Al mijn hele leven probeer ik zo min mogelijk te eten. Dit is niet omdat ik dun wil blijven of iets in die richting. Maar gewoon omdat ik eten vies vind. Ik vind het onbegrijpelijk dat mensen eten lekker kunnen vinden. Ik ben heel erg mager, en ik weet dat dit niet gezond is. Zijn er meer mensen die hier last van hebben en die tips voor me hebben?
x
dit schrijf ik trouwens voor een vriendin van mij, die geen account op girscene heeft.
Niemand?
ga anders een keer naar een diëtiste/voedingsdeskundige , niet om af te vallen maar voor voedingsadvies en om samen en optie te verzinnen.
x
Zou het misschien iets psychisch kunnen zijn? Is er vroeger iets gebeurt waardoor je relatie met eten is veranderd? Als je dat niet weet, vraag je ouders of je vroeger wel normaal at.
En heb je veel verschillende voedselwaren geproefd? Het kan ook zijn dat je ouders gewoon niet lekker eten maken/halen
Sommige meisjes met anorexia krijgen trouwens drinkvoeding. Dat zijn flesjes drinken met aardig wat calorieën om zo aan te kunnen sterken. Dan hoef je ook niet met tegenzin eten naar binnen te proppen.
Ga in ieder geval naar de diëtist
Ik vind het gewoon heel erg vies om te kauwen, vervolgens zo’n prutje van geplet eten door te moeten slikken en dan weten dat het verwerkt word in mijn lichaam…
De bovengenoemde drinkvoeding lijkt me dan inderdaad een heel goede optie… Dit is niet super lekker, maar hoeft ook zeker niet smerig te zijn qua smaak. Je hoeft het niet te kauwen of pletten, maar kunt het zo opdrinken. Voordeel is, aan een paar flesjes per dag heb je dan genoeg. Dan hoef je daarnaast helemaal niet meer te eten als je niet wilt, omdat er genoeg soorten drinkvoeding bestaan die tellen als ‘volwaardige voeding’.
Een diëtiste kan dit voorschrijven, dan wordt het vergoed en hoef je er zelf niet voor te betalen (het is anders achterlijk duur). Succes!
Toch raad ik het aan om naar een huisarts/diëtiste te gaan om dit bespreekbaar te maken, of dat uiteindelijk nou uitkomt op het nemen van nutridrink of niet.
Ik heb het idee dat er wel mee meespeelt dan alleen maar het vies vinden van het kauwen en slikken.
Daarnaast heb ik tijdens mijn opname ook een meisje in de kliniek gehad die een slikprobleem had. Niet dat ze niet kon slikken, maar een soortgelijk iets als bij jou (je vriendin). Dit had te maken met een traumatische ervaring en een psychiatrische aandoening.
Kortom, het lijkt me al met al een verstandig plan om naar de huisarts te gaan!