Het is, vind ik zelf, nogal een vreemd verhaal maar ik moet het even kwijt en ik hoop dat jullie mij misschien advies kunnen geven
Ik kende al een tijdje een jongen van school, we belden heel veel en hij was heel lief enso & toen ben ik een keertje bij hem thuis geweest maar ik was niet verliefd maar hij wel op mij en het contact werd steeds minder.
Toen was er opeens een schoolfeest. Ik had al eerder aan hem gezien dat hij best veranderd was qua kleding enso. Hij zei altijd dat hij niet van schoolfeesten & uitgaan hield, maar daar stond hij opeens. Het deed me niet echt iets, ik was alleen verbaasd dat hij er was.
Hij begon opeens tegen me te praten & van het een kwam het ander en toen waren we opeens aan het dansen en zoenen. De dag daarna begonnen we weer te smssen & hij wou afspreken maar eigelijk durfte ik niet. Na een aantal smoesjes verder besloot ik toch maar een keer te gaan. Het was echt heel erg gezellig & we spraken nog een keer af. Zo hebben we nog een paar keer afgesproken maar ik was daarvoor altijd ontzettend zenuwachtig en had er écht geen zin in. Ik had dan ook niet echt gevoelens voor hem, het was wel leuk als ik bij hem was maar ook die gevoelens werden steeds minder omdat hij ook anders deed dan ‘‘de eerste keer’’ zeg maar.
Toen kregen we ruzie. Over ontzettend stomme dingen maar dat doet er even niet toe. Ik sprak hem ongeveer 2 weken niet en ik vond het vreselijk! Want ik was zo boos over de dingen die hij zei maar ik vond het ook erg dat het was afgelopen. En dat is nou juist wat ik zo raar vind. Want toen ik nog wel met m omging was ik helemaal niet verliefd op m en aandacht kreeg ik als ik niet bij m was ook niet veel meer dus daar ligt het ook niet aan.
Ik spreek m nu sinds een paar dagen weer op msn/sms maar ik denk dat het echt over is. Maar het doet me zo’n pijn en ik weet gewoon niet waarom! Het ergste vind ik nog dat het als ik leuke dingen doe mijn hele dag kan verpesten omdat ik er zo erg aan denk.
Ik hoop dat jullie tips/reacties hebben.
Alvast bedankt! x