Oke, misschien klinkt dit allemaal apart, maar ik ben verliefd, en hij vind mij ook wel leuk, dat merk ik heel erg. Maar we zijn allebei te verlegen om een stapje verder te gaan, omdat we allebei nog nooit zoiets hebben gehad. Ik kan altijd heel leuk met hem praten, hij is lief, open en grappig. Maar als ik niet bij hem ben, dan mis ik hem heel erg, soms schrijf ik (voorbeeld) ook perongelijk ergens zijn naam op omdat ik gewoon non-stop aan hem denk, ik kan soms gewoon niet slapen, zo erg mis ik hem dan en dan kan ik niet wachten om hem te spreken en om bij hem te zijn. Als dat voorbij is ben ik ook heel droevig, maar ik wil een stapje verder maar omdat dit voor het eerst is weet ik niet hoe ik het aan moet pakken…
X