Ik heb een lieve vriend, maar denk vaak terug aan een ander.

Ik heb nu ruim 8 maanden een ontzettend lieve leuke zorgzame vriend!
Hij is eigenlijk mijn eerste echte vriendje, waar ook alles meteen goed mee ging. We leerden elkaar kennen, beetje smsen, afspreken lala en dat groeide tot een relatie. Geen ruzies, twijfels, spelletjes etc.
Dit geeft natuurlijk een fijn gevoel, dat mijn vriend direct voor mij ging i.p.v. me aan het lijntje hield.

Het punt is dat ik in het verleden wél altijd teleurgesteld ben geweest. Ik ga er geen heel verhaal over typen, maar hij heeft me echt op mijn hart getrapt en dat voel ik ondanks dat het al anderhalf jaar geleden is en ik heel gelukkig ben met mijn vriend nog altijd. Ik kan niet denken…ik heb op dit moment een super leuke vriend dus het kan me niet meer schelen hoeveel pijn mij in het verleden is gedaan.
Ik zie hem nooit meer, heb zijn nummer en facebook verwijderd, maar ik heb ook vrienden van hem op facebook die hem taggen. Als ik zijn naam of een foto voorbij zie komen dan voel ik gewoon een lichte schok door mijn lijf gaan met flashbacks van toen. Daarnaast denk ik er nog wekelijks aan hoe zeer ik teleurgesteld geweest ben door die jongen. Die periode heb ik gewoon zo super veel emoties gevoeld van verliefdheid tot intens verdriet…ik heb dat tot nu toe op geen enkele manier kunnen vergeten.

Ik voel me schuldig tegenover mijn vriend, ook al weet hij dit verder niet, maar anderzijds is het volgens mij heel menselijk dat je diepgewortelde pijn nog altijd wel eens voelt. Alleen ik vind het rot tegenover mijn vriend, dat het niet helemaal ‘‘clear’’ is…zeg maar. Herkennen jullie dit? Wat vinden jullie ervan of hebben jullie tips? Ik ben er wel van overtuigd dat het nog meer zal slijten…maar toch.

Ik denk dat je je niet schuldig hoeft te voelen tegenover je vriend, je hebt iets met dat persoon (je ex) gedeeld en dat heeft hij niet gewaardeerd. Het is altijd vervelend om gekwetst te worden! Maar mijn vraag is of je het wel goed hebt afgesloten, ik zou hier met je vriend over praten op een manier dat dat hem niet onzeker maakt.

ik zou er wel eerlijk zijn tegen over je vriend,en zeg eerlijk dat je die anderen mist
je moet ook niet je zelf voor gek houden(of anderen aan het lijntje houden.
je moet doen wat jou gevoel zegt,en maak de goeie keus.
ga er gewoon voor hoe moeilijk het ook gaat worden.
je moet ook niet met slecht gevoel zitten,een rot gevoel hebben

:sob::muscle: succes

@Whatuppes; Ik heb het nooit echt afgesloten…omdat ik niet wist hoe ik dat anders kon doen dan gewoon weken lang janken en kut voelen. De ene keer gaat het beter dan de andere keer. Mijn vriend weet wel dat ik slecht behandeld ben in het verleden, maar ik geef hem altijd de indruk dat ik daar nu boven sta en dat dat verleden tijd is. Maar het speelt nog wel degelijk mee. Ik wil hem er niet mee opzadelen en hem het gevoel geven dat hij daarom tekort schiet…want dat is niet zo.

Ik denk ook dat je het nog niet hebt afgesloten, je moet het nog verwerken & dat is voor sommige een lang proces. Misschien is het handig om tegen je vriend te vertellen zodat hij weet wat er speelt en het gaat ook op luchten als je het kwijt bent.

Eerste liefdes vergeet je niet… Sorry. Maar het is doodnormaal en niets om je schuldig over te voelen. Zolang je verliefd bent op je nieuwe vriend en je ook niets meer met die andere jongen zou beginnen zit er niets verkeerd.

Natuurlijk, als je nog helemaal verliefd bent en nog constant aan die andere jongen denkt en bijna niet aan je vriend… Dan denk ik dat je vriend meer een rebound is

Thanks meiden, dit stelt me toch wel erg gerust :slightly_smiling_face:

Ik herken dit :slightly_smiling_face:

Ik heb absoluut geen gevoelens meer voor die jongen, maar telkens wanneer ik iets van hem voorbij zie komen, dan heb ik een naar gevoel. Hij is gewoon “die jongen die m’n hart brak, terwijl ik gek op hem was”.

Hij heeft op een bepaalde moment je leven beheerst en natùùrlijk ben je dat niet vergeten, al ben je gek op je vriend. Voel je niet schuldig! Dit is gewoon een soort liefdestrauma.

Daar wil ik nog ever over kwijt dat dat de grootste boosdoener is. Ik werd op het einde genegeerd en op een vuile manier gedumpt, waardoor ik heel lang een zombie was zonder een greintje zelfvertrouwen. De relatie heb ik al lang verwerkt, maar ik zal hem nog lang niet vergeten omdat niemand me ooit zo gekwetst heeft.

Ik heb er trouwens over gepraat met mijn vriend. Het is niet erg om toe te geven dat er iemand is die je hart vertrappeld heeft en die je nog altijd een slecht gevoel geeft. Alsof hij nooit gedumpt werd?