Overlaatst is een van mijn beste vriendinnen (14) door een jongen van 16 uit eten gevraagd. Het is natuurlijk duidelijk dat hij haar leuk vindt. Maar dat is nu echt al de 6de jongen die zoiets aan haar vraagt en ik heb dat echt nog nooit gehad…
Ik ben wel stil enzo, waardoor ik het niet gek vind dat ik niet opval bij jongens. Maar die vriendin is ook niet luid en ook wel stil.
Ik zit gewoon de hele tijd na te denken dat ik waarschijnlijk nooit leuk gevonden ga worden.
Ik ben best vol (maat 38 kwa broek en 1.62m) heb puistjes en hééél dun lelijk haar.
Ik werd echt nooit aangekeken door jongens, maar nu zijn mijn beste vriendinnen één hele week (echt een hel voor mij) naar Rome toe. Hierdoor moet ik nu bij andere meisjes zitten in mijn klas, maar echt (sorry dat ik het zeg) dat zijn zulke saaie mensen. Één daarvan is ook gewoon super raar.
Maar iedere keer wanneer ik bij hun zit word ik echt aangekeken door jongens en eigenlijk vind ik dat niet echt erg :’).
Ik zit er gewoon echt heel erg over na te denken, want ik denk niet dat ik ooit een vriendje ga krijgen op de middelbare school (omdat ik niet echt leuk ben).
Ik vind het best stom om er met mijn beste vriendinnen over te praten omdat hun de reden zijn waarom ik me er best rottig over voel. En ze zijn niet eens in Nederland en om dat via whatsapp te doen lijkt me niet slim…
Maar ik vind het dus best raar dat ik me ineens beter ga voelen wanneer ik met minder leuke (tja dit is een mening maar ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen) mensen om ga.
Eigenlijk vind ik dit best gemeen van mezelf, maar ben ik de enige die dit heeft?