Ik ben kieskeurig en eenzaam.

Hey hoi, misschien beetje een rare titel maar ik moet dit echt even kwijt…

Ik ben eenzaam. Echt 100%. Ik wil zo graag een vriend, maar ik merk dat ik heel kieskeurig ben en ook dat ik mensen niet snel vertrouw. Ik ben onlangs 22 en me laatste echte relatie eindigde toen ik 18 was.
Dat ging heel heftig, want me ex stopte al contact met mij, verhuiste vanwege zijn studie dus wist ik niet waar hij woonde, zijn ouders wouden me niet vertellen waar hij was… Hele gedoe. Ik kreeg hem toen uiteindelijk op mijn oude MSN te pakken (ja zo lang geleden was het) en bleek dat hij dus verliefd op een jongen werd en het niet aan mij durfde te vertellen en mij niet wou “vernederen”… Dus vandaar mijn vertrouwen probleem. Ik sta ook al sinds mijn 18e droog, of You know what I mean… Niet dat ik met niemand sindsdien ben uitgeweest, ik heb gewoon niemand echt leuk genoeg gevonden.
Ik ben dit jaar mijn opleiding begonnen op het HBO en de meeste jongens in mijn klas zijn jonger dan mij. En ik val echt totaal niet op jongere jongens. Iemand van 19 probeerde me op het dansfeest van de introdag te zoenen en ik werd zo awkward dat ik naar de wc rende, ik wou gewoon in zijn gezicht kokhalzen, zo vies voelde ik me. Mijn ex was maar 3 maanden jonger dan mij, dus een jaar jonger is echt mijn limiet.
Daarnaast heb ik bij een paar studieverenigingen gekeken omdat je via disputen oudere studenten kunt leren kennen, maar ik merkte al snel dat dat soort verenigingen gewoon niet mijn ding is. Het studentenleven past ook niet echt bij mij. Ik ben 22, al die feestjes and ladderzat worden ben ik allang mee gestopt en vind ik helemaal niks.

Dus ja… ik heb mezelf dus een beetje in een hoekje gepropt. Ik ga natuurlijk nooit iemand ontmoeten als ik er nooit op uit ga, maar ik ben dus echt totaal niet van die feesten… En als ik iemand dan wel leuk vind heeft hij al een vriendin of hij is niet geinteresseerd… En als iemand wel geïnteresseerd is in mij ben ik juist niet geinteresseerd… heel moeilijk. Ik ben dus eenzaam, awkward, kieskeurig en…bang. Bang ook weer op die manier pijn gedaan te worden. Ik heb ook het gevoel dat ik niet heel erg goed met mannen om kan gaan. Ik zeg nooit tegen iemand die mij leuk vind maar ik hem niet dat ik hem dus niet leuk vind, ik verstop me van hem. Ik weet niet waarom dat is. Misschien bang om onaardig te zijn? Ik heb echt te veel problemen, haha. Dus ja. Help?

Oké, heel lang verhaal met veel gelul, maar ik zit er dus echt mee. Ik moet soms huilen van de eenzaamheid. Ik lig zo alleen in me bed en het liefst zou ik gewoon weer veilig tegen iemand aan willen slapen. Dus weten jullie tips of dingen om mij te helpen? Ik hoor het graag!

P.s ik heb eraan gedacht om me voor een dating site op te geven maar dat lijkt me zo kneuzig… Maar misschien is dat mijn laatste optie haha.

Ik heb een beetje hetzelfde. Ga nooit uit, en ontmoet nooit jongens, en als ik ze ontmoet dan wil ik ze het liefst zo snel mogelijk weer van me af duwen. En daarbij verzin ik ook altijd een reden waarom ik ze niet leuk vindt.
Zelf heb ik Tinder gedownload op mijn mobiel, en moet zeggen dat er soms leuke gesprekken (en jongens!) te vinden zijn.
Heb woensdag mijn tweede date gehad met iemand die ik via Tinder ken. Geloof me, ik ben ziek geweest zo zenuwachtig was ik haha, maar het was het waard.

Het is echt niet raar als je bijvoorbeeld Tinder gaat gebruiken. Je wil niet weten hoeveel mensen hier gebruik van maken. Ik zou het echt een keer proberen, en onthoud: je hoeft niet met ze af te spreken als je wil he, gewoon een leuk gesprek kan ook. En mocht je iemand tegenkomen die je heel leuk lijkt, dan kan je altijd nog beslissen om met hem af te spreken.

Ik ben er veel zelfverzekerder door geworden, en ik merkte dat ik wel aantrekkelijk kan zijn. En een avond van huis met een leuke jongen is ook goed tegen het eenzaamheidsgevoel(:

Ik herken me wel in sommige dingen die je zegt…
Ik heb me onlangs aangemeld op een datingsite en heb nu een leuk contact met iemand die echt wel wat voor mij lijkt… We hebben zondag een date, ik zal je laten weten of het wat was haha, dat kan voor jou de drempel naar zo’n datingsite misschien verlagen. Ik stond er namelijk ook altijd érg terughoudend tegenover maar kijk :slightly_smiling_face:

Je hoeft niet uit te gaan om mensen te leren kennen? Je kunt toch ook zo een praatje maken? Al is het op straat

Dit ja, maar ik persoonlijk vind er ook niks mis mee om eens een datingsite uit te proberen. Ik ken mensen die daar geslaagde relatie uit hebben gehaald. Ik snap de drempel wel, maar als je het niks vindt, kan je je zo weer afmelden toch?

datingssite zijn wel leuk.
Niets MOET en alles mag. vind je een jongen niks? Niks aan de hand gewoon verwijderen en niemand vind dat erg.
Als je iets tegenkomt dat je wel leuk vindt kun je zelf beslissen of je verder wilt praten (mss facebook/whatsapp).
verder helpt t wel altijd om een activiteit t egaan doen. waarbij je mensen leert kennen.

Oké, dating site it is geloof ik. Moet toch ergens beginnen. XD Dank jullie wel!

Ik snap je verhaal op sommige punten echt heel goed. Veel mensen denken dat je je toekomstige vriend of vriendin bij het uitgaan ontmoet. Ik kan je uit ervaring vertellen, bij mij is dat nog nooit gebeurd. Als je niet zo’ n uitgaanstype bent, zul je jouw type jongen waarschijnlijk ook niet zo snel daar tegen komen. Ga gewoon dingen doen die je wel leuk vindt! Denk bijvoorbeeld aan een sport of andere hobby, ik heb mijn vorige vriend zelfs bij een politiek jongeren partij ontmoet. Het kan allemaal!

Haha jou verhaal is echt precies hoe ik me op dit moment ook voel. Lijkt wel of ik iets van mezelf zit te lezen. Ben ook 22 en voel me exact hetzelfde… Zal de tips die jij krijgt dus ook maar even doorlezen :flushed:

Je hoeft ook niet uit te gaan om jongens te leren kennen. Het is wel leuk maarja.

Mijn ex heb ik leren kennen op mijn werk, deze relatie duurde 1,5 jaar heb het daarna uitgemaakt. Toen kwam ik mijn huidige vriend tegen op FB. Heb hem leren kennen ‘‘op stap’’ in een zatte bui maar goed het was meer een mini concert hier in de stad dus het was niet echt op stap zeg maar.

Hoe stom het ook klinkt wat ik nu ga zeggen, ik denk dat uitgaan toch wel heel goed kan zijn om nieuwe mensen te leren kennen enzo. Misschien dat je al die feestjes en ‘ladderzat worden’ niks meer vindt, maar uitgaan is toch wel dé manier om nieuwe mensen te leren kennen, als je t mij vraagt. Als je voor je nieuwe studie ook nog naar een andere stad bent verhuisd lijkt het mij dat uitgaan daar ook wel weer anders zal zijn, met andere mensen etc. en je kunt dus ook eens in een andere stad dan normaal uitgaan.

Eigenlijk is het belangrijkste, denk ik, dat je je vooral niet teveel richt op het krijgen van een relatie, want ik denk dat je dan onbewust al vlees gaat keuren (om het maar zo even te zeggen) voordat je een jongen pas echt hebt leren kennen. Er is niks mis met daten! Als je een jongen op t eerste gezicht niet zo leuk vindt kun je altijd een keer op een date gaan om hem toch een soort van tweede kans te geven. Probeer gewoon veel nieuwe mensen te ontmoeten en vooral niet wanhopig op zoek over te komen, want dat schrikt alleen maar af. :slightly_smiling_face: