij mijn vriendinnen omdat ik niet meer zoals hun ben en mijn interesses ergens anders ligge. Deze zomer gaan we ook niet op feestvakantie omdat ze aangegeven hebben dat ze daar niet echt de behoefte in hadden, terwijl ik niets liever gedaan zou hebben dan naar bijv. Cherso of Lloret gaan. Het klinkt miss wat overdreven maar ik voel me er vrij down bij tegenwoordig en zit soms stiekem een potje te janken als ik me bedenkt dat ik 19 jaar ben en een verplicht burgerlijk leven lijdt…om het zo maar te zeggen. Ik wil mijn vriendinnen er liever niet zomaar mee confronteren omdat ik maar al te goed begrijp dat ze zich erg beledigd zouden voelen. Maar ik heb echt behoefte aan een groep vriendinnen die WEL de zelfde interesses heeft, ik weet alleen niet hoe.
Wie van jullie heeft zo’n zelfde situatie (gehad). Zo ja, hoe heb je dat opgelost? Tips zijn natuurlijk altijd welkom!
Alvast bedankt!=)