ik zit hier al best lang mee: een meisje bij me op school loopt mij en m’n vriendinnen de hele tijd achterna. ze heeft bij me op de basisschool gezeten en zit bij dezelfde manege als ik, en ze is ook nog eens ver weg familie van me. ze loopt ons altijd achterna, en als je stilstaat knalt ze keihard tegen je op. we hebben er al heel vaak iets van gezegd, maar dan gaat ze huilen, negeert ze het of meld ze zich ziek en gaat naar huis toe. maar de volgende dag doet ze het dan nog steeds, en dan kleeft ze nog erger.
nu hebben we dit tegen heel veel mensen bij ons op school gezegd (mentor, leraren, afdelingsleider etc.) en ze blijft het maar doen! in de klas zegt ze ook nooit wat, en als ze iets zegt zegt ze het heel zachtjes. ze heeft ook geen vrienden, en ziet ons daarom voor vrienden aan, terwijl wij haar vrienden niet zijn. op de basisschool heb ik nooit ‘last’ van haar gehad, maar sinds de brugklas hangt ze heel erg aan me, wat ik niet leuk vind.
de meeste mensen kunnen zich ook niet in ons plaatsen, en zeggen ‘dat er wel mee te leven valt.’ maar wij lopen nu al 3 jaar met haar achter ons aan, en we zijn het echt helemaal zat! ze heeft dan wel pdd-nos, maar mij lijkt dat je met die ziekte dingen nog wel kan begrijpen en vrienden kan maken, ookal is het moeilijker. het lijkt ook of anderen er wel iets over mogen zeggen (dat ze lelijk, traag, dom of wat dan ook is) maar als wij komen met het verhaal dat ze ons irriteert moeten we niet zo onaardig zijn! wat kan ik hier aan doen?