Hey hoi, misschien beetje een rare titel maar ik moet dit echt even kwijt…
Ik ben eenzaam. Echt 100%. Ik wil zo graag een vriend, maar ik merk dat ik heel kieskeurig ben en ook dat ik mensen niet snel vertrouw. Ik ben onlangs 22 en me laatste echte relatie eindigde toen ik 18 was.
Dat ging heel heftig, want me ex stopte al contact met mij, verhuiste vanwege zijn studie dus wist ik niet waar hij woonde, zijn ouders wouden me niet vertellen waar hij was… Hele gedoe. Ik kreeg hem toen uiteindelijk op mijn oude MSN te pakken (ja zo lang geleden was het) en bleek dat hij dus verliefd op een jongen werd en het niet aan mij durfde te vertellen en mij niet wou “vernederen”… Dus vandaar mijn vertrouwen probleem. Ik sta ook al sinds mijn 18e droog, of You know what I mean… Niet dat ik met niemand sindsdien ben uitgeweest, ik heb gewoon niemand echt leuk genoeg gevonden.
Ik ben dit jaar mijn opleiding begonnen op het HBO en de meeste jongens in mijn klas zijn jonger dan mij. En ik val echt totaal niet op jongere jongens. Iemand van 19 probeerde me op het dansfeest van de introdag te zoenen en ik werd zo awkward dat ik naar de wc rende, ik wou gewoon in zijn gezicht kokhalzen, zo vies voelde ik me. Mijn ex was maar 3 maanden jonger dan mij, dus een jaar jonger is echt mijn limiet.
Daarnaast heb ik bij een paar studieverenigingen gekeken omdat je via disputen oudere studenten kunt leren kennen, maar ik merkte al snel dat dat soort verenigingen gewoon niet mijn ding is. Het studentenleven past ook niet echt bij mij. Ik ben 22, al die feestjes and ladderzat worden ben ik allang mee gestopt en vind ik helemaal niks.
Dus ja… ik heb mezelf dus een beetje in een hoekje gepropt. Ik ga natuurlijk nooit iemand ontmoeten als ik er nooit op uit ga, maar ik ben dus echt totaal niet van die feesten… En als ik iemand dan wel leuk vind heeft hij al een vriendin of hij is niet geinteresseerd… En als iemand wel geïnteresseerd is in mij ben ik juist niet geinteresseerd… heel moeilijk. Ik ben dus eenzaam, awkward, kieskeurig en…bang. Bang ook weer op die manier pijn gedaan te worden. Ik heb ook het gevoel dat ik niet heel erg goed met mannen om kan gaan. Ik zeg nooit tegen iemand die mij leuk vind maar ik hem niet dat ik hem dus niet leuk vind, ik verstop me van hem. Ik weet niet waarom dat is. Misschien bang om onaardig te zijn? Ik heb echt te veel problemen, haha. Dus ja. Help?
Oké, heel lang verhaal met veel gelul, maar ik zit er dus echt mee. Ik moet soms huilen van de eenzaamheid. Ik lig zo alleen in me bed en het liefst zou ik gewoon weer veilig tegen iemand aan willen slapen. Dus weten jullie tips of dingen om mij te helpen? Ik hoor het graag!
P.s ik heb eraan gedacht om me voor een dating site op te geven maar dat lijkt me zo kneuzig… Maar misschien is dat mijn laatste optie haha.