Ik mis mijn ex zo erg!

Liefde & Boys
#1

Jaa hooor daar ben ik weer, alweer mijn derde topic over mijn ex. Het is nu bijna 2 maanden geleden dat het uitging en ik ben er nog steeds kapot van. (we hebben iets langer dan een jaar gehad) Ik mis hem zoo erg, ik mis alles aan hem. zijn leuke en lieve lach die mij vrolijk en gelukkig maakt, zijn grapjes en grappige dansje die hij doet, die twinkel in zijn ogen die ik op de dag dat die het heeft uitgemaakt nog zag, zijn arm om mij heen, zijn schouder waar ik tegenaan kan leunen, zijn domme opmerkingen die hij soms maakt. Ik mis zelfs de eigenschappen van hem die minder leuk zijn.
Ik wil hem zo graag weer zien en hem dan weer in mijn armen sluiten. Ik wil weer bij hem zijn ook al is het maar even.
De laatste tijd praatte we soms tegen elkaar op msn en het moest allemaal van mijn kant komen. Ik stelde een vraag en hij gaf antwoord en dat was het. Ik heb tegen hem gezegd dat ik het niet leuk vond dat hij dat deed want we zouden allebei normaal tegen elkaar doen. Hij gaf de schuld aan dat hij ziek is (hij heeft pfeiffer en in die tijd was hij al twee weken ziek van een griep). Hij gaf dus de schuld aan de griep. Maar vrijdag sprak ik hem en toen verliep het gesprek al wat beter. En toen zei hij dat hij ging dus ik okee doeei en toen zei hij trouwens hoe gaat het nu met je oma? (mijn oma is ziek en hij weet dat ik daar heel erg mee zit) Najaa ik geef antwoord en ik was zo blij dat hij ernaar vroeg. Dat er uberhaupt een vraag uitkwam ;p dat ik weer een beetje hoop kreeg dat het de goeie kant op ging tussen ons. Maarjaa nu zit ik dus weer met die vraag geeft hij nog om mij? ik word er helemaal gek van. Hebben meer mensen dit dat ze na 2 maanden nog steeds zo met hun ex zitten? en dat ze hun ex zo missen en nog steeds hoop hebben dat het nog goed komt?

Het ging trouwens uit doordat we allebei pfeiffer hebben en daardoor hadden we veel irritaties over en weer omdat we allebei moe waren en niet veel konden hebben. En daardoor is zijn gevoel weggegaan. (even in het kort uitgelegd)

Okeee als ik dit alles zo nog een keer overlees is het maar een zielig lang verhaal geworden, maar ik moest het even kwijt.

#2

Lijkt me heel lastig inderdaad…

Waarom zet je het niet op papier? Dan kan je in een brief zeggen wat je voor hem voelt en wat je zo mist. En dat je heel graag wilt weten of hij dat ook zo voelt of niet. Dan komt het of weer goed, of weet je definitief dat hij echt niet meer wil (wat heel moeilijk en kut en stom is, maar in theorie is dat wel mogelijk). Dan weet je waar je aan toe bent en kun je in beide gevallen verder met jezelf en misschien met hem, i.p.v. dat je blijft hangen in iets er tussenin waar je ook niet gelukkig van wordt.

Ik hoop voor je dat het weer goed komt meid. <3

#3

[i]Ik vind het eigenlijk wel een beetje dom dat het daarvoor uit is …
Maar ja dat is nu gebeurd, en daar kan je niets meer aan doen. En dat is inderdaad lief dat hij vraagt hoe het met je oma gaat, als hij weet dat je dat belangerijk vind dat lijkt het dat hij wel nog om je geeft, maar nu moet je weten als het gewoon vriendschappelijk is of meer.
Ik zou het hem gewoon zeggen dat je hem nog mist en dan zie je wel wat hij hierop zegt.

Veel succes meisje![/i]

#4

Dankjeweel, jaaa dat is misschien wel een goed idee.
Maar ik sprak zijn moeder laatst want ze geeft les bij mij op school. en ze vroeg dus hoe het met mij ging enzoo omdat ze van mijn ex had gehoord dat ik ook pfeiffer had (dat werd bekent 1 dag na dat het uit was gegaan, na de derde test die ik in een paar maanden heb moeten afnemen) en toen kwamen we dus een beetje op het onderwerp van mijn ex dat het met hem ook niet zo goed gaat. En ze zei van ja ik heb een hele andere jongen thuis zitten lijkt wel. Eerst was hij altijd heel sportief, opgewekt en vrolijk en nu is ie totaal anders! En ze zei ook nog dat als iemand uit hun gezin naar mij vroeg aan hem dat hij er niet echt antwoord op gaf dat hij het nooit over mij wil hebben. En hij heeft het ook niet tegen zijn vrienden gezegd dat het uit is tussen ons. Hij zei dat ze er vanzelf wel achter zouden komen. Dus het lijkt wel of hij het helemaal aaan niemand wil vertellen dat het uit is.
En ook een vriend vroeg op hyves via een krabbel
Vriend: Is het uit?
Ex: jaa het ging niet meer, ik heb het uitgemaakt
Vriend: oh okeee, was je niet meer verliefd op der ofzoo en hoelang hebben jullie nou gehad dan? en hij zei nog iets over motors
Ex: mijn ex reageerde dus alleen op dat motor gedeelte…

AAAAH ZOVEEEL TWIJFELS…

#5

ik vind ht echt stomme reden dat het uit is. sjeezes je moet toch ergens tegen kunnen. ofzo.maar ik zou idd ook vragen

#6

Ik denk dat het hem allemaal teveel werd ofzooo, we hadden al een maand lang dat we veel irritaties hadden. Maar hij is een hele gevoelige jongen terwijl hij dat zelf niet toe wil geven en hij is ook wel iemand die zijn gevoelens opkropt.
Ik dacht ook dat onze relatie sterk was want we hebben wel veel meegemaakt en daar kwamen we ook doorheen…

#7

ik zou mail sturen dan kan jij ook goed schrijven wat je wit en kan hij ook reageren als wil op zn manier.

#8

heeft hij het met jou besproken van te voren al aangeven dat hij het moeilijk vond of was het bats boem uit?

#9

Ik heb hieer eerder in een ander topic al een heel uitgebreid verhaal over getypt maar ik zal het even in het kort zeggen:
De laatste maand hadden we dus die irritaties sinds dat hij pfeiffer heeft gekregen. (ik had al veel langer last van moeheid maar wist toen nog niet dat het pfeiffer was omdat het maar steeds niet uit die tests kwam). Op zondag ging het uit en die week daarvoor was het heel gezellig, hij had een brief voor mij geschreven hoeveel die van me hield en hoe bijzonder ik was. De woensdag was hij bij mij geweest omdat ik ziek thuis was. Die avond hadden we een ruzie over de sms omdat hij mij een aansteller noemde omdat ik steeds zo moe was en dat afreageerde op hem. Nou dit vond ik natuurlijk niet leuk. Hij heeft daarna sorry gezegd en dat het hem speeet. (het is zo’n jongen die snel geirriteerd raakt en dan gelijk woorden zegt waar hij later spijt van krijgt als hij er over heeft nagedacht) Daarna had hij nog smsjes gestuurd, een voorbeeld: ik ben zo verliefd op je, ik wil voor altijd de jouwne blijven. ik mis je, ik mis je echt. Zondag zou ik naar hem toe gaan en ik had er zin in, ik had hem alleen een smsje gestuurd zaterdag dat ik iets wou uitpraten. (ik wou dat ene van aansteller uitpraten).
En toen was het zondag, ik ging naar hem toe en het was eerst heel ongemakkelijk we zeiden niet zoveel tegen elkaar. Toen zei die kom is bij me liggen en vertel wat je dwarszit. Nou ik vertellen dat ik het niet zo leuk vond dat hij mij een aansteller noemde en ik moest huilen. Toen kreeg hij ook tranen in zijn ogen en hij zei dat hij al een tijdje soms wel gevoel voor me heeft en soms niet en dat hij het gewoon niet meer weet. 10 minuten later ofzoo zei hij dat hij bij me wou blijven. een half uur later zegt hij dat zijn gevoel weer weg is en hij moet huilen en de hele tijd zegt hij het spijt me en sorry het spijt me zo. Al dat soort dingen nou toen hebben we nog lang gepraat en jaa het was toen echt uit. Tot op de dag van vandaaag…
Het is een heeel lang verhaal geworden uiteindelijk hahah maar er is nog veel meer gebeurt maar dan word het verhaal nog langer maar dit is zo’n beetje het belangrijkste.

#10

Hij weet het dus ook niet. Vaag maar hij wil je niet kwijt zei hij. Ik zal wel laten weten dus via een mail of brief wat de andere ook zeggen.

#11

okeee bedankt, en ik had ook nog eerder 2 vragen aan hem gesteld

  1. Denk je nog wel eens aan mij?
    Antwoord: ja dat doe ik nog wel eens jaa
  2. Mis je de leuke tijden van ons nog wel eens?
    Antwoord: Wat als ik ja antwoord?
    Ik: Dan mis je de leuke tijden van ons en dan ben ik blij dat het wederzijds is
    Antwoord: dan is het antwoord ja

heeft dit nog iets te betekenen?

#12

2 maanden is ook echt niet lang hoor. Ik heb een keer een jaar om iemand ingezeten, waarvan een halfjaar bestond uit dagelijks janken zo ongeveer.

#13

Ik snap dat het lastig is dat jullie alle 2 pfeiffer hebben.Maar alleen jullie 2 weten het hoe het voelt om zoiets te hebben.En alsnog die irritaties…Jullie hadden een jaar zeg je…Had hij toen meer last van pfeiffer dan jou?

#14

Mis je hem als persoon of mis je het knuffelen, en het ‘intiem’ zijn met iemand?
Want daar zit een groot verschil in…

Wat een zwakke reden trouwens, om een punt achter een relatie te zetten.
Dan is het hoogstwaarschijnlijk ook geen pure liefde geweest van zijn kant uit.

#15

@CatEyes,
Ik kan het niet zo goed uitleggen maar hij heeft pfeiffer duidelijk erger dan mij
Hij heeft het heel erg in een korte tijd gekregen
en ik iets minder erg maar wel over een lange tijd
In het begin van zijn pfeiffer lag hij een paar dagen in het ziekenhuis, zo erg was het.
En je zegt dat we alle twee weten hoe het voelt. Ik heb tegen hem een keer iets gezegd in de trant van dat we elkaar begrepen omdat we allebei hetzelfde hebben en dat we er altijd goed over konden praten, en dat het fijn was dat we elkaar zo goed begrepen enzoo. en daar zei hij op jaa dat is wel zoo maar het is beter als we allebei rust hebben.

@Fishbone,
ik weet zeker dat ik hem als persoon mis, ik mis zijn leuke lach die me altijd opvrolijkt, zijn grapjes en dansjes en als ie net doet alsof hij voor me optreed, zijn domme maar toch grappige opmerkingen, zijn wil om altijd gelijk te hebben waardoor hij altijd in discussie gaaat en nog veel meer.

#16

Ik heb precies hetzelfde alsjou . naja behalve dat pfeiffer gedoe. het is nu ook ongeveer 1,5 maand geleden uit gegaan. ( Hij heeft het uitgemaakt, hij had minder gevoelens & vond het beter als het uit was.) we hadden 1,5 jaar. ik mis hem elke dag zo erg dat ik er van binnen kapot aan ga. ik droom elke nacht over hem. t doet vet zeer. ik probeer elke dag maar een beetje door te komen. gelukkig heb ik een paar geweldige vrienden waarmee ik zoveel mogelijk afsrpeek & lekker mee uitga &zo. dat helpt echt heel erg. Overal waar ik kom zijn herinneringen van hem.

k hoop echt dat het goedkomt & geloof me tijd heelt wel…

#17

@simbala123x
Ik voel echt precies hetzelfde als jou, en het is kut!
(om het maar even grof te zeggen)

iemand anders nog ideeen, of meningen over dit?

#18

Het is idd een zwakke reden.Maar jij kan er nu niks aan doen.Ik kan alleen zeggen dat je hem los moet laten.En ik snap dat dat moeilijk is.
Ik denk ook nog elke dag aan mijn ex.Maar niet meer met pijn.Paar maanden geleden werd ik soms huilend wakker omdat ik over hem droomde.Ik werd gek van mezelf.
Ik kon er niks aan doen dan alleen accepteren hoe het is afgelopen.En dat lijkt mij ook het beste voor jou.Alles accepteren.Je hebt mooie tijden met hem gehad…Die herinneringen zullen je altijd bij blijven.En wees dankbaar daarvoor.Niet iedereen krijgt liefde…Wie weet komt hij ooit weer terug naar jou.Maar ik hoop dan stiekem dat jij een nog leuker/liever jongen hebt :p.Die jou en zichzelf begrijpt. Moest hij jou maar niet laten gaan…Alles komt op zijn tijd.En tijd heelt gelijk ook je wonden.
Succes!

#19

Ik heb bijna precies het zelfde meegemaakt. Vorig jaar rond deze tijd ben ik erachter gekomen dat ik ME heb, net daarvoor kreeg ik “verkering”. Ik had daarvoor al een best wel kort lontje, zei dingen die in me opkwamen zonder te denken en kreeg later altijd spijt. Maar mijn ME maakte alles nog veel erger. kon bijna niets meer hebben en alles was te veel. Eerst snapte mijn vriendje dat wel, maar hij wist niet zoveel van ME en dacht dat het na een tijdje wel over zou zijn. Maar dat kan heel lang duren. Na een half jaar kregen we veel ruzietjes, over de meest stomme dingen, maar ik zag alles anders dan hij. Toen is het ook uitgegaan. We waren nog gek op elkaar maar die ruzietjes wilde hij niet meer. Ik ben na een week naar hem toegegaan, want ik merkte dat ik hem heel erg miste en hij had mij verteld dat hij mij ook heel erg miste. Ik heb hem alles uit gelegd, wat ME inhoud, hoe ik me soms voel en wat ik fijn zou vinden. Het is voor hem allemaal ook heel duidelijk geworden en hij is nu heeel lief voor mij als ik moe ben. Misschien kunnen jullie er een goed gesprek overhouden? Elkaar vertellen wat jullie fijn vinden en elkaar helpen. Ik denk dat dat het belangrijkste is. Jullie maken hetzelfde door, daardoor kan je goed voor elkaar klaar staan.

Wat ik over Pfeiffer heb gehoord is dat het na een tijdje toch over gaat?
Het lijkt me dat je weet dat dit tijdelijk is en dat het hierna veel beter gaat?

#20

ik weet niet wat ME is maar wat ik uit jou verhaal opmaak is dat je daar ook moe van wordt? dan kunnen we onze situaties wel vergelijken en ik wil heel graag een gesprek met mijn ex maar hij wou dat toen niet toen ik het vroeg (ongeveer al weer een paar weken geleden) omdat hij het allemaal te emotioneel vond, want hij was er nog steeds moe van van die dag dat het uitging. en sindsdien heb ik het niet meer gevraagd. ook omdat ik hem weinig sprak, hij was op vakantie toen wou ik hem weer een week niet spreken omdat het me allemaal even te veel werd en toen kreeg hij erge griep. en nu spreek ik hem nog steeds maar om de vier dagen ofzoo, wat ik heel jammer vind want ik vind het geweldig om met hem te praten.

En pfeiffer gaat inderdaad na een tijdje over, maar het kan heel erg verschillen hoelang het duurt. En in welke mate je het hebt. Het kan een maand duren maar ook een jaar of zelfs 2 jaaar:O