Ik ben er klaar mee.

Liefde & Boys
#1

Het is weer eens zover. M’n vriend loopt me weer doodleuk te negeren, en omdat z’n vader zijn simkaart nog altijd heeft kan ik hem niet bellen. Ook zit hij ivm z’n werk 40 km verderop bij z’n stiefmoeder, dus even langs gaan zit er ook niet in.
Ik ben het echt zo ontzettend zat. Het is de… wat, tiende keer dat hij dit flikt? Elke keer als hij zegt dat het hem spijt en het niet meer doet geloof ik hem weer. En elke keer doet hij het gewoon weer, waardoor ik alleen maar aan mezelf vraag ‘Wat als hij nu wel zelfmoord pleegt?’
Ik dacht elke keer dat het aan z’n bindingsangst en de problemen met z’n ouders en zichzelf lag, misschien aan z’n depressie. Maar dat kan toch niet zo lang door gaan? Het is toch onmogelijk dat ik elke keer weer zeg dat het me pijn doet en hij het gewoon weer flikt?
Mijn conclusie is simpel: hij geeft niet om me.
Ik heb z’n stiefbroer gevraagd of hij kon vragen of m’n vriend z’n telefoon weer kon pakken, maar kreeg geen reactie. Hij las het wel. Die stiefbroer is ook zo’n geval apart… Persoonlijk ken ik hem niet, maar ik heb z’n nummer wel omdat m’n vriend wel eens iets verstuurde met die telefoon. Ik heb echt een rothekel aan die vent, hij zorgde er wel eens eerder voor dat een dergelijke ‘ruzie’ twee dagen later werd opgelost dan nodig. Ook noemt hij m’n vriend gek omdat hij het nog niet met me uit heeft gemaakt.
Daarna zei ik ‘Kan je dan tenminste tegen hem zeggen dat dit z’n laatste kans is?’, en heb het nummer verwijderd, en het gesprek. Anders word ik gek.

Normaal gesproken voel ik me er hartstikke klote over, en moet er best vaak om huilen als ik alleen ben. Dit is nu zo sinds twee dagen, en ik heb er één keer om gehuild. Ik voel me er wel verschrikkelijk onder, ik ben bang hem kwijt te raken, maar ik ben vooral hartstikke boos.
Ik ben er echt over aan het nadenken om het uit te maken, maar aan de andere kant is dat het laatste wat ik wil. Maar sowieso als ik m’n vriend spreek zeg ik dat dit z’n laatste kans was. De eerstvolgende keer dat hij me weer zo behandelt krijgt hij een w’app bericht dat ik klaar met hem ben, en dan interesseert het me niet dat ik dat eigenlijk ‘netjes’ in z’n gezicht moet zeggen. Hij behandelt mij ook niet altijd even netjes.

Ik kan natuurlijk naar z’n huistelefoon daar bellen, maar daar heb ik totaal geen zin in. Hij stikt er maar in. Laat hem maar achter mij aan gaan, denk ik aan de ene kant. Maar, dan krijgt hij ook nooit te horen dat dit z’n laatste kans is.
Die klootzak van een stiefbroer gaat er ook geen moeite voor doen.

Sorry dat alles nogal… grof over komt, maar ik ben echt zo boos en gekwetst en weet ik het allemaal. Ik weet het niet meer, en ik moest het echt kwijt.

#2

Oke, wacht even. Dus bij je vriend is een depressie vastgesteld? Is hij hiervoor onder behandeling en krijgt hij medicijnen? Een gewone depressie of een manische depressie?

#3

ah wat vervelend voor je! Ik zou nog even afwachten of hij contact met je zoekt en anders toch echt uitmaken. als hij na een paar dagen nog niks heeft laten weten, weet je dat hij misschien niet genoeg om je geeft… Ik zou dus nog even afwachten denk ik, al vind ik het wel lastig te zeggen

#4

Je vriend heeft een depressie? Respect!!
Ben je gelukkig??
Als ik dit zo lees niet, maar je hebt ook een reden dat je het nog niet uit hebt gemaakt.
Als je niet gelukkig bent kun je het beter uitmaken. Misschien vind je het wel zielig voor hem, omdat hij depressief is en problemen heeft. Maar dat geeft hem niet het recht om jouw leven slechter te maken.

Daarbij werk ik met kinderen en ik weet dat als je elke keer zegt ‘dit is de laatste waarschuwing’ maar uiteindelijk niet straft dat ze gewoon doorblijven gaan… denk dat dit met wat oudere kinderen ook zo werkt…

#5

Hmm. Ik weet verder natuurlijk niet echt veel van de rest van de situatie, maar ik zou toch naar de huistelefoon bellen.

#6

Bij mijn vriend is een paar weken geleden een depressie vast gesteld, maar hij kan pas bij een psycholoog terecht na de zomervakantie. Waarschijnlijk krijgt hij medicijnen, maar dit is nog niet zeker.
Hij heeft dysthyme stoornis, en kan dus nog wel normaal sociaal functioneren. Maar als we alleen zijn voelt hij zich soms wel opeens heel erg down.

Hij heeft me wel eens eerder een week lang genegeerd. Meestal denkt hij dan dat ik boos op hem ben om de één of andere reden, of voelt zich kut en wilt niet dat ik me kut ga voelen en gaat me dus uit de weg.
Ik heb hem al uitgelegd dat ik me alleen maar kut ga voelen en boos wordt als hij me ijskoud negeert.

Ik roep inderdaad elke keer dat er een punt komt dat ik het zat ben, maar nu is dat punt dus bereikt.

#7

Hmm. Ik ga het denk ik een beetje voor jou vriend opnemen nu. Maar hij heeft nog geen hulp omdat hij dus niet bij die psycholoog terecht kan, dus het is voor hem best moeilijk om er dan mee om te gaan. Hij heeft het sowieso al moeilijk met zijn depressie, ik denk niet dat je het nu moet uitmaken maar gewoon echt contact met hem moet zoeken. Hem duidelijk maken dat je wilt dat hij per direct stopt met hem negeren en een goed gesprek hebben.

Maarja, ik weet natuurlijk niet hoe vaak je dat al hebt gedaan.

#8

Dat ik me kan herinneren heb ik dit nu al… vier keer gedaan in de zes maanden dat we een relatie hebben. En dat waren dan de ‘grote’ negeer-periode’s van ruim een week.
Het is wel vaker gebeurd, maar toen duurde het veel korter.

#9

oohja, dat is wel lastig, vooral omdat hij het goed bedoelt.
Voor jou is dat natuurlijk wel zo, maar misschien ziet hij dat niet in??
Ja je zou nog eens kunnen proberen contact te zoeken…
Of het laten rusten, Heeft hij periodes waarin hij zich goed/slecht voelt?? Want dan zou je hem ook in de periodes dat hij zich slecht voelt alleen kunnen laten als hij dat liever heeft…
Maar als hij dreigt met zelfmoord lijkt me dat ook heel moeilijk!!

Ga voor jezelf na of je het het waard vind… en denk je dat het beter gaat als hij medicijnen heeft en een psygoloog??
Als je niet gelukkig bent zou ik het alsnog uitmaken denk ik…

Ooh dit is echt moeilijk, sterkte!!! <3

#10

Dit is inderdaad echt heel moeilijk. Miss moet je gewoon kijken of je vooruitgang ziet. En idd of je het waard vind om hier voor te vechten…

#11

hij maakt jou niet gelukkig, dus doei

#12

^is dat niet een beetje kort door de bocht?

#13
#14

ik kan je best begrijpen. Mijn lover (we hadden niks officieels door dit) heeft ook zoiets. Hij zit nu sinds 2 maanden bij een maatschappelijk werker etc.
En hij zei dat zolang het niet goed gaat met hem, het met mij ook niet goed kan gaan en dat wilt hij mij niet aan doen. Ik zei elke x dat dat niet hoeft en dat hij altijd bij me terecht kan. Maar hij ziet dat heel anders. Denk jou vriend ook. Na 7 maanden heeft hij gezegd dat het niet meer zo door kan. Ik probeer wel vol te houden want ik vind het zo zonde om voor zo’n rede alles stop te zetten. En gelukkig zoekt hij vanzelf ook contact. Maar er zitten soms ook 4 dagen tussen, en dan maak ik mezelf ook gek met gedachtes. Maar denk dat je die afstand moet durven nemen. En bij jou al helemaal omdat je WEET dat hij na de vakantie hulp kan krijgen. Ik zou als je hem nog wilt, nog even volhouden en kijken hoe het met hulp gaat en dan niet na een week. Maar maand of 2.
Bij mijn lover is door die hulp zijn hele instelling veranderd. Dat had ik echt nooit verwacht. Helaas was het voor mij op dit moment in negatieve zin. Maar wie weet als hij meer kan zonder hulp dat hij dan realiseert dat het best kan met een vriendin erbij.
En oja ik kan hem nu ook niet bereiken. Hij heeft heel vaak problemen met zijn telefoon. Zoals nu. Kan hem al 2 dagen niet bereiken. En ik kan er dan ook boos om worden dat hij me daarover geen mailtje stuurt of iets. Want ik heb alleen zijn mobiele nummer. Maar ook dit zijn momenten dat ik moet denken, als hij me nodig heeft hoor ik het vanzelf wel

#15

Goed, lastige situatie want het gaat tegen je eigen emoties in.
Je vriend kan op dit moment amper contact met je zoeken want hij heeft geen telefoon. Als hij beschikking tot internet heeft, kan hij je op z’n minst feesjboeken.
Zodra je vriendje zijn tellie terug krijgt zou ik een serieus gesprek met hem aan gaan en hem hetzelfde vertellen wat je ons nu vertelt.
En ga uit van je gevoel, je hebt je keuze diep van binnen al gemaakt.

#16

Natuurlijk niet. Je hoort niet zo gefrustreerd te raken, of down of wat dan ook door je vriendje. Zodra hij het de ander opzettelijk moeilijk gaat maken is het voor mij ook makkelijk gekozen.

#17

ik herken mijn relatie hier heel erg in. ik weet ook niet goed wat ik ermee moet. probeer gewoon geen contact met m te zoeken, en zoveel mogelijk alles in real life te doen, social media is heel vervelend om t over dit soort dingen te hebben, dan zijn dingen veel makkelijker veel minder serieus of juist té serieus op te vatten, ook heb je dan de rest van iemands ‘taal’ er niet bij, zoals non-verbaal.

ga eens een keer iets echt heel leuks doen, waarbij je je eigenlijk allebei gedwongen voelt om leuk te doen, omdat het anders zonde is van de moeite of het geld.

misschien dat dat iets uithaalt en dat jullie weer elkaar leren waarderen om wie jullie zijn. het leuk hebben met elkaar omdat jullie van elkaar houden en elkaar leuke mensen vinden.

beetje extra je best doen, leuke kleren aan doen, mooie make-up, en lief doen. zoals je op n eerste date zou doen ofso.

ik weet het ook niet zo goed, maar ik ben van plan om dit binnenkort ook met mn vriend te doen, een keer een dagje treinen naar zee ofso. en dan als een soort van date.

soort van ‘fresh start’ omdat het ook zo zonde is om te stoppen met je relatie, die al best lang duurt en niet voor niks.

#18

Precies dit!