hee meiden! ik zit met een probleem. ik vind namelijk al heel erg lang een jongen van mn werk leuk, hebben al eens wat gepraat en zo maar sinds een paar weken durf ik ineens niet meer tegen hem te praten… ik neem me van te voren voor om gewoon íéts te zeggen, maakt me niet uit wat, maar het komt er dan op dat moment gewoon niet uit… ik irriteer me echt aan mezelf, weet ook niet waar het door komt dat ik ineens niet meer met hem kan praten…
heeft iemand tips hiervoor? want ik heb echt het idee dat ik het nu heb verpest. t is ook zo dat hij meestal met een gesprek begint, en als het eenmaal op gang is dan lukt het praten verder meestal wel… maar de laatste tijd begint hij ook geen gesprekken meer. en ik wil zelf ook gewoon een gesprek met hem kunnen opstarten! hoop dat iemand me kan helpen,alvast bedankt.
Je hebt niks verpest. Waarom start je niet een gesprek over de meest simpele dingen? Zoals hoe het gaat, of hij nog wat leuks gaat doen met Pasen, of hij nog wat heeft meegemaakt, wat hij gaat doen etc.
Heel simpel allemaal, hij gaat heus niks raars denken als je zulke normale vragen stelt. 
Een vriendin van mij heeft daar ook last van! Laatst kwam ze de jongen die ze super leuk vindt tegen terwijl, zij de hond van de buren aan het uitlaten was. Hij begint een gesprek en zij zegt opeens ja ik moet gaan doei en loopt weg. Ik heb het er met haar over gehad en gezegd dat het echt niet gek is om met hem te praten enz. Maar bij haar lukt het ook niet. Ik zelf kan me er wel iets bij voorstellen hoor dat je nerveus wordt. Je moet gewoon niet nadenken maar DOEN. Het is toch juist leuk om gezellig te praten? Probeer je er over heen te zetten en echt gewoon te doen. Ik denk dat je gewoon de instelling moet hebben van het is gezellig om te praten?
bedankt voor de tips
die stomme zenuwen van mij ook, pfff haha ;p
maar dat is dus het probleem: ik wil wel een gesprek beginnen over iets heel simpels maar omdat ik dat al vaker heb gedaan lijkt het dan net alsof ik over niets anders dan het weer of over school weet te vertellen… haha.
ik vind het zooo stom van mezelf, de laatste tijd klap ik gewoon totaal dicht en weet ik zelfs niet over iets kleins te beginnen, ook al neem ik het me van te voren nog zo voor van; ik begin gewoon over dat en dat en dan rolt er vanzelf wel een gesprek uit…
het is ook elke keer weer dezelfde drempel waar ik overheen moet; als het gesprek eenmaal op gang is weet ik vaak wel van alles te vertellen, maar als ik hem daarna een paar dagen niet meer zie en dan ineens wel weer dan begint het eigenlijk weer van voren af aan.
Zenuwen zijn niet erg! Ik heb daar zelf ook last van… Het valt bij mij extra op, omdat ik normaal een kletskous ben. Laatst kwam ik ook de jongen tegen die ik leuk vind en ik klapte dicht. Hij stelde mij een vraag en ik begon alles door elkaar te vertellen. Toen zei ik: ‘‘ok, wacht even…’’. Best stom, maar hij lachtte schattig, dus het zal wel goed zitten! Gewoon diep adem halen en over die drempel stappen! Succes!