hallo allemaal,
het is misschien een lang verhaal maar ik zou het waarderen als mensen het zullen lezen want ik ben ten einde raad.
Ik ben heel erg ongelukkig. Op feesten zit ik in mn eentje voor me uit te staren, bijna huilend. Voor het slapen gaan moet ik huilen. Ik geniet van bijna niks en kan ieder moment van de dag wel in huilen uitbarsten.
Ik ben al een keer depressief geweest en ik heb aan automutilatie gedaan. De laatste keer dat ik mezelf sneed is inmiddels bijna een jaar geleden. Mijn ouders zijn al 13 jaar gescheiden, mijn pa was midden in de nacht terug gegaan naar griekenland en liet ons achter in nederland. Op de basisschool ben ik gepest geweest en begon ik met automutilatie. In het 3e en 4e jaar had ik een relatie met iemand die, zacht uitgedrukt, nogal gek in zijn hoofd is. Dat was een heftige relatie en in die tijd beleefde mijn depressie zijn toppunt. Sinds dat het uitging voelde ik me met de dag beter en weer de oude ik worden. Ik was volledig mezelf, en hoorde van veel mensen dat ze het leuk vonden me zo aanwezig te zien.
Inmiddels heb ik een relatie met een hele lieve jongen, het tegenover gestelde van wat ik gewend was. Hij is lief, zorgzaam, alles. De perfecte jongen en ik hou dan ook ontzettend veel van hem. Vlak na het begin van onze relatie werd ik ziek. Het gevoel dat ik ging braken, maar zonder te braken, duizeligheid, hoofdpijn en misselijkheid kwamen er later ook bij kijken. Hiervoor heb ik na veel doktersbezoeken medicijnen gekregen die redelijk goed helpen. Ik heb er veel minder last van. Dit ‘ziek’ zijn duurt nu al meer dan 4 maanden.
En sinds de laatste weken/maanden voel ik me ontzettend slecht, op mentaal gebied bedoel ik dan. Ik heb steeds meer de neiging om mezelf te snijden. Ik merk dat ik op sociaal gebied totaal niet meekom en vaak dus maar een beetje stil ben, niks zeg, en me vreselijk voel.
Sorry voor het lange verhaal.
Ik hoop echt dat iemand enig idee heeft of tips hoe ik me weer wat beter kan voelen. Hulpverleners heb ik veel gehad maar die hebben nooit echt veel geholpen. En liever ga ik ook niet aan de antidepressiva want daar zie ik alleen maar slechte dingen mee gebeuren.
en al weet je niks, heel erg bedankt voor het lezen!