Ik leef met zo'n vader.

Lifestyle
#1

Ik haat mijn vader, echt. Nu zullen jullie vast denken ; Jhaa boeient, maar lees eerst het verhaal even.

Mijn vader en moeder staan bekend om de grootste ruzies. Acht jaar geleden woonden ik, mijn broertje en me ouders in een andere stad. Daar hadden onze
ouders heel vaak ruzie, en dat alleen omdat ze het nooit met elkaar eens waren.

Ik herinner me nog toen ik 5 jaar oud was. Overal lag bloed op de grond, het enige wat je kon horen was luid gebonk, gehuil en geschreeuw. Mijn broertje en ik keken machteloos toe hoe mijn vader mijn moeder stevig vasthield en haar een paar klappen verkoopte. Hij gooide spullen om in huis, het was een puinhoop. Hij duwde mijn moeder van de trap, bedreigde haar met een hamer en sloeg haar. Op de arm van me moeder waren blauwe plekken en rode striemen te zien. Ik zag hoe mijn broertje van 4 naast mij hevig begon te snikken. Ik zelf moest niet huilen, ik was meer boos dan verdrietig. Mijn moeder wilde scheiden, maar ze kon niets doen omdat ik en me broertje nog klein waren. Ze kon ons niet zomaar achterlaten.

In 2003 verhuisden we naar een grotere stad. Nieuw huis, nieuwe buurt. Mijn vader had afgesproken dat hij nooit meer zou vechten met mijn moeder. Nog geen maand later begon het weer. Geschreeuw, gebonk, gehuil, gekreun, alles door mekaar. Nu was het veel minder van een jaar geleden, maar nogsteeds haatte ik mijn vader. Jaren gingen voorbij, en geen dag zonder ruzie in huis.

We wonen nu acht jaar in ons nieuwe huis. Ik ben nu 14, en me broertje 13. Mijn vader is en blijft agressief. Als hij ergens boos om is dan reageert hij het af op mijn moeder en ook heel soms op mij en mijn broertje, terwijl we helemaal niets gedaan hebben. Als mijn vader bijv. zijn portemonnee kwijt is geeft hij altijd mijn moeder de schuld. Vechten komt niet meer voor in ons huis, maar de ruzies die blijven er altijd. Nee, ik leef niet gelukkig. Het verleden heeft mij kapot gemaakt ;

Ik ben helemaal niet sociaal meer. Weinig contact met andere kinderen, altijd stil in de klas. Ik kan ook moeilijk voor mezelf opkomen.
Als ik, mijn moeder en mijn broertje alleen thuis zijn dan schreeuw ik er helemaal op los. Als mijn vader thuiskomt dan is het doodstil in huis.
Ik ben niet open en eerlijk tegen mijn vader.

En zo nog veel meer dingen. Het verleden heeft mij zoals ik al zei, helemaal kapot gemaakt. En dan zeurt mijn vader altijd ; Waarom is het altijd zo saai in huis, waarom praat je nooit tegen me, waarom ben je altijd zo stil. Volgensmij heeft hij geen idee dat dit allemaal door HEM komt. Hij heeft mij en mijn broertje gewoon KAPOT gemaakt. Ik wil alleen wonen met mijn moeder, ik wil weg van hem. Ik ben veel gelukkiger met mijn moeder alleen. Ik wil geen dichtgekropen, angstig leventje lijden. Ik heb nog zoveel jaren te gaan!

Ik weet het, dit is totaal niet boeiend voor jullie maar ik moest het even kwijt. Toch bedankt voor het lezen allemaal.

#2

Ik leef zonder vader.

Nee maar waarom gaat je moeder niet van hem scheiden?

#3

Waarom zeg je het dan niet tegen een vertrouwenspersoon? Waarom gaat je moeder nu niet van hem scheiden?

#4

sterkte, je moet dit echt aan iemand vertellen hoor!

#5

@ Foreveralone Dat wil ze wel, maar dan zegt mijn vader ; Oké ik ga het echt noooooit meer doen. Toch doet hij het dan weer. Als er nu weer een grote ruzie komt dan ga ik tegen mijn moeder zeggen dat ze écht moet gaan scheiden.

#6

Wow, echt erg!
Informeer iemand, praat er over met je mentor enzovoort… En een goed gesprek met je ouders (wel apart). Het klinkt lullig maar je ouders kunnen beter scheiden en je moeder moet er niet bang voor zijn… je kan ze misschien overhalen…

#7

Wow heftig!
Ten eerste sterkte, ten tweede, zeg dit tegen je moeder, ga met haar een gesprek aan.
Ten 3de misschien kan je in een brief aan je vader laten weten waarom het zo saai in huis is en waarom je niet meer tegen hem praat.

#8

Heb je hier weleens over gepraat met een professional?
Jullie moeten daar weg, jullie zitten daar niet in een fijne omgeving. Hier kun je later nog last van krijgen.

#9

Misschien heeft jouw vader vroeger wel iets meegemaakt doordat hij zo doet. Ik zou een stichting bellen die hem in een inrichting stopt.

#10
#11

Hoe komt het dat je moeder daar telkens weer intrapt? Want hij heeft zo te lezen al veel te vaak bewezen dat hij dat NIET kan.

#12

Ja maar als je moeder slim nadenkt weet ze dat hij die belofte niet nakomt.

#13

Ik vind je moeder een beetje asociaal en egoistisch dat ze niet van hem gaat scheiden, maar dat is mijn mening.

#14

Zou je dit kunnen bespreken met je vader denk je? Of ben je bang dat hij je dan iets aandoet?

#15

sterkte
zeg het tegen iemand of schrijven wat je nu hebt gedaan is ook goed.

#16

Dumpen die handel! Als ik jou moeder was had ik al lang en breed weg geweest!

#17

Ik denk niet dat je dat zomaar kunt zeggen. Een moeder doet wat haar het best lijkt voor haar kinderen en zichzelf op dat moment. Misschien is ze zelf wel doodsbang en durft ze niet eens te beginnen over een scheiding, misschien houdt zij nog ontzettend veel van de vader van de topicstarter. Je kent de situatie niet goed genoeg om zomaar te oordelen over haar moeder.

#18

Mijn vader en moeder zijn allebei wel eens eerder gescheiden geweest.

Mijn vader had vroeger een andere vrouw en daarmee had hij twee kinderen. Dat zijn mijn halfbroer en halfzus. De halfzus is volgensmij 31, is getrouwd en heeft al twee kinderen. Mijn vader is dus opa. Mijn halfbroer werkt nog en hij heeft een vriendin. Mijn moeder wil totaal niet dat mijn vader in contact komt met zijn ex-vrouw en kinderen, want gescheiden is gescheiden.

Mijn moeder had vroeger een andere man. Geen kinderen. Ik weet niet waarom ze ging scheiden, wil ze liever niet zeggen.

Ze zijn allebei dus al eerder gescheiden geweest en ik begrijp dus dat het voor mijn moeder heel moeilijk is om te doen.

#19

Zijn jouw ouders misschien het type voor therapie? Dus stellentherapie, zodat ze samen aan de problemen kunnen werken…

#20

Er is vast meer aan de hand. Bij ons thuis werd ook altijd alles bij elkaar geschreeuwd, vaak om geldzaken. Maar het bleek dat haar vriend zijn eigen sores ook op haar af reageerde. Ze sprak er met niemand over en de hele familie (die het toch wel te weten kwam) keurde het af, maar toch bleef ze bij hem. Waarschijnlijk omdat ze van hem hield, want ze had hem een gedicht geschreven.(en niet om op te scheppen: mijn moeder is erg goed en creatief met de Nederlandse taal)