Hee meiden,
ik heb sinds vorig jaar een vriendschap met een huisgenootje van mij. We doen dezelfde studie en zitten in hetzelfde jaar. Omdat ik ook nog met andere meiden omging, gingen we niet echt super veel met elkaar om, maar wel gewoon als vriendinnen. We zaten ook niet bij elkaar in college.
Sinds dit jaar ga ik meer met haar om (die andere meiden zijn gestopt/verhuisd), en ook met een vriendin van haar die bij ons is komen wonen. En sinds dit jaar begin ik me echt kapot te ergeren aan haar. Ze is enorm cynisch en daar heb ik een gruwelijke hekel aan. Daarnaast doet ze altijd alsof ik overal over aan het zeiken ben en alsof ik een enorme dramaqueen ben.
Ze heeft zelf nog nooit een vriendje oid gehad, en ik heb het afgelopen jaar uitgemaakt met mijn vriend en daar was ik best wel kapot van. Als ik dat dan vertelde was het: “Tsja… misschien moet je je gewoon niet zo aanstellen.” En meer van dat soort kutopmerkingen.
Nu haar vriendin bij ons in huis woont (waar ik het echt enorm goed mee kan vinden), begin ik ook heel erg te merken hoe ze tegen andere mensen is. Dan doet ze lief, lacht ze mee en dergelijke. Als ik een grapje maak, krijg ik niet meer dan een snuif die moet lijken op een glimlach.
Het is dus wel duidelijk dat we elkaar niet liggen, en haar vriendin vertelde in een dronken bui ook tegen mij dat het meisje in kwestie gewoon geen klik met mij heeft en ook enorm koppig hierin blijft volhouden.
Want, echt waar, ik heb zo ontzettend hard geprobeerd om haar toch leuk te vinden, maar die kutopmerkingen en het “je-boeit-me-niet” houding trek ik echt niet langer zo, vooral met de examenstress haha.
Ik heb ondertussen weer wat nieuwe vrienden gemaakt, zodat ik niet meer zoveel met haar hoef om te gaan, maar nu komt het vervelende: ze is nog wel mijn huisgenoot, en we gaan met heel erg veel dezelfde mensen om. Ik kan haar dus niet zomaar een middelvinger geven en m’n leven leiden zonder haar. Bovendien zou het best wel vreemd zijn als ik ineens helemaal niet meer met haar om zou gaan.
Kortom, ik wil helemaal niet meer met haar bevriend zijn, maar ben eigenlijk wel een beetje verplicht om nog leuk met haar om te gaan, wil ik niet mijn hele studenten-/vriendenleven om zeep helpen. Ik probeer nog steeds leuk tegen haar te doen, maar door haar koppigheid maak het niet veel los.
Hebben jullie misschien tips om hier mee om te gaan?
