Ik denk teveel na?

Beauty, Health & Hair
#1

Hee allemaal!

Ik heb best wel een probleempje…

Ik stress namelijk zo erg tegenwoordig en echt om de domste dingen… Ik weeg dingen altijd heel erg af… Als ik op de fiets zit en ik moet een weg oversteken dan bedenk ik altijd alles wat er kan gebeuren en soms raak ik dan ook helemaal in paniek omdat mijn hoofd ervan overtuigd is dat ik bijvoorbeeld aangereden ga worden met alle gevolgen van dien… En als mijn vriend naar college moet heb ik soms ook echt de overtuiging dat er iets gaat gebeuren en dan paniek ik soms zo erg dat ik ervan ga hyperventileren (hier heb ik wel een ‘aanleg’ voor, dus daarom gebeurt het zo snel denk ik) Ik heb echt het gevoel dat ik de controle over mezelf kwijt ben en dat mijn logische manier van denken over wordt genomen door constante stress en angst. Daardoor word ik ook echt moe en vaak ziek… Dus ik weet echt niet meer wat ik ermee moet :frowning_face: Ik ben echt bang dat de huisarts me een aansteller gaat vinden namelijk of me uit gaat lachen of me niet serieus neemt…

Ik hoop dat iemand iets herkent of goed advies heeft…

#2

Geloof het of niet, maar waarschijnlijk groei je er wel overheen. Ik had dat vroeger ook, ik begon te huilen zodra ik alleen thuis moest zijn omdat ik bang was dat mijn ouders iets zou overkomen en kreeg helemaal buikpijn als ik het gevoel had dat ik ze al heel lang niet gezien had. Jij hebt het wel wat extremer, maar alsnog denk ik dat het allemaal wel goedkomt. Als je je er echt kut om voelt - wat begrijpelijk is - dan kun je natuurlijk naar de huisarts gaan, misschien kan die je er wel eerder vanaf helpen. En geloof het of niet: huisartsen lachen hun patiënten niet uit. En stel dat ze het niet helemaal serieus nemen (die kans acht ik niet grot, maar toch): wat dan nog? Maar don’t worry, hij/zij/het neemt het wel serieus hoor. :slightly_smiling_face:

#3

Dat heb ik oowk.

#4

Ik heb dat als ik ga slapen, dan ga ik echt uren lang zitten denken over ‘wat als ik op een of andere reden morgen niet wakker word.’ Vervelend ja, upje.

#5

Ik had dat eerder ook. Daarom lees ik sowieso in de avond geen boeken meer, deed ik eerder wel.
Het word wel minder hoor, ik ben nu 20 en heb 't allang niet meer zo erg. Ik pieker nog steeds veel maar lang niet zo erg meer dat ik er wakker van lig.

Wel is 't handig om soms jezelf iets aan te leren. Gewoon strips lezen of zo in bed. Ik lees dan vaak de Donald Duck of strips op mijn telefoon. En dan val ik vanzelf in slaap zonder hele moeilijke verhalen of gedachten.

En zoals meestal wel bekend helpt van je afschrijven ook. Stel je dan voor als je in dat moment zit, je 't gewoon begint op te schrijven. Als je het daarna in een rustiger moment terug leest, of nog wat later ( maand of zo ) kan je 't voor jezelf misschien wel helder krijgen dat je gedachten lang niet zo reëel zijn en eigenlijk ook niet echt helpen maar alleen maar tegen werken…

Ik heb ook nog wel 'ns dat als ik in de trein of bus zit, stel je voor dat we een ongeluk krijgen. Maar dan zorg ik gewoon dat ik zodra ik de bus of trein in stap ( of waar ik dan ook maar ben ) weet waar de uitgang is, noodknop, brandblusser etc. Klinkt misschien een beetje raar maar je moet je wel voorstellen dat het geen uitgebreide onderneming is als je toch al in je hoofd van alles bedenkt. 1 blik rond op de locatie waar je bent en kans dat je paniekerig raakt zakt na een poosje dan gewoon af.

#6

Dit heb ik ook vaak… Blijft erg lastig. Soms word je er depressief van… Gelukkig bedenk ik dan wat voor leuke dingen er ook allemaal zijn. Ik denk dat dit een beetje bij de leeftijd hoort. Vrouwen piekeren sowieso best veel, volgens mij.

Je bent niet alleen! :sob::muscle:

#7

toen ik jonger was gebeurde me dat altijd als ik moest gaan slapen. helemaal in paniek, huilen, bang dat ik niet kon slapen, bang dat het zou gaan onweren s´nachts, bang dat ik het te warm zou hebben.
ik heb rond mijn 12e zelfds gehad dat ik zo lang mogelijk wakker bleef. soms wel tot 4 uur snachts! en dan moest ik de volgende dag naar school. ik durfde gewoon niet te slapen.

#8

^Dit heb ik dus ook. Maar zelfs hier heb ik teveel over nagedacht. Ik heb mezelf ooit wijsgemaakt dat als je denkt dat dingen kunnen gaan gebeuren, het niet gebeurt. (zoals: Ik hoop dat ik die leuke jongen tegenkom op de fiets. Maar dat is dan niet zo.) Zodra je denkt dat het niet gebeurt, gebeurt het wel. (als je het niet verwacht kom je die jongen tegen). Bij dat voorbeeld is het niet erg dat ik zo denk. Maar wel dat ik mezelf wijs moet maken dat ik niet wakker word zodat het dan niet gaat gebeuren (dat ik dus wel wakker word). Maar dan denk ik dus weer dat ik wel wakker word. En zo gaat het maar door.
Maar uiteindelijk is altijd mijn conclusie dat ik denk: “Ik hoop dat ik wel wakker word morgen” En dan is het gewoon weer goed.

De enige manier waarmee ik dus mijn ‘teveel aan denken’ kan stoppen is door te hopen… Geen idee of het bij jou ook werkt.

#9

Dat heb ik ook, maar ik denk ook nog over andere dingen na… Heb afgelopen zondag nog 1,5 uur zitten janken over het piekeren :’).

#10

Ik heb dat ook, dat als er bijvoorbeeld als ik op stap ga iets met een jongen en mij gebeurt, dat er iets achter zit. Dat hij helemaal niet goed is ofzo en dat schrikt me nogal af…