Hey there,
Ik heb sinds een paar maanden een hele leuke relatie met een superlieve jongen die mij intens gelukkig maakt. Ik houd ontzettend veel van hem, hij support me in heel veel dingen en helpt me met mijn problemen en ik vind het heerlijk om bij hem te zijn. We doen vaak leuke dingen en daar kan ik enorm van genieten.
Ik heb alleen een probleem. Ik ben van mezelf onwijs onzeker, heb meerdere depressies gehad en struggle altijd met mezelf. Ik heb daardoor een zelfvertrouwen van 0,0%. Ik ben heel bang, altijd, dat er iets gebeurt waardoor het kapot zou kunnen gaan, terwijl ik daar geeneens reden toe heb omdat onze relatie prima is. Ik ben gewoon best wel bang. Ik wil het in stand houden en ik wil dat het blijft, en ik wil hem niet kwijt. We hebben het er best vaak over, en dan zegt hij tegen mij; ‘liefje, ik verlaat je niet, ik hou veel te veel van jou,’ en dat is lief maar er zullen ongetwijfeld jongens zijn die dat tegen hun vriendin zeggen en het later uitmaken. Ik zie hem daar absoluut niet voor aan maar ik ben gigantisch onzeker. De laatste weken hebben we heel veel tijd samen besteed, we sliepen iedere week 4 keer bij elkaar of meer en zagen elkaar bijna de hele dag. Nu zet mijn moeder daar een stokje voor wegens mijn depressie en omdat ik rust en me-time nodig heb en omdat zij het niet fijn vindt dat de situatie hier zo snel veranderd en dat snap ik heel goed maar ik ben nu dus onwijs bang dat dit negatieve invloed gaat hebben op mijn relatie. Mijn vriend zegt dat dat absoluut niet gaat gebeuren en dat ik me niet druk moet maken maar ik krijg het maar niet uit mijn hoofd. Ik mag nog maar 1 keer per week met hem slapen en ik ben bang dat dat misschien niet genoeg is en dat ik dan niet aan zijn behoeftes kan voldoen, of zo. En hij zou dat soort dingen nooit zeggen tegen mij, hij is hartstikke trouw, hij wil het beste voor ons en hij zou me nooit pijn doen of verlaten maar ik ben altijd onbewust bang van wel en dat probleem zit heel diep in mij en ik weet niet wat ik er mee moet.
Help?