Oké, titel klinkt heeeul erg raar…
Maar ik ben dus bang voor dorpen.
Ik heb dit al heel lang maar heb het nooit serieus aan iemand verteld. Het begon in groep 8, we gingen op kamp. Ik heb een lichte vorm van heimwee, maar daar maakte ik me niet veel zorgen om en ik ging gewoon mee (het was ook nog eens verplicht). Toen we daar aankwamen (een dorp) voelde ik me meteen al ongemakkelijk. Ik kom uit een hele drukke stad en ik was dus gewend om drukte om me heen te hebben, en dat was hier dus niet zo. Het was er leeg, verlaten en er was veel natuur, wat je bij ons nauwelijks hebt. Ik vond het best wel eng maar ik hield me in. Ik heb me eigenlijk 5 dagen lang ongemakkelijk gevoeld daar. Vooral 's avonds, maar gewoon in de middag heb ik het ook. Zo leeg en verlaten…
Nu 5 jaar later is er niets veranderd, ik blijf een angst hebben voor verlaten plekken. Niet alleen dorpen maar ook afgelegen plekken bijv. industrieterreinen of plekken waar weinig huizen en veel natuur is. Bijna elk schoolreisje/kamp is wel in een dorp. Daarom ga ik niet mee als het niet verplicht is, ik moet gewoon drukte om me heen hebben. Veel winkels, pratende mensen, lichten, enzovoort. Die heb je in een drukke stad maar in dorpen niet. Ik zou echt nooit van me leven in een dorp willen wonen. Ik vind het best wel raar dat ik dit heb, mijn moeder zegt altijd voor de grap dat ik een nieuwe ziekte heb ontdekt. Ikzelf ben serieus, ik heb écht een angst voor dorpen en ik vroeg me af, zijn er hier meer mensen die zoiets hebben…