Ik heb nu ruim 8 maanden een ontzettend lieve leuke zorgzame vriend!
Hij is eigenlijk mijn eerste echte vriendje, waar ook alles meteen goed mee ging. We leerden elkaar kennen, beetje smsen, afspreken lala en dat groeide tot een relatie. Geen ruzies, twijfels, spelletjes etc.
Dit geeft natuurlijk een fijn gevoel, dat mijn vriend direct voor mij ging i.p.v. me aan het lijntje hield.
Het punt is dat ik in het verleden wél altijd teleurgesteld ben geweest. Ik ga er geen heel verhaal over typen, maar hij heeft me echt op mijn hart getrapt en dat voel ik ondanks dat het al anderhalf jaar geleden is en ik heel gelukkig ben met mijn vriend nog altijd. Ik kan niet denken…ik heb op dit moment een super leuke vriend dus het kan me niet meer schelen hoeveel pijn mij in het verleden is gedaan.
Ik zie hem nooit meer, heb zijn nummer en facebook verwijderd, maar ik heb ook vrienden van hem op facebook die hem taggen. Als ik zijn naam of een foto voorbij zie komen dan voel ik gewoon een lichte schok door mijn lijf gaan met flashbacks van toen. Daarnaast denk ik er nog wekelijks aan hoe zeer ik teleurgesteld geweest ben door die jongen. Die periode heb ik gewoon zo super veel emoties gevoeld van verliefdheid tot intens verdriet…ik heb dat tot nu toe op geen enkele manier kunnen vergeten.
Ik voel me schuldig tegenover mijn vriend, ook al weet hij dit verder niet, maar anderzijds is het volgens mij heel menselijk dat je diepgewortelde pijn nog altijd wel eens voelt. Alleen ik vind het rot tegenover mijn vriend, dat het niet helemaal ‘‘clear’’ is…zeg maar. Herkennen jullie dit? Wat vinden jullie ervan of hebben jullie tips? Ik ben er wel van overtuigd dat het nog meer zal slijten…maar toch.