Praat tegen me of zeg helemaal niks!
4 mei 2009, 16:39
Het is 4 voor 4… Op een maandagmiddag. Ik zit hier. Aan jou te denken. Aan je mooie ogen. Aan je lieve woordjes die ik zo erg mis! Eerst wilde ik ze geen eens horen. Nu… Nu is het anders. Nu wil ik het horen. Ook al is horen moeilijk… Bij de gedachte dat jij zoiets liefs naar me typt komt er een mega grote lach op me gezicht.
Was je maar weer een keer online. Kon ik eindelijk tegen je zeggen dat we het wel de poging tot iets vertellen tegen elkaar wilde doen. Over kannen, meren of deuren wil ik niet praten. Ik wil met jou praten. Praten net als vroeger!
Ik weet soms niet wat aan me mankeert dat ik je niet geloof. Ik geloof je graag. Jij weet wie ik echt ben. Wat ik wil… & wat ik kan… Ik kan misschien niet veel en ben misschien niet de persoon die je dacht dat ik was… Maar met de tijd vind je mij. Je zult iedere keer weer tegen me zeggen net als ons eerste gesprek “Naz dat had ik niet verwacht…” Tja schat het is zo. De realiteit is voor mij nog zwaarder dan het vertellen ervan.
Kon ik je nu eens recht in je ogen kijken en je vertellen dat je echt heel veel voor me betekent! Dat je de persoon bent die me masker van me gezicht afhaalt. De jongen die me laat zien dat het leven een stuk makkelijker gaat als je jezelf bent. De lach die op me gezicht blijft maar ook een echte lach is.
Een echte lach die jaren nep was & af en toe wel echt op kwam dagen.
Ik weet dat het moeilijk is om mij altijd aandacht te geven. Dat is ook geen makkie… Ik ben ook niet zo makkelijk in de normaalste zaken van deze wereld. Ik zal daardoor vaak nog problemen hebben wat jij niet begrijpt, wat me vriendinnen niet snappen en ik zelf al helemaal niet. Het terugvallen en me masker oprapen is ook een van de eerste dingen die ik zal doen. Wat ik het liefst niet wil. Wat ik echt haat. Waardoor ik mezelf helemaal gek maak & jou ook.
Schatje daar heb ik spijt van. Ik heb spijt van in paniek raken van de kleinste dingen. Spijt van jou teleurstellen in dingen wat ik niet moet doen.
Ik wil het ook niet zo. Ik wil ook dat alles vloeiend gaat. The go with the flow zit er nu niet in… Maar die komt! Die komt echt! Dat beloof ik je. Ik beloof je te luisteren. Ik beloof je te geloven op je woord. Op die rare tekens die je schrijft of wat je mij in me oor zegt! Het zal de waarheid moeten zijn. Ik weet dat je niet liegt… Maar toch!
Ik wil niet dat als je dit leest je alleen maar droevige tekst leest. Want met jou zijn is een echt vrolijkheid!
De vrolijkheid van ons weer bij het station. Staand op elkaar wachtend. Op elkaar aflopen. Ook al voel ik altijd dat mijn loopje iets sneller jou kant op komt. Maar dat heeft met me hart te maken. Me hart gaat tekeer als ik je weer zie. Als ik je weer een lange knuffel geef. Een knuffel van weer bij jou zijn. Bij de persoon die mij gelukkig maakt door niks te zeggen. Door alleen naar me te kijken.
We lopen weer dezelfde weg en gaan zitten bij het water. Het water dat steeds golvend zee wordt… Nou in feite was het de Rijn en geen zee wat ik dacht.
Bij het water praten we heel weinig maar je maakt me heel veel duidelijk. Je brengt me op plaatsen waar ik nooit kwam. Niet zou komen zonder jou & ik er nu toch ben. Heel raar? Nooit verwacht maar toch ben ik er. & niet altijd is het fijn. Soms word ik er bang van. Maar diep van binnen weet ik dat je het voor mij doet. Dat je het voor ons doet. Voor de liefde tussen ons. & dat geeft me weer hoop.
Hoop in jou te geloven. Hoop dat je acteerkunst mij niet in iets ergs laten trappen… Maar de waarheid is. Al weet ik soms niet of je acteert of niet. Ik geloof je graag misschien is dat het probleem?
Ik zie ons weer zitten in dat restaurantje… Ik op me cola wachtend en jij op je tonic. Je haalt weer wat grapjes met me uit… Oh je bent geweldig! Je vingers die rustigjes mij aanraken. Ook al heb je niet door dat ik je helemaal in de gaten houd.
& we staan er weer… De uren zijn voorbij. Jij verandert weer in de schooljongen die van school afkomt & ik in het meisje dat van werk afkomt.
Nog even en ik krijg een lief kusje van je… Meer niet… Afscheid hou jij graag kort. Dat voel ik. Ik roep je nog na. Het liefst ren ik nog op je af en hou je vast in me armen. Maar de trein gaat.
& je bent weer weg. Maar niet weg te halen uit me gedachten of me hart.
Ik hou van je!
